Loving The Man With No Feet(completed)

Chapter 15

Chapter 15

NAKABUSANGOT ang mukha nya, yung tipong kahit ang pinaka- magaling na pintor ay di kayang ipinta ang mukha nya.

Walang imik syang sumunod dito, nang huminto ang sasakyan sa isang magandang bahay na mukhang hindi uso ang salitang kapit- bahay.

The place is giving her a good chill. She's sure it was not because she was now daydreaming horror film but because of the weather.

"This will be our room". Anito sakanya, ng makatapat sila sa isang kuwarto sa kanang ng second floor ng bahay.

"My room only." Madiin nyang sabi dito at sinalubong ang tingin nito.

Matapang na sinalubong nito ang tingin nya pero ng makalaunan nagbaba rin ito ng tingin at bumuntong hininga na lang.

"Okay," sumusukong pahayag nito sakanya. Dapat matuwa sya sa sagot nito ngunit mas nag-igting pa ang inis nya dito.

"Take a rest. May pupuntahan tayo mamaya." Pahabol pa nito bago bumaba at isara nya ang pinto.

Ganon! Ganon lang yu'n. Hindi man lang ba sya nito pipilitin na magkatabi sila. "Urggghh". Ginulo nya ang sariling buhok. Hay! Baliw na yata sya. Ah, bahala na magulo din sya.

Binagsak nya ang katawan sa kama at hindi na nya namalayan na nakatulog sya. She need rest at baka mabaliw sya ng wala sa oras. Ah, baliw na nga pala sya sa binata.

Masyado kasing magulo. Una, why do she have to gave her self to him that fast? And why do she still be able to feel hurt?Why do all the painful memories are coming back? Why do I still have to cry all over the same thing? The pain! the agony! The cliche! It sucks! Really hard. that's why she need a lot of rest and energy. Para di sya ma-admitted sa mental hospital ng wala sa oras.

Minsan tanga rin sya. Akala kasi natin dahil plinano mo na dahil nasanay kana o dahil akala mo napaghandaan mo na kaya mo na o kaya alam mo na pero pagdating nang realidad pagnandun kana nakatayo at huminga minsan lahat ng ginawa mo bago ang lahat ay bigla na lang nababago bigla na lang nawawala. And you just see yourself doing what your heart saying in that moment.

Ano bang nangyari sakanya. Everyone said she was a free spirit. She goes where her happiness lies she was always ready to chase it. Hindi nya hinahayaang pigilan sya ng kahit sino. Mukha lang syang pariwara noon high school at college sya but she has a dream and goal. She was also a achiever but also a wise girl, know how to insert her abnormal happiness and adventure escaped in her life. Ngunit sinong mag-aakalang tatakbuhan sya ng groom nya sa araw ng kasal nila at magiging dalagang ina.

Pero nangyari ang mga nangyari na at natutunan nyang hindi sa lahat ng oras kailangan natin habulin ang mga kaligayahan natin minsan, we should stop chasing it and start to plan first for it and at the right time you were ready and worth to be chase by it. Hayaan mo lang na dumating at wag mong pigilan. Kusang darating ang mga yan paghanda kana at pinagtrabahuhan mo ng maigi.

--

Naalimpungatan sya sa lakas ng tunog na kumakatok sa pintuan. Nainis pa syang bumangon dahil naunsyami ang mahimbing nyang tulog.

"What?". Lantang gulay nitong tanong.

Makikita ang iritable nitong mukha pero ng mapansin nitong kagigising nya lang kaya matagal bago nya ito napagbuksan. Ang salubong nitong kilay ay pumormal, ang inaasahan nyang high pitched na boses nito ay naging normal.

"Dinner is ready." Anito saka agad na bumaba.

Inismiran nya ang binata, pagkatalikod nito,

hindi man lang ito nag- effort para tanunging kung bat ganito ang inaakto.