Αδελφές Ψυχές

130 7 0
                                    

Το αυτοκίνητο του Νταίμον σταμάτησε στην μέση του πουθενά και το μόνο που μπορούσα να δω μέσα στην ερημία ήταν ένα σπίτι"Γιατί ήρθαμε εδώ " ρώτησα " Γιατί ήθελες να μιλήσουμε και να είμαστε κάπου μόνοι μας " είπε και μου χαμογέλασε πονήρα και τότε κατάλαβα ότι κατάλαβε λάθος " Όχι , Νταϊμον κατάλαβες λάθος .. εγώ " είπα αλλά δεν πρόλαβα να τελείωσω και κόλλησε τα χείλη του πάνω στα δικά μου. Αφέθηκα σκέφτηκα και  πράγματι ένιωθα ότι ήμουν σε άλλο πλανήτη μαζί του και το φιλί  έγινε πιο έντονο . Τα χέρια μου είχαν πιάσει τον γιακά  της μπλούζας του και τον τραβούσα να έρθει πιο κοντά μου αν και το αμάξι ήταν πολύ άβολο και έπρεπε να σταματήσω! Μα άμα σταματούσα και του εξηγούσα τι είμαι δεν θα ήθελε να είμαι μαζί του" Αμ Νταϊμον δεν γίνεται να το κάνω αυτό ήθελα απλώς να σου μιλήσω " είπα και τραβήχτηκα μακριά του. Ένιωσα ένα σφίξιμο στην καρδιά μου  και καθάρισα το λαιμόμου με ένα βήξιμο" Αμ μπορεί ο τρόπος που θα σου το πω να ακουστεί περίεργος και να με περάσεις για καμία τρελή αλλά αξίζεις τον κόπο" είπα και το βλέμμα του σοβάρεψε "Να είμαι  μισή δαίμονας" είπα και γύρισα να τον κοιτάξω " Οκ " είπε και με φίλησε " Αλήθεια είμαι!" είπα και τον απομάκρυνα με ένα κύμα αέρα. Έμεινε έκπληκτος και δεν είπε τίποτα" Πες κάτι; " ρώτησα και ήμουν σίγουρη πως όλα τελείωσαν όπως και ο χρόνος μου " Σε θέλω" είπε και τύλιξε τα χέρια του στην μέση μου " Τι έπαθες; Δεν θες να με παρατήσεις έστω να το συζητήσουμε" είιπα κρατώντας τους καρπούς του " Το  ήξερα πως ήσουν πολύ καλή για να είσαι ανθρώπινη " είπε και με φίλησε και ένιωσα την γλυκία πίεση πάνω  στα χείλη μου. Ακούμπισα τις παλάμες μου στο ζυγωματικά του και ένιωσα τα χέρια του να κατεβαίνουν από την μέση μου προς τα κάτω και άνοιξα τα μάτια μου. Δεν ήθελα να σταματήσουμε απλώς το σπίτι μου είχε κεντρίσει το ενδιαφέρον, φαινόταν εγκαταλελημένοΓιατί με έφερε εδω; σκέφτηκα "Νταίμον;  Τί είναι αυτό το σπίτι; " είπα και τραβήχτηκα απαλά. Δεν το περίμενε και με δάγκωσε καταλάθως όταν απομάκρυνα τα χείλη μου από τα δικά του, αλλά όπως συνήθως με το που άνοιξε η πληγή, έκλεισε" Ααα τίποτα απλώς ήταν το πρώτο απομακρυσμένο μέρος που μπορούσα να σκεφτώ"  είπε και φάνηκε πως δεν ήθελε ούτε ο ίδιος να σταματήσει και μου ξέφυγε ένα χαμόγελο " Τι θα έλεγες να το εξερευνήσουμε ; " είπα και άνοιξα την πόρτα του αυτοκινήτου και βγήκα με μια κίνηση έξω"   Φέϊτ περίμενε; " φώναξε αλλά εγώ είχα ήδη βγάλει της μπαλαρίνες μου και περπατούσα πάνω στο χώμα, ελεύθερη για πρώτη φορά στην ζωή μου και τότε ένιωσα τα χέρια του Νταίμον να με αγκαλίαζουν και ένιωσα τα χείλη του στον λαιμό μου "Νταίμον ;" είπα καθώς γύρισα για να τον κοιτάξω και έπιασα τα χέρια του" Γιατί είσαι μαζί μου; "  είπα " Γιατί νιώθω κάτι δυνατό για εσένα" είπε και αυτόματα χαμογέλασα " Και εγώ το ίδιο και θέλω να ... " είπα και τον φίλησα στο μάγουλο αφήνοντας τα χέρια του και άρχισα να τρέχω πρός το σπίτι. Δεν ήταν και πολύ μακρία αλλά όταν έφτασα κόμποι ιδρώτα είχαν σχηματιστεί στο προσωπό μου και τα μαγουλά μου είχαν αναψοκοκκινίσει και έδειχνα σαν μαθήτρια του γυμνασίου " Φέϊτ  ;" είπε ό Νταίμον καθώς  άνοιγα την πόρτα και δεν ήταν πολύ μακριά. Αμέσως έκλεισα την πόρτα και πίεσα το βάρος του σωματός μου πάνω της και σχεδόν στιγμιαία ένιωσα το πόμολο να διαμαρτύρεται χώρις την πόρτα να ανοίγει και τότε έβαλε όλη του την δύναμη και η πόρτα άνοιξε και εγώ άρχισα να τρέχω μέσα στο σπίτι ακούγωντας τα βήματα του Ντάϊμον πίσω μου, πέρασα μέσα από μία διάφανη κούρτίνα και την τράβηξα με τα χέρια μου αποκαλύπτωντας την φιγούρα μου μέσα από αυτή και την κράτησα σφιχτά χωρίς να αφήσω τον Νταίμον να περάσει μέσα απο αυτή και πλησίασα το προσωπό μου προς το δικό του . Τα χείλη μου άνοιξαν περιμένοντας  τα δικά του αλλά η κουρτίνα με εμπόδιζε και τότε την άφησα ελεύθερη και έκανα μια στροφή τρέχοντας προς το επόμενο δωμάτιο. Σταμάτησα και  παρατήρησα ότι είχε μόνο ένα κρεβάτι. Ο Ντάϊμον δεν ήξερε ότι είχα σταματήσει με αποτέλεσμα να πέσει πάνω μου και να χάσω την ισορροπία μου καταλήγοντας στο στρώμα μαζί του. Αμέσως ξεσπάσαμε σε γέλια αλλά εκείνος σταμάτησε γρήγορα και με παραξένεψε και σταμάτησα να γελάω και εγώ. Γύρισα και τον κοίταξα και τα μάτια του με κοιτούσαν με αγωνία και το γαλάζιο τους χρώμα φαινόταν πιο σκούρο σαν τον ωκεανό. Ξεροκατάπιε δυνατά και ένιωσα την καρδιά μου να πάει να σπάσει και τον λαιμό μου στεγνό δεν μπορούσα να κουνηθώ και με πλησίασε. Με φίλησε και ένιωσα τα χέρια του να τρέχουν σε όλο μου το σώμα και ξάπλωσα. Εκείνος μετακινήθηκε και ξαπλωσε πάνω μου, τα χέρια του στους γοφούς μου και τότε αποφάσισα πως έπρεπε να κάνω κάτι, έτσι τοποθέτησα τα χέρια μου στο στρίφωμα της μπλούζας μου ανεβαζοντάς την σιγά-σιγά. Πέρασε το κεφάλι του έξω από αυτή και ο θωρακάς του ήταν γυμνασμένος και τα μπράτσα του κρατούσαν το προσκεφάλι του κρεβατιού και εγώ προσπαθούσα να λύσω την ζώνη του παντελονίου του και εκείνος  μου έβγαλε το πουλόβερ μου και με το ένα του χέρι τραβούσε την φούστα μου. Ένιωθα τα χείλη του  στο λαιμό μου και μόλις κατάφερα να ξελυσω την ζώνη του πίεσα το κεφάλι του πάνω στην επιδερμίδα μου και έφησα ένα βογκητό καθώς τον ένιωθα μέσα μου...

Απαγορευμένος ΚαρπόςDonde viven las historias. Descúbrelo ahora