《 9 》
" ေတာင္း ..ပန္ ပါ တယ္ "
" ... .. ကၽြန္ေတာ္ မရည္ရြယ္ပါဘူး "
ခ်န္းေယာလ္လာေပးသြားတဲ့စာအိတ္ထဲမွ မူရင္းမဟုတ္တဲ့မိတၱဴစာခ်ဳပ္ကိုကိုင္ရင္း
တိတ္ဆိတ္ေနလြန္းတဲ့သူ႔ကို ကၽြန္ေတာ္ေတာင္းပန္ျဖစ္တယ္ ။
မေတာင္းပန္သင့္မွန္း... ။
သူခြင့္မလႊတ္တတ္မွန္းသိေပမယ့္ အခုအေျခအေနက
ကၽြန္ေတာ္မသိသလိုဥေပကၡာျပဳၿပီးေနလို႔ရတဲ့
အေျခအေနမဟုတ္ေပ ။
ခ်န္းေယာလ္ေစာနက လာေပးသြားတဲ့စာခ်ဳပ္က
ကၽြန္ေတာ္အလုပ္စဝင္တုန္းက လူႀကီးမင္းနဲ႔
ဘတ္ခ္ဟြ်န္းမသိေအာင္သေဘာတူထားတဲ့စာခ်ဳပ္။
တစ္နည္း .. တစ္စံုတစ္ေယာက္အတြက္
အဓိပၸါယ္မရွိတဲ့စာခ်ဳပ္လို႔လည္းေျပာလို႔ရပါတယ္ ။
ခ်န္းေယာလ္ကေတာ့ သူျပန္ခါနီးကၽြန္ေတာ့္ကို
ေျပာသြားပါရဲ႕ ။ မတတ္သာလို႔သူလည္းေျပာျပလိုက္ရတာပါ တဲ့ ။ ၿပီးေတာ့ ေတာင္းပန္သြားေသးတယ္ ။
" .... ..မထူးဆန္းပါဘူး.. ငါဒါကိုသိတာ
ႏွစ္ပတ္ေလာက္ရွိၿပီ "
" ......... "
" ဟက္*! မင္းရဲ႕လူႀကီးမင္းကႀကိဳျမင္တတ္တယ္ေရာ္"
သူက စာခ်ဳပ္ကိုအေရွ႕ကစားပြဲေပၚပစ္ခ်ရင္း
ခပ္မဲ့မဲ့ရယ္သည္ ။
သူ႔ဆိုလိုရင္းကိုကၽြန္ေတာ္နားလည္ေနျပန္ေတာ့ ခံစားခ်က္က နည္းနည္းေတာ့ကသိကေအာက္။
ဘတ္ခ္ဟြ်န္းက အဲ့အေၾကာင္းကို
ဘာမွမဟုတ္သလိုေအးေအးေဆးေဆးေျပာေနတာ ။
ကၽြန္ေတာ့္ဘက္မွာေတာ့ သူစိတ္ခုသြားမလားဆိုၿပီး။
" ဆိုးတာက ငါကသူ႔သားဆိုတာ
ေမ့ေနတယ္ထင္တယ္ "
" ....... "
" မဟုတ္မွလြဲ မင္းကဒီစာခ်ဳပ္ႀကီးအတိုင္း
တစ္သက္လံုးလိုက္နာမယ္လို႔ေတြးေနတာေတာ့
မဟုတ္ပါဘူးေနာ္ "
လက္ခ်င္းယွက္ကာ ေခါင္းငံု႔လ်က္
သူ႔ေဘးမတ္တပ္ရပ္ေနတဲ့ကၽြန္ေတာ့္အား
ဘတ္ခ္ဟြ်န္းက ေခါင္းေစာင္းကာကၽြန္ေတာ့္မ်က္ႏွာကို ေမာ့ၾကည့္ရင္း ေမးသည္။
YOU ARE READING
✔《SILENT》✔
Fanfictionကျွန်တော်တို့... ဘယ်တော့မှ..... [Unicode] ကၽြန္ေတာ္တုိ႔... ဘယ္ေတာ့မွ..... [Zawgyi]. #sebaek #ks_p612
