*Some rude words.
A little long part and advice to read
just slowly.. *
《 14 》
အျပာေရာင္လင္းတဲ့ေကာင္းကင္မွာ
တိမ္ျဖဴျဖဴေတြက ဟိုတစ္ကြက္ဒီတစ္ကြက္
ေရြ႕လ်ားေနတယ္ ။
ျခံဝင္းထဲက ပန္းဥယ်ာဥ္ငယ္ကို
ျဖတ္သန္းတိုက္ခတ္လာတဲ့ ေလေအးေအးမွာ
ကၽြန္ေတာ္စနစ္တက်စိုက္ပ်ိဳးခဲ့တဲ့ အနီေရာင္က်ဴးလစ္ပန္းေတြရဲ႕ ရနံ႔ေတြကပ္ၿငိပါလာၾကရဲ႕ ။
ိထိုေန႔ ။
ခဏဆိုၿပီး ထြက္သြားတဲ့သူ ။
ႏွစ္ရက္ၾကာတဲ့အထိ ကၽြန္ေတာ့္ေရွ႕ျပန္မေရာက္လာေသးဘူး။
ဒီေန႔အတြက္ ၂၄နာရီကုန္ဆံုးၿပီးလို႔
ေနာက္ေန႔မနက္ေရာက္ရင္ ကၽြန္ေတာ့္ကို
ေစာင့္ႀကိဳေနတဲ့ တစ္ခ်ိဳ႕အရာေတြရွိတယ္ ။
ဘယ္ေလာင္းကစားရဲ႕ အရွံဳးကေၾကးအႀကီးဆံုးလဲလို႔ေမးခ်င္မိေပမယ့္
ေသခ်ာတာကေတာ့ Appaနဲ႔ေလာင္းေၾကးထပ္ခဲ့တဲ့ ကစားပြဲမွာ ကၽြန္ေတာ္ကတစ္ဘဝလံုးရွံဳးခဲ့တယ္ဆိုတာပါဘဲ ။
ဟက္* အတိတ္ေန႔ေတြထဲမွာ က်န္ခဲ့တဲ့
အျပံဳးႏုႏုေတြၾကား ဆက္ၿပီးနစ္မြန္းခံရင္းေပါ့ ။
" ဘတ္ခ္..ဟြ်န္း~ "
တိုးလ်လ်ေခၚသံတစ္ခုနဲ႔အတူ
အခန္းဝင္လာတဲ့ ခ်န္းေယာလ္က ျပတင္းေပါက္ကိုမ်က္ႏွာမူလ်က္ ထိုင္ေနတဲ့ကၽြန္ေတာ့္ကိုျမင္ေတာ့ မသိမသာအံႀကိတ္တယ္။
သူေဒါသထြက္ေနတာ ကၽြန္ေတာ္နားလည္ပါတယ္။
" ေလတိုက္ရင္ပါသြားမယ့္ ခႏၶာကိုယ္နဲ႔
အဲ့နားမွာဘာထိုင္လုပ္ေနတာလဲ "
" ....~ ေနာက္ထပ္ငါ့ဆီမလာေတာ့ဖို႔
မင္းကိုေျပာထားတယ္ေလ "
စကားလံုးဝနားမေထာင္တဲ့ ခ်န္းေယာလ္က
အခုထိအမွတ္မရွိ အိမ္ကိုမနက္စာလာပို႔တုန္း ။
ေန႔လည္စာ လာျပင္ေပးတုန္း ။
ႏိုင္ငံေရးေတြၾကားရႈပ္ယွက္ခတ္ေနမယ့္
Appaကေတာ့ အသက္ရွင္ေနေၾကာင္းသိရရင္
လံုေလာက္ၿပီဆိုတာမ်ိဳး ။
YOU ARE READING
✔《SILENT》✔
Fanfictionကျွန်တော်တို့... ဘယ်တော့မှ..... [Unicode] ကၽြန္ေတာ္တုိ႔... ဘယ္ေတာ့မွ..... [Zawgyi]. #sebaek #ks_p612
