(Hogwart)Jelsa- Lód i Miłość

Odebrany głos

Rozdział 15

Jack

Nie spodziewałem się że. Się zgodziłem.
- Jack to nie ty prawda!!!- krzyknął Kris.
Łzy mi poleciały po policzkach. Pokiwałem na TAK.
Astrid, Czkawka i Kris na mnie patrzyli jakby widzieli ducha.
- Przepraszam myślałem że ten głos przepadł na zawsze. Ale zawsze mnie kusi.
- Nie Jack nie przepraszaj liczy się to że jesteś naszym przyjacielem.
Zdziwili mnie nadal są moimi przyjaciółmi. Ten dzień minął tak szybko że się nie spodziewałem że za 5 minut mam zaśpiewać. Cała Szkoła zeszła się do Wielkiej Sali.
Francuzi i Włoszi się że mnie śmiali co ja się pakowałem. Zacząłem śpiewać

Oczy twe lśnią jak lód w dniu, słonecznym dniu. Jak na mnie patrzysz czuję coś, czuję coś czego nigdy nie poczułem. Nie pamiętam twych ust tak namiętnych. Lód i Miłość łączy naaaas. Łączy naaaas każdy na nas spojrzy zazdrości nam Miłości tak mocniej każdy na nas patrzy. Naszych oczach jest radość.

Nagle churagan krzesła poleciały w kąt iiii.....zobaczyłem go tą świnię. Mroka, Czarnego Pana.
- Mówiłem że się kiedyś spotkamy?
- Ty....
- Tak Jack zabójcza twojej matki
- Ty....
- Maryli Ling!!!
- DOSYĆ!!!
- Pod jednym warunkiem dam ci i im spokój!!!
- Jakim!
- Że oddasz swój głos!!!
Spojrzałem na przyjaciół, na wrogów i na moją ukochaną będą mieć spokój.
- Zgoda- poczułem że coś że moich ust wychądzi. Otwieram oczy iiiii..... to mój głos. Nie były głos.
Upadłem na podłogę.
Chciałem coś powiedzieć ale nic nie mogłem. Mrok zniknął.
- Jack nic ci nie jest!!!- krzyknął dyrek.
Otworzyłem usta ale nic nie powiedziałem
- Stracił głos na zawszę.
Elsa podeszła do mnie i mnie przytuliła. Łzy moje płynęły po policzkach. Straciłem głos Mrok da spokój że mną bo o to mu chodziło o mój głos. Spojrzałem w okno, a potem na Elsę. Patrzyła na mnie niebiesko-lodowatymi oczami patrzyłem na nią z miłością.
Pocałowała mnie w usta.
Niektórę dziewczyny patrzyły na nią jak na szcześciarę.
- Kocham cię- chciałem powiedzieć ja ciebie też- Ciii.Wiem co chcesz powiedzieć Jack.
- Odebrany głos -pomyślałem sobie.