Macun 2 || Neftah

Korkuyorum || 10.Bölüm

Tahir: e ben 40 gün uykusuz kalırsam ölürüm, nefes keçiside ölür, e çocuklar yetim kalır, Çocuğlara Kim Bağacak!

Nefes: demek keçi ha!? 

Tahir: ya ben onu sana dememiştim aslında yani şeye demiştim şeye

Nefes: neye??

Tahir: şeye işte

Nefes: neyse, tahir...

Tahir: hı!?

Nefes: b-ben sizi ç-çok ö-özledim

Ağlayarak söylemişti bunları, içim gitmişti tabi benimde...

Tahir: dayan nefesim 33 gün ne ki?! Ya sen beni askerdeyken 1 yıl beklemedinmi?! 33 gün dayanırsın, ağlama lütfen, dayanamıyorum

Nefes: o başka bu başka tahir

Tahir: pardon da neyi başka, yani çocuklarsa sıkıntı sabah sende akşam bende kalsınlar...

Nefes: tahir ben çok yoruldum, gücüm yok! Kalmadı artık! Çocukların güvenliği için sende kalsınlar!!

Tahir: nefes... bak içime atıyorum atıyorum atıyorum ama benim bunu sana söylemem lazım... nefesim, ben çok korkuyorum, ben, ben burada çocukları korurken orada seni koruyacak kimse yok! Yani baban varda, o yaşlandı be nefesim.. ne kadar koruyabilir ki!! Bak sen gel, vallaha dokunmam sana... yeşillerini göriyim yeter... 

Nefes: peki, eşyalarımı topliyim geliyorum...

...yarım saat sonra...

Fefesten;

Bavulumu hazırlamış evden çıkmıştım, akşam yer olmadığı için arabayı barkın en uç köşesine park etmiştim... biraz uzaktı yani... parkın içinde arabama doğru yürürken birinin beni takip ettiğini anlamıştım... tahirin dediği oluyordu... hedef, BENDİM! Telefonumu elime aldım ve tahire mesaj attım...

[Tahir yardım et! Takip ediyorlar! Parkın ordayım]

Derken eter kokusu burnumu işlemişti, güçsüz kalan vücudum kendini yere saldı, burak ise mesajı silmek için uğraşıyordu ama yanlışlıkla "Benden Sil" tuşuna basmıştı, artık iş işten geçmişti telefonu alıp, beni bir arabaya bindirdi... artık eter bilincimi de kapatmıştı

...

Bölüm sonuğğğğğ