Çocuklar defne ve batuyla oyalanırken ben sadece tahiri düşünüyordum... mesai saati biteli saatler olmuştu ama hala ortalıkta yoktu... kaç kere aramıştım ama ulaşılmıyordu... endişelenmeye ve korkmaya başlamıştım neredeydi ne yapıyordu bilmiyordum... başına bir şey gelmesinden korkuyordum... ama çocuklar endişelenmesin diye sadece dua edebiliyordum... derken deniz yanıma geldi...
Deniz: bayye babam neyde
"Baban işte kuzum"
Deniz: ama babam hij bu kaday geç kaymamıştı ki
"İşleri biraz fazla varmış geç gelecekmiş"
Melis: denişşşş abim komik şeyley anlatıyoy çabuj gey
Deniz: geydimmm
Deniz gidince bir oh çekip sandalyeye yaslandım... baya baya korkuyordum artık... defne durumu fark etmiş yanıma gelmişti... ben ona aklımdakileri anlatırken o sakin bir biçimde
Defne: gelir birazdan
"Gelir dimi?!"
Defne: gelir ge-
Derken telefonum çaldı, hemen açtım bende, ama kayıtlı bir numara değildi...
-alo
-gece gece rahatsız ettim kusura bakmayın, acilen bir şey söylemem gerekiyor nefes kaleli siz misiniz?
-evet benim ne oldu?
-kocanız, tahir kaleli
-ne olmuş tahire!
-trafik kazası geçirmiş... hayati tehlikesi devam ediyor
Demesiyle donup kalmıştım... telefon elimden düştü ve ben sadece kahkalarla gülen çocuklarıma bakıyordum... defne telefonumu alıp konışmaya başladı
-nefes hanım burda mısınız
-nefes şu an şok geçiriyor siz ne oldu bana söyler misiniz?
-tahir kaleli trafik kazası geçirmiş, hayati tehlikesi devam ediyor
-h-hangi hastane
-sürmene devlet hastanesi
-hemen geliyoruz
-iyi günler
-iyi bir gündemiyiz sizce
Telefonu kapatıp hemen batuya seslendi defne...
Defne: aşkım devrem trafik kazası geçirmiş hemen hastaneye gitmemiz lazım
Batu: t-tahi- devrem mi?
Defne: oyalanma batu çabuk arabayı aç nefes dondu kaldı
Çocuklar hemen bana doğru koşup sarıldılar... onların sarılmasıyla tuttuğum göz yaşları ve hıçkırıklarımı saldım...
"Tahir!"
&&&
Bölüm sonu...
Bölüm geç geldi biliyorum sorry...
Ama artık okul yüzünden jiç yazamıyorum bölümler haftada bir gelecek bys
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Macun 2 || Neftah
Novela Juvenil-Devam Kitabıdır- ufacık bir tohum tanesi ekmek oluyorsa! imkansız olan biz, neden büyük bir aile olmayalım?
