Beauty And the Beast [Book 1]

Κεφάλαιο 4

«Τι συμβαίνει με την μικρή Ντέρεκ;»
«Τίποτα Πίτερ... απλά δεν νομίζω ότι θέλει να με ξανά δει»
«Γιατί; Μήπως έμαθε;»
«Όχι... και δεν θα μάθει... δεν χρειάζεται ν ξέρει»
«Από ότι φαίνεται όμως η Έρικα δεν εμπιστευόταν κανέναν μας... Δεν ήξερε κανεις μας το μεγάλο της μυστικό»
«Δεν με νοιάζει γιατί το κράτησε κρυφό η Έρικα»
«Με νοιάζει όμως εμένα... και αν δεν μάθω ποιανού είναι η μικρή δεν θα ησυχάσω»
Το κινητό του Ντέρεκ χτύπησε και αμέσως η κουβέντα σταμάτησε.

«Θέλω να σε δω.. Σε μισή ώρα στο δάσος κοντά στο καφέ... δεν θέλω να μας δει κανεις»

———————

Έπρεπε να τον δει... είχε ανάγκη να τον δει.... Η Έβελιν της έλεγε μισόλογα αλλά και εκείνη δεν ήθελε να ρωτήσει αλλα... Το να μιλάει για την μητέρα της ήταν ακόμα δύσκολο για εκείνη...
Έφυγε από το σπίτι κρυφά για να πάει να τον συναντήσει. Πήγε και ήταν ήδη εκεί... Ήταν πλάτη σε εκείνη και κοιτούσε το ποτάμι.. Ήταν το πιο όμορφο και πιο ήσυχο σημείο του δάσους.... Πήγαινε πολλές φορές εκεί όταν ήθελε να μείνει μόνη...
«Γεια» του είπε...
Την είχε ακούσει όταν έφτασε αλλά γύρισε τώρα και την χαιρέτησε χαμογελώντας.
«Γιατί ήθελες να με δεις;»
«Υποθέτω ότι αφού ήξερες την μαμα τότε ξέρεις και την θεία μου την Έβελιν σωστά;»
«Σωστά» της απάντησε λακωνικά.
«Την ρώτησα κάποια πράγματα εχθές και μου έλεγε μισόλογα... θέλω να μου απαντήσεις εσυ»
«Αν μπορώ φυσικά»
«Είπε ότι αγαπούσες την μαμα μου»
«Τι είπε;»
«Είπε ότι ήσασταν καλοί φίλοι... όπως και με την οικογένεια σου από ότι κατάλαβα»
«Ναι ήμασταν»
«Αλλά εσυ δεν ήξερες για την ύπαρξη μου... η Έβελιν είπε ότι αφού έμαθε ότι είναι έγκυος απομακρύνθηκε από εσάς αλλά λέει ότι δεν ξέρει το γιατί.... εσυ σίγουρα θα ξέρεις»
«Κάιλι» είπε και έπιασε το χέρι της «η μητέρα σου σίγουρα είχε τους λόγους της που σε έκρυψε από εμάς... δεν μπορώ να σου πω κάτι άλλο»
«Γιατί δεν μου λέτε την αλήθεια; Τι έχει γίνει;»
«Κοριτσάκι μου την αλήθεια μπορεί να στην πει μόνο η θεία σου... αυτή ξέρει... αυτή έζησε με την Έρικα από τότε που μετακόμισαν εδώ... Μόνο εκείνη μπορεί να λύσει όλα τα ερωτήματα που έχεις στο κεφάλι σου»
«Και εσυ μπορείς»
«Δεν μπορώ να στα λύσω όλα γιατί δεν τα ξέρω όλα»
«Τότε βοήθησε με... ξέρω ότι ο θάνατος της μαμάς μου δεν ήταν ατύχημα... το νιώθω... κάποιος ήθελε να είναι νεκρή αλλά δεν μπορώ να τα πω αυτά στην Έβελιν γιατί θα λέει ότι είμαι τρελή»
«Δεν είσαι τρελή... ατυχήματα σε εκείνον τον δρόμο δεν γίνονται ποτε... γυρνα στο σπίτι σου Κάιλι» είπε και άφησε το χέρι της «Σίγουρα στην θεία σου δεν αρέσει να με βλέπεις»
«Μα γιατί; Τι στο καλό έχει μαζί σου;»
«Απαντήσεις Κάιλι μόνο εκείνη μπορεί να σου δώσει» της είπε και έφυγε... έτρεξε πίσω του αλλά είχε ήδη απομακρυνθεί πολύ.... Μπήκε στο σπίτι ξανά από το παράθυρο όπως και βγήκε νομίζοντας ότι κανεις δεν είχε καταλάβει ότι λείπει... Έκανε λάθος.
«Έλα από την πόρτα... ξέρω ότι ελειπες» της είπε η θεία της και μπήκε στο σπίτι.
«Με παρακολουθείς;»
«Πάλι εκείνον πήγες να δεις;» Την ρώτησε τώρα ο Τζακσον.
«Αααα τέλεια φωναξες και τον Τζακ»
«Μόνος μου ήρθα πριν μια ώρα για να σε δω και εσυ ελειπες»
«Είχε βγει να πάρω λίγο αέρα»
«Γιατί δεν μου το είπες;»
«Γιατί νιώθω καταπίεση... κάθε φορά που βγαίνω περνάω από έλεγχο και να σου πω κάτι Έβελιν σκέφτομαι μέρες να βρω δικό μου σπίτι... πνίγομαι εδώ μέσα» της είπε και έτρεξε στο δωμάτιο της.
«Έκρηξη θυμού... καθόλου καλό»
«Δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να μάθει τι έγινε εδώ πριν από μια ώρα.. κατάλαβες;»
«Δεν πρόκειται να μιλήσω... έχεις τον λόγο μου»

1 ώρα πριν

Η πόρτα χτύπησε και η Έβελιν πήγε να ανοίξει... Νόμιζε ότι ήταν ο Τζακσον αλλά για κακή της τύχη δεν ήταν.
«Γεια σου Έβελιν... Σου έλειψα»
«Φρέια»
«Με θυμάσαι.. πολύ ευγενικό εκ μέρους σου»
«Τι θέλεις εδώ;»
«Να πούμε δυο κουβεντούλες... τόσο καιρό έχουμε να τα πούμε» την κοιτούσε.
«Στο πόδι θα τα πούμε; Δεν θα μου πεις να περάσω;»
«Όχι»
«Κάλεσε με μέσα Έβελιν γιατί δεν θα σου αρέσει αυτό που θα κάνω στην μικρή και όμορφη ανιψουλα σου»
«Δεν μπορείς να την πειράξεις»
«Όσο είναι μέσα στο σπίτι όχι... όταν όμως είναι έξω μπορώ και πολύ εύκολα»
«Τι; Είπε και έτρεξε στο δωμάτιο της Κάιλι... Όντως δεν ήταν εκεί...
Τηλεφώνησε αμέσως στον Τζακσον ο οποίος ήρθε αμέσως από το πίσω παράθυρο...
«Αργείς Έβελιν και η ανίψια σου δεν θα είναι καλά για πολύ ακόμα»
«Που είναι;» Είπε και εμφανίστηκε ξανά αλλά αυτή την φορά με τον Τζακσον.
«Έχεις και το σκυλάκι μαζί σου... πολύ καλό εκ μέρους σου να τον φωνάξεις... έχω και με αυτόν να πω πολλά»
«Που είναι η Κάιλι»
«Νομίζω ότι ο Ντέρεκ της κάνει καλή παρέα... τώρα κάλεσε με μέσα πριν χάσω την υπομονή μου»
«Έλα μέσα» της είπε και μπήκε.
«Έτσι μπράβο τώρα μπορούμε να τα πούμε όσο ο Ντέρεκ θα κρατάει μακριά την Κάιλι... έτσι δεν την λένε;»
«Αν την πειράξεις σου ορκίζομαι...»
«Δεν μπορείς να μου κάνεις τίποτα για αυτό σκάσε και άκουσε με.... εγώ θα μάθω ποιος είναι ο πατέρας της μικρής και επειδή ξέρω ότι δεν θα μου πεις έχω εγώ τον τρόπο μου να μάθω... έτσι για να ξέρεις»
«Δεν ξέρω ποιος είναι... δεν μου είπε ποτε η Έρικα... δεν ήθελε να ξέρει κάνεις»
«Ξέρεις Έβελιν... και ο Τζακσον ξέρει... αλλά θα μάθω... και σύντομα»
Της είπε και έφυγε....

«Τζακσον... δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να μάθει η Κάιλι ποιος είναι ο πατέρας της»