Beauty And the Beast [Book 1]

Κεφάλαιο 10

«Για που το έβαλες τόσο νωρίς;» Ρώτησε η Έβελιν.
«Θα βγω»
«Με τον Τζακσον;»
«Όχι με τον Ντέρεκ»
«Κάιλι ακόμα....»
«Μην συνεχίσεις» την σταμάτησε «δεν με νοιάζει τι λες ούτε εσυ ούτε ο Τζακσον... τα λέμε το μεσημέρι» της είπα και βγήκε από το σπίτι.
Ο Ντέρεκ ήταν μέσα στο αυτοκίνητο και την περίμενε. Εκείνη του χαμογέλασε και μπήκε μέσα.
«Λοιπόν που πάμε;» Είπε και έβαλε την ζώνη της.
«Στο σπίτι μου» της είπε και ξεκίνησε το αυτοκίνητο.
Δεν είπε κάτι άλλο... Έμειναν σιωπηλοί σε όλη την υπόλοιπη διαδρομή μέχρι το σπίτι του... Ήταν ένα σπίτι μέσα στο δάσος... το μοναδικό σπίτι που υπήρχε εκεί..
«Εδώ είναι μόνο ένα σπίτι» σχολίασε η Κάιλι.
«Ναι... όταν ήρθαμε εδώ αυτό το σπίτι υπήρχε ήδη... και θέλαμε να είμαστε λίγο μακριά από τον υπόλοιπο κόσμο.. ξέρεις σε περίπτωση που κάτι συμβεί»
«Καταλαβαίνω... πάντως είναι ωραίο και μεγάλο»
«Ιδανικό για να ζήσουν πέντε άτομα μέσα»
«Σωστά έχεις και αλλά 4 μικρότερα αδέρφια»
«Έλα πάμε» της είπε και βγήκαν από το αυτοκίνητο.
Μπήκαν στο σπίτι και η Κάιλι άρχισε να χαζεύει τα αντικείμενα και τις φωτογραφίες.
«Εσυ είσαι εδώ;» Ρώτησε κοιτάζοντας μια φωτογραφία.
«Όχι... αυτός είναι ο Τζέικομπ ο μικρότερος αδερφός μου»
«Αυτος είναι ο Πίτερ γεννήθηκε μετά από εμένα»
«Η Φρέια και η Ρεμπέκα οι δίδυμες... δεν μοιάζουν καθόλου ούτε εξωτερικά ούτε εσωτερικά»
«Δεν καταλαβαίνω το ερωτικά»
«Θα καταλάβεις όταν αρχίσουν να μιλάνε» είπε γελώντας.
«Ήρθατε» ακούστηκε η φωνή της Ρεμπέκα.
«Αυτή είναι η Ρεμπέκα»
«Χάρηκα πολύ Κάιλι» της είπε χαμογελώντας.
«Και εγώ» είπε ανταποδίδοντας το χαμόγελο.
«Η Λίντια ήρθε;»
«Την περιμένουμε... πάω να φωνάξω τους άλλους» είπε και έφυγε.
«Είναι γλυκά» σχολίασε στον Ντέρεκ.
«Το ακριβώς αντίθετο από την Φρέια...
Αν και πιο μικρή πάντα σε όλους φαίνεται η μεγαλύτερη... είναι πάντα σοβαρή και ισορροπημένη... μην την φοβηθείς όμως... είναι καλή κατά βάθος»
«Κάιλι... χαίρομαι πολύ που σε γνωρίζω» είπε και την αγκάλιασε.
«Αυτός είναι ο Τζέικομπ... ο μικρότερος και πιο εκδηλωτικός από όλους»
«Και εγώ χάρηκα» είπε και του χαμογέλασε.
«Και αυτή που έρχεται είναι η Φρέια»
«Καλώς ήρθες στο σπίτι μας Κάιλι» είπε σοβαρά η Φρέια.
«Καλώς σας βρήκα» είπε η Κάιλι και κοίταξε τον Ντέρεκ ο οποίος της χαμογέλασε.
«Ο Πίτερ;» Ρώτησε ο Ντέρεκ λίγο μετά.
«Εδώ είμαι αδερφέ» είπε «Κάιλι... μα είσαι ίδια η μητέρα σου» απευθύνθηκε σε εκείνη.
«Την γνώριζες και εσυ;»
«Όλοι μας την γνωρίζαμε... όπως και όλοι μας λυπηθήκαμε παρα πολύ όταν μάθαμε ότι πέθαινε... αλλά ας μην μιλάμε για αυτά τώρα»
«Ήρθε η Λίντια» είπε η Ρεμπέκα που εμφανίστηκε πριν προλάβει η Κάιλι να πει κάτι..
Ένιωσε μια ανακούφιση... Τι να του έλεγε;
«Έλα πάμε» της είπε ο Ντέρεκ και την οδήγησε στο σαλόνι.
«Που είναι το κορίτσι; Έχω κι αλλά να κάνω» ακούστηκε η φωνή της μάγισσας.
«Εδώ είναι» είπε ο Ντέρεκ και έδειξε την Κάιλι.
«Έρικα;» Είπε φανερά ταραγμένη.
«Κάιλι» συστήθηκε.
Είχε συνηθίσει πια να την αποκαλούν με το όνομα της μητέρας της.
«Είσαι η κόρη της»
«Την ξέρεις;» Ρώτησε η Φρέια.
«Έχω να την από μωρό... έχω μπλόκαρα το μυαλό και την ύπαρξη της... λίγους μήνες αφού γεννήθηκε... η Έρικα την έφερε σε εμένα»
«Γιατί;» Την ρώτησε.
«Είπε ότι το κάνει για να σε προστατεύσει... αλλά δεν ξέρω τίποτα παραπάνω» απάντησα εκείνη.
«Άρα αφού το έκανες εσυ όλο αυτό τότε μπορείς και να το λύσεις»είπε ο Ντέρεκ.
«Δεν μπορώ... το ξόρκι θα λυθεί μόνο όταν ενηλικιωθεί»
«Μα είμαι ήδη ενήλικη... εδώ και δυο χρόνια»
«Τότε κάποια άλλη εξίσου ισχυρή μάγισσα συνεχίζει το ξόρκι.... δεν μπορω να το λύσω..... αλλά ξέρω ότι δεν θα κρατήσει για πολύ ακόμα... αυτά τα ξόρκια δεν μπορείς να τα κρατήσεις για πολύ... ήδη έχει κρατήσει αρκετά... κάποια στιγμή το ξόρκι θα σπάσει... και τότε θα μπορέσουμε να ψάξουμε κάποια πράγματα...»
«Ποσό καιρό έχουμε δηλαδή;»
«Δεν ξέρω... αλλά όχι πολύ»

——————

«Σελέστ... κάνε ότι χρειαστεί»
«Δεν μπορώ να συνεχίσω να το κάνω για πολύ ακόμα... είναι ήδη 20 χρονων... δεν μπορώ να το καθυστερήσω άλλο... πολύ σύντομα το ξόρκι θα σπάσει»
«Κάνε ότι μπορείς.... τουλάχιστον για λίγο ακόμα... μέχρι να την προετοιμάσω»
«Δεν θα κρατήσει για πολύ ακόμα Έβελιν.... προτείνω να της μιλήσεις... και σύντομα»
«Φοβάμαι για εκείνη»
«Μοιάζει ήδη παρα πολύ στην Έρικα τι νόημα έχει να την κρύβεις πλέον... όσο και να θες να την κρύψεις αν κάποιος την δει θα καταλάβει... δεν κρύβεται πλέον... ότι και να κανεις»
«Θα της μιλήσω... αλλά όχι ακόμα... δεν μπορώ να της μιλήσω»
«Πρέπει όμως... γιατί αν το ανακαλύψει μόνη της θα είναι πολύ χειρότερα»..