Bir köleydim, adil bir efendim vardı.
Gül kokan bağlarında kuştum, uçardım.
Birileri geldi, zalimce dalga geçtiler;
Hürriyetten dem vurup ruhumu çeldiler.
Ah akılsız başım, efendime çıktım,
Bağırdım, ağladım... Sadece bana baktı,
"Git!" dedi ama bilmem nasıl hür olunur.
"Bulayım da onları, belki bir yol bulunur."
Hürriyeti vadettiler, emek ister dediler.
Ayağımda ip, sırtta sopa ve demir teller...
Yeni efendilerim, zalim ve güçsüzdüler,
Hürsün artık deyip beni tebrik ettiler.
Kanlar içinde bir kuşum, titriyor huşum
Ar ediyor bağlandığı demir kafesinden
Efendime vefasız, vaatlerden sarhoşum.
Bülbülün şerefli ölümü gülün dikeninden.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Yeni Şiirler
PoesíaAcemi çocuk büyüdü. Hâlâ acemi ama artık bir derdi var. Derdini dizelere döktü, pişirdi kendini. Hâlâ çiğ ama ateş görmüşlüğü var. Yeni milenyumun ilk on altı yılından sonra yazılmış, yeni dizeler buradalar.
