basketball :: chanbaek

Final

Hata varsa özür diliyorum şimdiden, iyi okumalar💓

*

Chanyeol ve Baekhyun'ın tatilleri tahmin edemeyecekleri kadar güzel geçiyordu. İkisi de hiç olmadıkları kadar mutluydu.

Tüm gün yüzdükten sonra yemek yiyip odalarına gelmişlerdi. Yorgunluklarına rağmen güzel saatler geçirmişler, şimdi de yatakta yan yana uzanıyorlardı. Baekhyun, başını Chanyeol'un çıplak göğsüne koymuş, kalp atışlarını dinliyordu.

Chanyeol'un göğsü, hissettiği bu ritim onun için güven ve huzur kaynağıydı. Gerçekten çok şanslı hissediyordu ona sahip olduğu için.

Baştan beri yaşadıkları şeyler tek tek aklına dolduğunda, gözlerinin yaşarmasına engel olamadan daha sıkı sarıldı altındaki bedene.

Gözlerinden akan mutluluk yaşları Chanyeol'un bedenine değdiğinde, Chanyeol telaşla Baekhyun'ı tutup dikleşti yatakta. "Baekhyun?" diye sordu endişeyle. "Sevgilim, iyi misin? Sorun ne?" Telaşlı soruları son bulmuyor, Baekhyun cevap vermedikçe daha da artıyordu korkusu.

Baekhyun sonunda dikleşip Chanyeol'un yüzüne baktığında, ayrılmadan ona sırnaşıp bu sefer yüzünü sevgilisinin boynuna gömdü.

"Baekhyun, konuş benimle güzelim." dedi bu sefer Chanyeol. Duyduğu kelimeyle gülümseyen Baekhyun, kafası hala Chanyeol'un boynundayken konuşmaya başladı: "Chanyeol, ben çok mutluyum." dedi. "Nasıl anlatmalıyım bilmiyorum ama sana sahip olduğum için çok şanslı hissediyorum ve sorun şu ki seni hak edecek ne yaptığımı bilmiyorum." dedi gözyaşları artarken. "Ben seni kaybetmekten çok korkuyorum çünkü seninle olmaya çok alıştım. Bazen saçma sapan hareketlerle mutluluğumuzu bozabiliyorum ve bunu zamanla büyütmekten korkuyorum." dedi sesi ağlamaya dönerken.

Chanyeol, kollarındaki aşık olduğu bedenin ağlarken sarsılan bedenine çaresizce sıkıca sarıldığında Baekhyun devam etti: "Bilmiyorum, kelimelerle anlatamıyorum ben bunu. O kadar çok seviyorum ki bu bana korku getiriyor, mutluluk ve hüznü aynı anda getiriyor." dedi. Sonra kafasını Chanyeol'un boynundan ayırıp kızarmış gözleriyle Chanyeol'un yüzüne baktı, "Normal mi bu bilmiyorum, ben... N'apmalıyım bilmiyorum." dedi. "Chanyeol, beni hep sevebilecek misin?" diye sordu çocuksu bir merakla.

Chanyeol, sevgilisinin bu hareketleri karşısında yan bir gülüş sunup "Şöyle yapalım o zaman." dedi ve daha da dikleşerek birkaç saniyeliğine Baekhyun'dan ellerini ayırarak yatağın yanındaki çekmeceye eğilip içinden bir kutu çıkardı.

"Erken henüz biliyorum, ama bunu sana verdiğim ebedi bir söz olarak düşün Baekhyun." dedi yumuşak sesiyle Chanyeol. Kutuyu ona verdi açmadan. Kutuya kırmızı gözleriyle bakan Baekhyun, heyecanla, "Bak bunu beklemiyordum işte." dedi. Baekhyun'a bu cevap yetmişti, içindeki yüzüğü merak etmiyordu bile. Chanyeol'un bunu ondan önce düşünmesi bile yeterdi ona.

Tüm vücuduna dolan mutlulukla Chanyeol'un üzerinden kenardaki sehpaya uzanarak bıraktı kutuyu. Tekrar yerine dönmek yerine bacaklarını zaten üzerinde olduğu bedenin iki tarafına attıp Chanyeol'un üzerine oturdu. Kollarını boynuna sararak tek bir beden olmaya çalışır gibi sıkıca sarıldılar.

Hiçbir şey söylemeden, sonsuza dek sürecekmiş gibi.

*

Çok fena ağlıyorum galiba,,