My Ex Boyfriend✔️

18

Als ik weer wakker word zie ik dat het 9 uur 's ochtends is. Shit! Ik heb mij zo erg verslapen. Ik schreeuw zo hard dat mijn moeder het hoort. Ze komt naar boven en zegt dat het al goed is. Ze heeft me afgemeld van school. Gisteren al, toen ze met de rector aan het praten was. Dat maakt mij rustiger. Ze heeft thee in haar hand en een bakje yoghurt. Dat moet ik van mijn moeder eten en drinken. Gelukkig kan ik het nu weer rustig eten. Dan ga ik weer slapen. Wat moet ik anders doen. Niks eigenlijk. Ik word weer wakker. Mijn lippen voelen nat aan. Het lijkt wel of ik gezoend word. Ik doe mijn ogen open, ik word inderdaad gezoend. Alleen niet door Noud het is Daan. Ik duw hem van mij af.

'Wat doe jij hier?! Ga weg! Onmiddellijk!' Ik ben helemaal geschrokken. 'Ik snap dat jij mij terug wilt en jaloers bent. Maar moet je nu niet op school zijn? Jij bent gewoon aan het spijbelen! Waarom doe je dit? Waarom ben jij zo ontzettend irritant? Hoe kan je zo gestoord zijn om mij te zoenen terwijl ik ziek ben? Hoe?! Ik snap jou niet!  Wil je ook zien worden? Of nee wacht, je bent al ziek. Ziek gestoord! Ga gewoon onmiddellijk mijn kamer uit. Ik wil je hier nooit meer zien! Begrepen!' Mijn moeder komt mijn kamer binnengelopen en stuurt Daan het huis uit.

'Sorry Maud, dat ik Daan heb binnengelaten. Ik wist niet dat Daan zoiets wilde doen. Tegen mij zei hij dat hij het met jou wilde goedmaken. Dus dit had ik niet verwacht. Sorry Maud. Ik zal hem nooit meer binnenlaten.' Ze geeft mij een knuffel. Ik vergeef het mijn moeder. Ik ben nooit lang boos, maar dat van Daan zal ik nooit meer vergeten. Nooit meer! Mijn hele leven zal het blijven volgen. Ze zegt dat ik weer moet gaan slapen. Alleen wordt er aangebeld. Waarschijnlijk is dat Julia. Zij komt altijd op ziekenbezoek als ik ziek ben en ik ga ook altijd naar haar toe als ze ziek is. Maar het is Noud, dat had ik ook kunnen raden. Want Julia heeft nog school.

'Ik zag Daan fietsen door jouw straat, is er iets gebeurd?' Zegt Noud. Ik begin te huilen. Het liefst zou ik Noud nu zoenen maar ik denk dat hij dat niet wilt. Ik ben ziek en hij wilt ook niet ziek worden. Dat begrijp ik. Ik geef hem een knuffel en zeg alles wat er is gebeurd. Ik kan zien dat Noud ook geschokt is. Wie doet nou zoiets? Nou, dat is Daan, de jaloerse ongevoelige Daan.

'Schatje, maak je geen zorgen. Ik ga er persoonlijk voor zorgen dat hij uit je leven wordt verwijderd. Ik ga zijn leven zuur maken.'

'Doe dat nou niet, ik wil niet dat hij mij gaat haten!'

'Sorry Maud, maar je wilt hem toch nooit meer zien? Dit is de enige oplossing.'

'Wij kunnen er ook voor zorgen dat Daan er niet achterkomt dat wij het zijn.'

'Dat is wel een goed idee, maar hoe gaan wij dat ooit voor elkaar krijgen? Ik heb echt geen idee.' Ik weet het ook niet. Noud stelt mij gerust en blijft nog even bij mij. Dan gaat hij weg. Op het moment dat Noud voor de deur staat gaat de bel. Dat moet wel Julia zijn. Het is net pauze. Noud doet al open voordat mijn moeder de gang binnenkomt. Ik hoor dat het Julia is en ze gaat met de trap naar boven. Noud gaat naar buiten. Ik zie dat mijn deur opengaat. Julia gaat op mijn bed zitten. Ik vertel alles wat er net is gebeurd, tot in de details. Julia geeft precies dezelfde reactie als Noud deed.

'Wat een ongelofelijke klootzak is die sukkel! Ik wil hem nu gelijk in elkaar slaan en ik heb hem gisteren zelfs nog gezegd dat hij jou met rust wilt laten,' Julia geeft een zucht,  'die jongen leert het echt nooit.'

'Ik en Noud zijn van plan hem van school te sturen.'

'Dat is hij al, Maud. Vanochtend bij geschiedenis ging meneer Timmerman het niet over geschiedenis hebben maar over wat er de laatste dagen is gebeurd met jou. Er is een conclusie uit gekomen. Daan heeft jou gestalkt, heeft hij toegegeven. Alhoewel wij dat al wisten. Nou, Daan moest dus toen na de les naar de rector en toen is hij van school gestuurd. Voorgoed. Hij mag nooit meer naar onze school komen, niet eens familie. Dat is even goed geregeld. Ik had niet eens meneer Timmerman gesproken hierover. Hij had het kunnen ruiken dat er iets was.'

'Ehhm Julia... Mijn moeder heeft gisteren de rector hierover gesproken en hij zou het met meneer Timmerman bespreken.'

'Oh, maar mijn toch?'

'Ja zeker. Heel fijn, hij mag niet eens meer bij mij thuis komen. Daar heeft mijn moeder ook voor gezorgd.'

'Heerlijk toch, gaat het alweer beter? Of blijf je morgen ook nog thuis?'

'Ik weet het niet. Nu Daan niet meer op school zit heb ik meer de behoefte om te gaan maar ik voel mij nog niet helemaal beter. Misschien voel ik mij vanavond weer honderd procent.' Julia zegt nog even het huiswerk dat wij vandaag hebben gekregen, wenst mij beterschap en gaat ook naar huis. Ze zei dat zij de laatste uren vrij had gekregen. Ik ben weer alleen en ik ga nog even slapen. Als ik wakker word voel ik mij beterder dan eerst. Ik ga langzaam mijn bed uit en loop naar beneden. Daar is mijn moeder aan het koken en ze is zo te zien bijna klaar.

'Schatje, voel je je alweer beter? Ga maar aan tafel zitten, ik heb een lasagne gemaakt.'

'Ja hoor, ik voel mij beterder dan eerst maar ik voel mij nog steeds niet honderd procent.' Ik loop naar de tafel en ga op een stoel zitten. Dan komt mijn vader thuis. Hij geeft mij en mijn moeder een kus en gaat dan ook aan tafel zitten. Mijn moeder pakt de schotel en zet hem op tafel neer.