De Maangod

Hoofdstuk 4

Nick

Nathan grijpt mijn nek vast. 'Nathan stop! Het is niet wat je denkt!' Roept River sprint snel naar ons toe. 'Laat hem los.' 'Heeft hij je aangeraakt?!' 'Nee! Ik zweer het!' Ruw duwt Nathan mij weg. Ik grom kort. 'Wat doe je hier dan?!' Zegt Nathan en kijkt naar River. 'We waren gewoon wat aan het kletsen.' 'Op  zijn slaapkamer?' 'Ik voelde me niet lekker en Nick wilde me net een paracetamol voor mij pakken. Ik heb net de hele tijd over de wc gehangen.' Nathan kijkt mij weer boos aan. 'Heb jij haar ziek gemaakt?' Gromt hij. 'Wat? Nee, ik hoef haar kots niet in mijn huis.' Nathan zet een paar stappen naar mij toe. 'Als ik er achter kom dat je liegt...' Zegt hij dreigend. 'Nathan. Ik wil naar huis.' Zegt River en pakt zijn hand vast. Hij kijkt naar haar. 'Dan gaan we.' Zegt hij en tilt haar op en loopt mijn huis uit. Dean kijkt mij nog even nijdig aan en loopt dan ook weg. Ik haal opgelucht adem. Ik mag River wel bedanken. Waarom doet zo aardig tegen mij? Of doen vrouwen altijd zo, als je ze niet misbruikt? Ik ruim mijn de troep van ons "Feestje" en loop naar buiten. 

Ik loop naar de bibliotheek en kijk naar Aurora die aan het lezen is. 'Ik heb het tegen deel bewezen.' Zeg ik en ga op haar bureau zitten. Ze kijkt me vragend aan. 'Waar heb je het over?' 'Ik heb een hele week niemand misbruikt. Dus ik heb echt geen puur zwart hart.' Aurora lacht. 'Echt Nick, ik ben trots op je dat niemand hebt misbruikt. Maar een weekje zegt niks. Je moet er mee stoppen.' 'Je weet dat ik dat het niet kan. Het is al wonder dat hij 1x zijn zin niet heeft gekregen.' 'Ik heb het al eerder gezegd. Er zijn genoeg personen die je kunnen helpen met je wolf.' Zegt ze en neemt een slok van haar thee.

'En dan, dan ben ik niks meer Aurora. Laat me eerst Nathan van zijn plek afstoten en Alfa worden.' 'Nick, hij maakt je af.' 'Ik train elke dag. Hij is geen partij meer voor mij.' 'En de Luna dan?' 'Ze...Kan de mijne worden?' 'Nick, die voorspelling gaat echt over jou. Niemand zal jou als Alfa willen. Ik wil dat zelfs niet.' Ik grom boos naar haar. 'Leer er maar leven!' 'Nick!' Boos sla ik wat boeken van haar bureau af en loop naar buiten. 

Ik verander in mijn wolf en ren het bos in. Ik maak iemand af. Maakt me niet uit wie! Hoor ik mijn wolf boos roepen. Ik ren harder en mijn wolf neemt me over. Mijn wolf rent zo hard dat het een wonder is dat ik nog nergens ben tegen op gebotst ben. Dan ruik ik Suraya. Mijn wolf maakt gromt en volgt de geur. Nee! Laat haar met rust! Maar mijn wolf negeert me.

Ik zie Suraya met haar rug naar ons toe staan. Mijn wolf springt op haar af. Maar net voor dat mijn wolf haar te pakken heeft draait Suraya zich opeens om en roept keihard: BOE!'
Mijn wolf, en ik ook wel, schrikt zich kapot en deinst achteruit met nog piep uit zijn bek. Meteen daarna krijg ik de controlle terug. Mijn hart bonkt als een gek terwijl ik zie hoe Suraya aan het lachen is. En ik..... ben niet eens boos.

'S-sorry Nick.' Lacht ze en veegt haar tranen weg. "Nee, het is echt oke." Mindlink ik haar en kwispel zachtjes. Ze glimlacht en aait mij. Zou ze door hebben gehad dat ik, mijn wolf, haar wilde vermoorden? 'Ben je echt oke? Je trilt nog een beetje? Wat dacht je anders van een kopje thee? Ik ben net klaar met verse kruiden plukken.' "Ik...ik denk dat dat geen goed idee is..." Mindlink ik tegen haar. 'Thee is altijd een goed idee. Kom op. Ik zie dat je het echt goed kan gebruiken.' Zegt ze terwijl ze me blijft aaien. Ik zucht zachtjes. "Laat me iets aantrekken en dan zie ik je zo wel bij je thuis. Laat je scharen in je la liggen alsjeblieft.' Ze grinnikt en gaat met haar hand snel door mijn vacht op mijn hoofd. 'Natuurlijk niet gekkie.' Grinnikt ze en huppelt met haar mandje weg.

Ik loop naar een kleding schuur en verander terug. Ik trek wat kleren aan en loop naar het huis van Suraya. Haar huis is niet de moeilijkste om te vinden. Het is de vrolijkste. Ik loop naar binnen en ruik meteen een heerlijke geur. Ik loop een beetje sneller en kom terecht in haar keuken. Het is de thee. Suraya kijkt naar mij en glimlacht. Ze schenkt een kopje in en geeft het aan mij. 'Dankje.' Zeg ik en ga aan de tafel zitten. Ze zet een doos roze donuts op de tafel neer en gaat dan zelf ook zitten met een kop thee.

Ik neem een slok en meteen voel ik me rustig, goed en fijn. Zo'n lekkere thee heb ik nog nooit gedronken. Ik kijk verbaasd naar de thee en dan naar Suraya. 'Wat heb je er in gedaan?' 'Suraya's magie. En een beetje die van Bibbel.' Glimlacht ze. Ik kijk naar de thee.

'Wat was je eigelijk aan het doen in het bos? Je leek verdwaald?' Zegt ze terwijl ze in mijn ogen probeerd te kijken. 'Dat was ik ook....of misschien nog steeds.' Wat ben je aan het zielig doen? Zwak lam. Omega. Word een man. Gedraag je als een man. Kom op! Ik wrijf over mijn gezicht, knijp mijn ogen dicht en grom licht. 'Drink.' Fluisterd Suraya. Ik neem een grote slok en meteen word ik rustig. 'Je wolf word met de dag erger. Ruwer.' Ik kijk Suraya aan. 'Heb je met Aurora gesproken?' Ze schud haar hoofd. 'Toen je 16 werd zag ik het meteen aan je. Bibbel ook.' 'Wat? Dat mijn wolf, ik, een klootzak ben. Dat ik met de dag erger word!' Ze schud weer haar hoofd. 'Dat je wolf je sterker wilt maken. Dat je het nooit een plaatsje hebt kunnen geven. Dat je het jezelf de schuld hebt gegeven. Maar jij hebt het niet gedaan.' Ik kijk haar vreemd aan. Dan besef ik het. Ze weet het.

Ik grom boos en gooi de tafel om. Ik pak haar bij haar hals en duw haar tegen de muur aan. 'Hoelang weet je het al!? Van wie!?' Ze probeerd te ademen. 'N-nick. Het was niet jou schuld!' 'Dat was het wel! Waarom zou de Alfa mij anders op 12 jarige leeftijd uit de pack zetten!? Dat mijn ouders dat terecht vonden! Dat ik moest rennen voor mijn leven! Dat ik geluk heb gehad dat de oude jagers van deze pack mij optijd vonden!' Roep ik boos. 'H-het was niet jou s-schuld. J-jij hebt haar niet vermoord. Z-ze was je beste vriendin.' Zegt ze met de kleine hoeveelheid zuurstof die ze binnen kan krijgen. Verbaasd laat ik haar los en zet een paar stappen achteruit.

'Hoe...hoe weet jij dit..?' Ze kijkt me schuldig aan. 'Ik heb het allemaal gezien...en ik deed niks.'