De Maangod

Hoofdstuk 9

Nick

Ik sta aan de grens van onze pack. 'Wat ga je doen?' Vraagt Niah die op mijn rug zit. 'Naar huis. De week is om. Ik mag weer de pack in.' 'Maar....maar wij dan?' 'Wij blijven nog steeds vrienden.' Mindlink ik hem en loop de pack in. 'Mag ik bij jou wonen?' 'Nee....je moet naar huis Noah.' 'Nee!' Roept hij en glijd van mijn rug af. Ik kijk hem vragend aan.

'Ik wil niet naar huis!' 'Noah. Je moet naar je ouders toe.' 'Nee...alsjeblieft niet.' Zegt hij smekend met tranen in zijn ogen. 'I-ik wil geen pijn meer...' 'Pijn...doen je ouders je pijn?' Hij knikt zachtjes terwijl hij snikt. Ik geef hem een kopje. 'Niemand zal je meer pijn doen. Niet zolang ik er ben. Oke?' 'Beloofd?' 'Beloofd.' Hij glimlacht en knuffelt mij.

'Ik ga nu naar een kleding hok, veranderen en kleren aandoen.' Hij knikt. 'Ik wacht hier.' Ik knik en loop naar een kleding hok toe. Ik loop naar binnen en verander terug. Ik strek me goed uit. Een week wolf is best pittig voor je mensen lichaam. Maar ik ben sterk.

Ik trek wat kleren aan. Welk meisje zullen we zo eens pakken. Ik kijk verbaasd. Ik heb mijn wolf al een week niet gehoord. En dat was best fijn. Waarom moet hij terug komen. Waarom nu. Nu ik net naar huis kan. Zeur niet zo. Een week zonder mij en je bent weer een zwak lam. Zonder mij was je allang dood. Doe nu wat ik zeg. Ik knijp mijn ogen dicht. Zwak Nick. Je bent zwak. Ik grom kort en loop de kleding hok uit.

Dan zie ik dat ik ben omsingelt door mijn eigen packgenoten. De sterkste jager, wachter, Dean en Nathan. 'Welkom terug Nick.' Grijnst Nathan. 'Nathan, ik wilde net naar je toe gaan.' 'Dat zal best. Maar ik wil geen bloed in mijn kantoor.' 'Ow...' Dit is je eigen schuld.

'Nathan stop!' Hoor ik River roepen. Hij kijkt om en we zien River en Suraya verderop staan. 'Je mag hem niet doden. Je hebt geen enkel bewijs dat Nick het is.' Ik kijk ze vragend aan. 'We kunnen het risico niet nemen.' Zegt hij en kijkt weer naar mij. Dan veranderd hij in zijn wolf en meteen daarna veranderen de andere ook in hun wolf. 'Nee!' Roept Suraya maar ze rennen al op mij af.

Opeens springt Noah voor mijn neus. 'Nee!' Roept hij en Nathan en de wachters worden door een onbekende oorzaak opeens weggeblazen en vallen 5 verderop, op de grond. River, Suraya en ik kijken er verbaasd naar. 'Nathan!' Roept River en rent naar hem toe en hurkt bij hem neer. Dan zakt Noah in elkaar. 'Noah.' Zeg ik en kniel snel bij hem neer. Suraya komt naar ons toe gerent.

Ik zie dat hij bewusteloos is. Maar wel oke is. Ik kijk naar Suraya. 'Wat gebeurd er?!' Vraag ik verbaasd. 'Dat wil ik ook weten.' Hoor ik Nathan mindlinken. Ik zie hem opstaan en naar ons toe lopen. 'Hij....hij is het....' Mompelt Suraya terwijl ze naar Noah kijkt. 'Wat? Hij is wat?'

Nathan veranderd terug en heeft zijn spijkerbroek nog aan. Hij kijkt met een fronsend gezicht naar Noah en loopt naar ons toe. 'Hij gaat met mij mee.' Zegt hij en wilt Noah van mij overnemen. 'Niks daar van.' Grom ik. Dean loopt als wolf, dreigend op mij af. Wil Noah optillen maar Dean springt tegen mij aan waardoor ik naar achteren val. 'Dean stop!' Roept Suraya. Ik zie dat Nathan Noah optilt. Ik grom woedend en verander in mijn wolf. Ik bijt Dean van mij af en wil naar Nathan toe springen. Maar dan voel ik een naald in mijn huid steken en er word iets ingespoten door 1 van de wachters. Meteen verzwakt mijn lichaam en ik zak door mijn poten. Meteen knielt Suraya bij mij neer. 'Gooi hem in de kerkers.' Hoor ik Nathan nog zeggen voor dat ik weg val.

Suraya

Ik zie hoe Nick word afgevoerd naar de kerkers. Snel achtervolg ik Nathan, Dean en River. 'Nathan. Wat ben je met Noah van plan.' Zeg ik en ga voor zijn neus staan. 'Hem opvoeden en trainen alsof hij mijn zoon is.' Ik zie River naar beneden kijken. 'Hij is onze sterkste wapen.' 'Wapen?! De maangod is geen wapen! Je hebt er geen enkel verstand van.' 'En jij wel?' Zegt hij en loopt het packhuis in. Ik achtervolg hem weer. 'Ja....nouja, niet veel. Maar ik weet in ieder geval dat hij geen wapen is.'

Dan opent Noah zijn ogen. Snel ligt Nathan hem op de bank neer. Hij wrijft in zijn ogen en kijkt dan om zich heen. 'Waar is Nick?' 'Geen zorgen jongen. Hij kan je geen kwaad meer doen.' Zegt Nathan en gaat vij hem zitten. Noah kijkt verward. 'Nick zou mij nooit pijn doen.' 'Wat?' Zegt Dean verbaasd. 'Nick is mijn beste vriend!' Zegt Noah en kijkt om zich heen. 'Waar is hij?! Waar is Nick?!' 'Sschhh.' Zeg ik en sla mijn armen om hem heen. 'Het is oke. Nick is....aan het slapen. Het was een lange week voor hem.' 'De leukste week ooit!' Roept Noah enthousiast. Iedereen kijkt hem verbaasd aan.

'Je bent de hele week bij Nick gebleven?' Vraagt River. Noah knikt. 'Heeft hij je meegenomen?' Vraagt Nathan. 'Nee, ik was hem gevolgd. Hij was verdrietig en ik ook.' 'Waarom was je verdrietig?' Vraag ik en ga met mijn hand door zijn haren. 'Omdat mama en papa mij pijn doen.' Zegt hij en kijkt naar zijn handen. Ik kijk naar Nathan die dan naar Dean kijkt. 'Ik wil die ouders over een uur spreken.' 'Ja Alfa.' Antwoord Dean. 'En ik wil naar Nick toe.' Zegt Noah.

'Noah, hoe zou je het vinden om in het packhuis te wonen met de Alfa en Luna?' Vraagt Nathan op een lieve manier. 'Ik wil bij Nick zijn.' Dramt Noah door. Nathan zucht gefrustreerd. 'Nathan. Misschien is het toch geen goed idee om Noah hier te houden.' Zegt River voorzichtig. 'Ik....ik moet je echt even alleen spreken.' Zegt ze en kijkt even naar mij. Nathan kijkt vragend naar River. Dan kijkt hij naar Noah en Dean. 'Noah, vind je het leuk om te tekenen?' 'Jaaa!' Roept hij blij. 'Dean, breng hem naar de keuken en zorg voor papier en potloden.' 'Ja Alfa.' River neemt Nathan mee. En Dean neemt Noah mee.

Ik besluit naar de kerkers te gaan waar Nick is. Ik loop na een praatje met de bewakers naar binnen. Ik loop door de gang en zie Nick als wolf ijsberen in zijn cel. 'Nick?' Hij kijkt op terwijl ik naar hem toe loop. 'Waar is Noah?!' Mindlinkt hij. 'In het packhuis. Aan het tekenen.' Hij zucht opgelucht. 'Hoe ken je hem?' 'Hij was opeens bij mij. In het begin van de week. Sindsdien bleef hij bij mij.' Ik knik.

Dan knijpt hij zijn ogen dicht, schud en krabt aan zijn hoofd. 'N-nick? Ben je oke?' 'J-ja, heb je kleren voor mij. Dan kan ik terug veranderen.' Ik knik en loop naar de klerenkast en pak wat kleren voor Nick. Ik leg het door de trailes neer en draai me om. Ik hoor hem terug veranderen en zich aankleden.

Ik leun tegen de trailes aan en neurie wat. 'Ben je bijna klaar?' Vraag ik ik neuriend. Opeens slaat Nick zijn armen om mij heen. En niet op een prettige manier. Verschrikt draai ik me om en ik zie Nick grijnzen. 'Nick laat me los!' 'Het is voor mij te lang geleden dat ik plezier heb gehad. Een paar stalen buizen kunnen mij niet stoppen.' Zegt hij en ik voel hoe hij zijn in mijn broek probeerd te stoppen. Snel geef ik een harde schop in zijn maag en trek mezelf los. Meteen daarna zet ik een paar stappen achteruit. Ik zie hoe Nick zijn ogen dicht knijpt en mij dan verschrikt aan kijkt. 'S-suraya...het spijt me! Ik....mijn wolf...' Ik schud mijn hoofd en ren snel weg.