GÖKYÜZÜNÜN KIZLARI

İlk Karşılaşma

Sabah alarm çaldığında oturduğum pencere kenarından ayağımla kapattım. Gece boyu uyumamama rağmen gram uykum yoktu. Biraz yüksekte olan pencere kenarından yatağın üstüne atlayıp akşamdan beri yatağımda hazır duran valizlere baktım. Tatillerde geri döneceğim şüpheli olduğundan kıyafetlerimin çoğunu yanıma almıştım. Gerekli kişisel bakım eşyalarının hepsini almıştım. Gitarımı, resim için gerekli malzemelerimi ve Nig'in eşyalarını falan da eklemiştim. Eksik yoktu. Artık onu aramalıydım sanırım. Uzanıp şifonyerin üstündeki telefonu aldım. Rehberden ismini bulmuştum bulmasına ama elim bir türlü ara tuşuna gitmiyordu. Ne diyecektim ki?
"Hey Ed(Edward), ben bir saat kadar sonra yatılı okula gidiyorum. Dört sene boyunca orada kalma ihtimalim var. Bir haber vereyim dedim."
Falan mı? Nedense iş ona gelince göğsüm acımaya başlıyordu. Telefonu kapatıp cebime attım. Bir tatilde onu görmeye gider, o zaman söylerdim. Şuan düşüncelere dalarsam çıkamazdım çünkü. Valizlerini ikisini iki elimle tutup aşağı kata indiğimde mutfakta herzamanki gibi coşturan bir Lil ile karşılaştım. Geldiğimi görünce bana bakıp gülümsedi.
- Günaydın! Senin kahvaltın masada. Hemen yemelisin. Birazdan seni almaya gelirler.
Her zamanki gibi davranmaya çalışsa da zoraki gülümsemesi ve gözlerindeki şişlikler onu ele veriyordu. Valizlerini koridorda bırakıp sandalyeye oturdum. Çok aç hissetmiyordum bu yüzden olsa gerek bir elimi yanağıma dayayıp kolumu masaya koyup diğer elimdeki çatalla yemekle oynuyordum.
- Eee..?
- Hıh?
O bilindik şaşkın ifadesiyle bana döndüğünde az kalsın gülecektim. Ama ifademi ve ses tonumu sabit tutmayı başardım.
- İletişim bilgileri sende var değil mi?
- Evet ama sen nerden..
- Mektupta saat yazmıyordu. Saati bildiğine göre iletişim kuruyor olmalısınız. Ayrıca mektupta tarih yoktu. Garip bir şekilde yarın yazıyordu. Sanki mektubu dün vereceğine eminlermiş gibi. Garip.
Son kelimeyi söylerken iç çekip tabağımdakilerle oynamaya devam etmiştim. Bu tür konularda her zaman iyiydim. Dedektiflik, üçkağıçılık, casusluk, rol yapma vb. Bu yüzdendir belalı diye anılan gruplarla az gezmedim. Gerçi bide okuldaki kız seviyeleri o kadar düşüktü ki başka çare kalmamıştı.
-Anladım.
Burukça gülümseyerek yere bakıyordu. Ne düşündüğünü merak ediyordum ama soracak da değildim. Sandalyeden kalkıp odama doğru ilerlemeye başladım.
-Kalan eşyaları da yavaş yavaş getireyim artık.
Ben görüşünden çıkana kadar hiçbir şey söylemeden beni izledi. Birinin beni izlemesini sevmezdim. Sahneye çıkmaktan falan ise nefret ederdim. Ama şimdi buna takacak yer ve zaman değildi. Üstüme beyaz tişört, siyah pantolon ve siyah kot ceketimi giyip kalan iki valizi de elime alıp aşağı indiğimde dışarıdan korna sesleri geliyordu. Bir şekilde  ilk getirdiğim valizleri de alıp kapıya doğru ilerledim. Kapıyı böyle açamayacağımı fark edince ayağımla kapı kolunu aşağı çektim. Ben tüm valizlerle aynı anda geçmeye çalışmak gibi bir hata yaparken yanıma biri geldi. Genç görünüyordu. Belki benden birkaç yaş büyük  giyinmeyi bilen biri genç. Bir toplulukta kolayca dikkat çekecek kadar yakışıklı görünüyordu. Şu anda yüzünde pis bir sırıtış olmasa mükemmel olacaktı.
- İyi misin?
Yüzüne baktım. Hala gülüyordu. Ama elimdeki valizlerin ikisini almıştı.
- Sen kimsin?
- Dean. Seni okula götürecek olan kişi.
Biz konuşaduralım o elindekileri ne zamandır orada olduğunu bilmediğim arabanın dev bagajına koymuş, benim elimdekileri almak için davranmıştı bile.
Tüm valizler arabaya yerleştirilince arkamı döndüm. Kapıdan bizi izleyen Lil'e en azından içi rahat olsun diye el salladım. Ardından yanımdaki oğlana döndüm.
- Gidelim mi?
- En azından sen de ismini söyleyebilirdin.
- Tr..
Tris ismi benim ismimin kısaltılmışıydı ve şuana kadar hep güvendiğim insanlar kullanmıştı. Az kalsın kendimi öyle tanıtıyor olacak olmam aklımın ne kadar dağınık olduğunun bir göstergesiydi.
- Tenebris...