♛ HER SEY SENLE ♛

Bölüm-11 ϟ Koma-Part3

Bu bölüm de ağlanacak omuzumuz Berke'nin ağzından. Sizce de çok tatlı değil mi??? Multimedyada resmi vaarrr. İyi okumalaaar :))

-------

-Berke-

"Hadi Berkee!! Eğlen biraz!" diyen arkadaşıma döndüm. Haftalardır kendimi boşlukta gibi hissediyordum. Damla'yı görmemiştim. Haber de alamıyordum. Okula da gelmiyordu. Telefonunu çok aradım ama açan yoktu.

"Eğleniyorum zaten. Bu kadar" deyip kalktım. Sanırım son çare evine gidecektim. Önceden evini öğrenmiştim. Tabi öğrenme yolum değişikti biraz ama.. 

Evlerinin önüne geldiğimde çalıp çalmama konusunda tereddüt ettim. Tam zile basacakken kapı açıldı. Galiba babasıydı.

"İyi günler efendim. Ben Damla'nın arkadaşı Berke. Bir haftadır okula gelmedi de merak ettim. sakıncası yoksa görebilir miyim?" dediğimde adam neredeyse yere çökecekti.

"Damla evde değil" diyebildi sadece

"Peki eve geldiğinde bana ulaşmasını söyler misiniz?" dediğimde adamın gözleri doldu. 

"Damla hastanede.. Bir kaza geçirdi.." dediğinde bende kötü oldum. Demekki o yüzden bir haftadır yoktu. Hastanenin yerini öğrenip teşekkür ettim ve yola koyuldum. 

Hastaneye geldiğimde Damla'nın odasını öğrenip gittim. Kapının önünde bir kız ve erkek bekliyordu. O oğlanı tanıyordum. Damla'nın eski erkek arkadaşıydı. Kız da en yakın arakdaşı. Yanlarına gittim beni görünce ikisi de baktı ama oğlan biraz daha sinirli gibiydi. 

"Damla'nın durumu nasıl?" dediğimde kız cevap verdi.

"Aynı. Bir değişiklik yok.. Sen kimsin? Damla'nın neyisin yani?" dediğinde ne diyeceğimi bilemedim. Gerçekten Damla için neydim ben?

"Ben arkadaşıyım. Peki doktorlar bir şey yapmıyor mu? Yani uyanması için"dediğimde kız bir bana baktı bir yoğun bakımdaki Damla'ya.

"Hayır, ne yazikki bir şey yapmıyorlar" dedi.

"Peki içeri girebiliyor muyuz?" dediğimde başını salladı.

"Evet şurada hemşireye söyle" dediğinde yanındaki oğlan daha sert bakmaya başladı ama bir şey yapmadı. Bende hemşireye gittim. Beni iyice doktor gibi giydirip içeri soktular. Damla'nın yanına gidip koltuğa oturduğumda dışarıdan o çocuğun bizi izlediğine emindim. Elinden tuttum Damla'nın. 

"Komadaki insanların dışarıdakilerini duyduklarını duydum. Ben Berke. Hani geçen sen ağlarken yanındaydım. Biraz geç geldim özür dilerim.. Ama burda yanındayım..Sana gülmek çok yakışıyor demiştim hatırlıyor musun? Lütfen Damla. Uyan ve bana, hayata, herkese gülümse. Lütfen uyan" dediğimde içeri hemşire girdi. Son kez Damla'ya döndüm 

"Seni bekliyorum dışarıda. Hemen gel" dedim ve çıktım. Üzerimdeki kıyafetleri çıkardım ve kızla oğlanın yanına gittim. Kıza döndüm 

"Bir gelişme olduğunda haber veririr misin?" dedim ve numaramın yazılı olduğu kağıdı uzattım. "Bu arada ben Berke" dedim. Kağıdı aldı gülümseyerek

"Tabi veririm. Bende Aslı. Bu da Berkay. Memnun oldum" dediğinde bende gülümsedim.

"Bende memnun oldum. İyi günler" diyip yürümeye devam ettim. Evet Damla hanım. Uyanmanı bekliyorum. Konuşmamız gereken çok fazla şey var..