Ruh Öküzleri |Ara Verildi|

Özel Bölüm |10|

Bu sefer asıl yazarınız Melis burda -,- Ve gerçekten durumu çok kötü :]]] Nedenini sormayın çünkü aklıma geldikçe daha çok ağlıyacağım :'[ Önceden belirteyim bruh halim kötü pardon berbat :| olduğu için bölümde belkide gözünüzden 1 damla yaş düşecek :'(

*******************************************************************************

Melis'ten :

Sıla gittiğinden beri çok bunalmış ve sıkılmıştım bu nedenle Mert ile yürüyüşe çıkmıştık hava rüzgarlıydı ve bu benim şaçlarımın uçuşmasını sağlıyordu parmaklarımla yüzüme yapışan saçları çektikten sonra kurumuş dudaklarımı araladım ve

"Sence Emre mi haklı Sıla mı ?" dedim Mert bakışlarını yerden kaldırarak

"Bence çoğunluk Emre haklı çünkü bir erkek arkadaşı varsa onu öpmesine izin vermemeliydi bence de sürtüklük yaptı" kafamı hızla ona çevirdim ne dedi o

".Sen.Az.Önce.Ne.Dedin.Mert" üstüne bastırarak sorduğum soru üzerine

"Beni duydun" dediğinde

"Sakın birdaha Sıla'ya öyle birşey deme Mert" kafasını bana çevirip

"Ama haklıyım kabul et Melis Sıla sürtüklük yaptı" hızla yakasına yapıştığımda biraz afalladı

".Sana.Ona.Öyle.Söylememeni.Söyledim.Mert.Sıla.Sürtüklük.Yapmadı." Mert gözlerimin içine bakıp

"Yanılıyorsun Melis yaptı" yakalarından çekiştirdim ve kulağına

"Artık özgürsün Mert bana istediğini söyleyebilirsin tınlamam ama kızkardeşlerimden birine bir laf edersen benim için bitmişsindir" yakalarını bırakıp arkamı döndüm ve koşmaya başladım arkamdan geldiğini hissedebiliyordum ama umrumda değildi birden önüme çıktığında aniden çıktığı için kontrolümü kaybettim ve tam düşeecekken beni tuttu tekrar kaldırıp gözlerime baktı ve

"Eğer gidersen gitmişsindir Melis" dedi ben ise

"Ne demeye çalışıyorsun Mert" dedim göözlerime daha derin bakarak

"Eğer gidersen ben yokum demektir" ondan daha derin bakarak aramızda milimler bıraktım ve

"Sevgililer geçicidir dostluklar ise sonsuza kadar" dedim ve hemen oradan ayrıldım etrafım bulanıklaştığında gözlerimin dolduğunu anlamıştım gözlerimi kırpıştırdım ve böylece göz pınarlarımda birikmiş yaşlar teker teker yere damladı apartmana girdiğimde hemen merdivenleri açtım ve kapıyı açıp ardımdan kapattım yavaşça yere kayarak ağlamaya devam ettim kırılan kalbimin sesini buradan duyabiliyorum g-gerçekten fiziki olarak değil ama ruhen canım çok acıyor...

Ev telefonunun çaldığını duyduğumda gözyaşlarımı silip yerden kalktım ve sesimi toparlamaya çalışarak telefona cevap verdim

"Alo" annemin kadifemsi sesi kulağıma dolarken gülümsedim

"Nasılsın Melis ?"

"İyiyim anneciğim sen ?"

"İyiyim ve sana önemli bir şey söylemem lazım"

"Seni dinliyorum"

"Okul açılana kadar yani 1 ay boyunca burada kalacağım ve seni 1 ay bırakamam bu yüzden Murat abin seni almaya gelecek 1 saat önce çıktı hmm İstanbul-İzmir arası 7-8 saattir yani Murat abin 6-7 saate orada olur hazırlan"

"Tamam anne görüşürüz"

telefonu kapattım ve sevinmeye çalıştım 1 ay boyunca İstanbul'da Mert'siz ah bu son kelime bana çok tuhaf geliyor daha çıkmaya başlayalı 1 hafta bile olmadı ama halime bak... kapı çalınmaa başladığında ilk önce delikten baktım Melisa gelmiş kapıyı açmam ve Melisa'nn bana sarılması bir oldu