Ruh-u Revan"AĞA SERİSİ-1"

17.Bölüm

Selamm o beklenen bomba bölüm geldi

Umarım beğenirsinizzzz

Yıldıza dokunmayı Yorum Yapmayı Unutmayınnn

---------------------------------

Hemen odaya girdim yanlış gördüm kesin aşağıya indim herkes gitmişti Züleyha ablayla kalmıştık. İçimde korku vardı tekrar merdivenleri çıkmaya başladım Odama girdim Züleyha ablanın sesiyle sıçradım 

Kapı çalınca Züleyha kapıya ilerledi açtığında Ferit"i görür görmez kapattı Yılmaz uyarmıştı. 

"NEFES!!! TAHİRİ ARAA" 

"Ab-abla...! " diye fısıldadı Nefes telefona koştu

"Yengecim ayıp oluyor aa" deyi Züleyhayı yere itti"sakın ayağa kalkma gebertirim o bebeğini!"

"NEFESSSS !"diye bağırdı Züleyha

Aç aç diye yalvarıyordum ama açmıyordu Tahir Kapımın vurulmasıyla sıçradım 

"İMDATTTT"kapı kırılmıştı kolumdan tutup sürüklemeye başladı"Bırakk Allahı cezasııı BIRAKKKK " Merdivenlere kadar sürüklemişti itiyordum ama fayda yok bir an boşluğuna gelip kurtuldum ayağımın kayması ve yuvarlanmam....

"N-Nefes" tutamamıştı Nefes merdivenlerden yuvarlanmıştı..Züleyha titreyerek yaklaştı Nefese

"ABLACIM!! Nefess " Ferit Koşarak konaktan çıktı "Nefesss ablam uyannn kuzum hadi uyann Nefess" Züleyha kalkıp telefonunu aldı komodinin üzerinden Yılmazı aradı "Aç aç hadi" 

"Yıl-Yılmaz!" Yılmaz telaşla kalkmıştı duyduklarını nasıl anlatacağını bilmiyordu Tahire baktı

"Tahir Nefes..." Tahir sertçe yutkundu 

Züleyha Nefes"in başın dizlerine yatırmıştı kısa sürede bir birlerine abla kardeş olmuşlardı şimdi kanlar içinde dizlerinde hıçkırıklara boğuluyordu" Nefes kuzum ne olur vazgeçme hayatından ne olur bizi bırakma Nefes" 

Tahir için zaman durmuştu konağa girdi Züleyhanın sesi yankılandı kulağında"Aç Gözlerini Nefes..." Koşarak gelip Nefesi kucağına aldı

"Nefesim...Nefesimm" 

Haykırışlar yükseliyordu Tahir"in gözlerinden yaşlar akıyordu "Beni Bırakma Nefesim.. böyle ayrılmayalım Nefes!" hastanenin kapısının önünde durdurdu inip aldı kucağına nefesi

Saatler durdu birden İçimde ki sesler niye susmuştu ? Çok Yorgundum..Zamanım doldu mu ? Tahir....niye sesin duymuyorum niye bir yerim acımıyor ben neredeyim niye karanlık ? 

"beyefendi giremezsiniz" Tahir duyduğu bu sesle yere çöktü Yılmaz gelip kolundan tutmuştu ama çok geçti Tahir için ve Nefes için saatler durmuştu...

"Abim güçlü dur Nefes bırakmaz seni" dedi Yılmaz Tahir yüzün ovuşturdu

"Nefesim içeride buz gibiydi elleri Abi buz gibiydi nefes alış verişin duymuyordum Abi" Yanına oturdu bir gözü sevdiğinde bir gözü de Kardeşindeydi "Züleyham Tahir abim sakin olun iyi olacak Nefes yengem güçlü o ya seni vurdu kolundan bırakır mı  seni daha vuracak seni yemin etmişti dedin ya yemin etti vuracak beni diye " 

Hafif tebessüm etti Tahir "Ferit"i bulsunlar abi " dedi Yılmaz başın salladı hemen telefonun açıp aradı adamları

"Kapatamadım kapıyı içeri bırakmasaydım beni durdurmasına izin vermeseydim böyle olmayacaktı..." Diye isyan etti Züleyha Yılmaz çekip Sarıldı

"şhh tamam suçlama kendini" 

Tahir ayağa kalkamıyordu o gücü bulamıyordu kendisine ne çok bağlanmıştı ne çok sevmişti o yeşil asi kızı gözünün önüne geldi ilk karşılaşma

Sakın! Abime dokunamazsın "

"Ufaklık o oyuncak değil" dedi Tahir

"Yok ya bilmiyorduk" tetiği çekti patlamasıyla gözlerin kapattı nefes

"Nefesim..." diye fısıldadı son gücüyle duvara yumruk attı "AĞĞĞĞ öldüremedimmm yapamadım öldürseydim!!! Nefesime dokunmayacaktıı!!" 

Tahir ayağa kalkıp yumruklamaya başladı duvarı Yılmaz gidip tuttu

"Tahir!! Bir DURR! senin güçlü olman lazım karın için yarin için!! " Sarıldılar bir birlerine Tahir"in gözlerinden akan yaşlar yerleri yakıyordu içinde volkan patlaması vardı kendine karşı kin vardı Öldürmemişti kendiyle savaşıyordu..

Yılmazdan ayrılıp Ameliyathanenin kapısına dayadı başın"Ne Olur Gitme!"diye fısıldadı 

---Bölüm Sonu---

Evett ne güzel yerde bitti söve bilirsiniz ssjsj :D 

Umarım severek okumuşsunuzdur 

Yıldıza dokunmayı Yorum Yapmayı Unutmayınn

Görüşürüzzz