Ruh-u Revan"AĞA SERİSİ-1"

24.Bölüm

Selammm Asıl olaylar şimdi başlıyor 

Umarım severek okursunuzzz 

Hikayede olmasını istediğiniz şeyi yaza bilirsiniz :)

Yıldıza Dokunmayı Yorum Yapmayı Unutmayın

-----------------------------------

Tahir yerinde duramıyordu volta atıyordu bir yandan da kendini suçluyordu"Ulan Tahir neden dinledin ki en başta getirseydin doktora " 

"Sakin Ol Abiciğim ya delirme hemen belki önemli bir şeyi yoktur" dedi Yılmaz Tahir saçın karıştırıp derin bir nefes aldı doktor çıkar çıkmaz karşısına dikilmişti

"İyi dimi!!"

"Yakınları siz misiniz ?"diye sordu Doktor Tahir"in sabrı taşıyordu

"Lann geveleme kocasıyım söyle ne oldu ?"

"Baba oluyorsunuz eşiniz hamile 5 haftalık " 

Herkes sevinç çığlıkları atarken Tahir duruyordu idrak etmeye çalışıyordu "Ba-Baba oluyorum ben.." Yılmaz gülerek sarıldı Tahire

"Evet lan baba oluyorsun sonunda"

"BABA OLUYORUM!!! BABA OLUYORUMMM!!" 

Nefes Tahir"in bağırışların duymuş gözlerinden akan yaşlara hakim olamıyordu. Bir yandan sevinmek istiyordu anne oluyordu ama bir yandan korkuyordu Tahir içeri girdi gülerek Nefes hemen yüzün çevirdi görmesin istemiyordu ağlamasın

"Nefesim" Yanına gelip elin tuttu avuç içinden öptü"Nefesim neden ağlıyorsun?"

"Nasıl olacak ha Tahir ben seni sevdiğimden bile emin değilken senin çocuğunu taşıyorum ben 19 yaşındayım nasıl anne olacağım Tahir ben korkuyorum "Tahir"in yüzü düşmüştü 

"Ben yanında olacağım Nefesim sen şans verdin bize her şey güzel olacak dedik korkmana gerek yok ki ben varım biz varız" 

Herkes içeri girmiş Nefes le Tahir"i seyir ediyorlardı 

"Bırak elimi yalnız bırakın beni yalnız BIRAKIN!" Tahir sevinemeden yine çakılmıştı ama hiç suçlamıyordu Nefesi haklıydı çünkü herkes odadan çıktı

"Tahir zaman ver ona haklı kız zorla evlendi seninle acıttın canın o bile emin değil seni sevdiğinden "

"Ta-Tamam yenge" dedi yere çöktü Hasan Ağa havaya sıkıyordu dışarıdan öğrenmişti oda Tahir hiç bir şey yapmadan gözün bir yere dikmişti 

Ayaklarımı karnıma çekmiş ağlıyordum erkendi çok erkendi ben anne olamam ki bakamam ben yapamam ben Tahir den bile emin değilim... 

Hıçkırıkları hastane odasında yankılanırken Tahir olanları geçiriyordu gözlerinin önünde

"Seninle evlenicem ama sende kardeşini abime vereceksin!!"

"En iyi yolu seçmişsin güzelim " Tahir eliyle Nefesin yüzün okşamak istediğinde Nefes  itti Tahir kolundan sıkıca kavradı

"Sakın bana karşı gelme!" Dedi tıslayarak

" Döver misin ?"Tahir daha da sıkıyordu kolun

" Canını bir hayli yakarım!"

"Kolumu Bırak!"

Yumruk geçirdi duvara "Sen öfkeni kontrol edemiyorsun Tahir Ağa senden baba olmaz!!" deyip hızla hastaneden çıktı

"Tahirr dur Tahir"

"ne oluyor buna sevinmesi gerek" diye bağırdı Hasan Ağa

"Baba bir dur ya " dedi Yılmaz

Züleyha kapıyı çalıp Nefesin yanına geldi oturdu yanına"Ablam" dedi Züleyha Gözlerin sildi

"Yapma bunu kendine sevinmelisin karnında bir minik var 5 haftalık hemde sen anne oluyorsun"

"Sevinmeliyim evet ama korkuyorum abla kafamın içinde ki sesi durduramıyorum olmuyor" Nefes Züleyha ya sıkıca sarıldı "Ben yapamam"

"Yaparsın Sen Güçlüsün hem Tahir çok sevindi siz bir aile oluyorsunuz Seni deli gibi seviyor sende onu sevmeye başladın hadi kalk gidelim istersen annenlere bıraklım eve giderken seni daha iyi his edersin" Başın sallamakla yetindi Nefesi Kaldırdı 

Beraber odadan çıktılar 

"Serhat İlk Nefesi annesine bırakalım"

"neden gelinim konağa gelsin "

"Hasan ağa lütfen!" 

"Tamam yenge Nefes yengem be bu bebek beni kurtardı valla" Güldü Nefes

"Tahir Nerede ?"

"Gelecek oda hadi" dedi Züleyha beraber hastaneden çıktılar

---Bölüm Sonu---

Umarım severek okumuşsunuzdur nasıl sevdiniz mi bu bölümü ? :)

Tahir hala sürünüyor ee sürüncek da :D

Yıldıza dokunmayı Yorum Yapmayı Unutmayınn

Görüşürüzzzz