"meron na bang balita, hyung?" nag-aalala kong tanong ko kela hyungs.
tatlong araw na ang lumipas at naghahanap padin kami. halos naikot na namin ang buong seoul pero wala parin. lahat kami ay nag-aalala na.
sinusubukan namin siyang i-track dahil naisip namin na mas makakabuti ito kesa humingi ng tulong sa mga chou's.
i just can't lose her, not again. mahal na mahal ko siya at gusto kong bumawi para patunayan sakanya iyon.
pero paano ko gagawin yun kung hindi siya nagpapakita saamin? damn, naisip ko ulit yung sinabi ni mark hyung.
"FUCK !" nahampas ko ang lamesa at napasigaw sa sobrang galit.
nagagalit ako sa sarili ko kasi tama si mark hyung, kasalanan ko ito !
"kook, calm down. i'm sure magagawan natin ito ng paraan- " pinutol ko ang sasabihin ni jimin.
"YOU'RE TELLING ME TO CALM DOWN!?" sinamaan ko siya ng tingin, "PAANO AKO KAKALMA KUNG INIISIP KONG HINDI KO NA SIYA MAKIKITA ULIT, HUH?!"
tumayo ako at aamba na sana ng suntok pero pinigilan ko ang sarili ko, napabuntong hininga ako at tinignan siya sa mata, "tell me.. how?"
"mark hyung is right, i- it's all my fault." tuluyang nagsibagsakan ang mga luha na kanina ko pa naiipon at napaluhod sa sahig.
napansin ko ang gulat sa ekspresyon nilang lahat, ngayon pa lang ako umiyak sa harapan nila.
"JUNGKOOK ! WE FOUND HER !" sigaw ni hyung kaya agad nabaling ang atensyon namin sakanya.
agad akong lumapit kay yoongi hyung at tinulak siya paalis doon. sinubukan kong hanapin ang sinasabi niya at nagulat sa nakita. no, imposible.
"what's wrong?"
"where is she, jungkook?"
"bakit natahimik ka? may problema ba?"
"nasaan siya ngayon, kook? tell us." napabuntong hininga ako bago tinignan sila isa-isa.
"nasa condo siya ni rosé, hyungs."
