napailing nalang ako sa mga pinagsasabi ng mga kaibigan ko. mga baliw nga talaga. natatawa nalang ako sa mga sinasabi nila eh.
parang mga ewan.
"why are you laughing like that?" naka-taas kilay na tanong saakin ni jungkook. base on his expression, halatang inis padin siya saakin.
alam niyo kung bakit? pwet mo may racket. joke, wag niyo ng alamin.
"and why are you frowning like that, mr. jeon?" tanong ko pabalik sakanya. hahawakan ko sana ang kamay niya pero iniwas niya ito. i gasped.
"kanina, sa aso ka naka-focus. ngayon naman sa phone mo." nag-cross arms siya at nag-pout, "ikakasal na tayo bukas tapos ganyan ka."
umiling lang ako at ngumiti, "selos ka nanaman?" lumapit ako sakanya at naupo sa lap niya.
kahit nakasimangot ay nilingon niya ako, at ipinatong ang ulo niya sa dibdib ko. "wag ka mag-alala, sayong-sayo ako bukas."
sinabi ko yan at may kasamang kindat pa, pero nanatiling ganun ekspresyon niya na ikinataka ko.
"yah ! sorry na nga." pinaguulan ko ng halik ang mukha niya pero nagtaka ako kasi tinignan niya lang ako.
"what's wrong?" tanong ko. something is odd, and i can feel it. akala ako nagpapalambing lang ang isang 'to.
"nothing.." rinig kong sabi niya. napailing nalang ako at pinilit na i-harap yung mukha niya saakin.
"jungkook." i warned.
i heard him sigh, then looks at me in the eye. "i met up with rose."
nagulat naman ako sa sinabi niya. but how? i thought nasa america siya?
"bakit hindi mo sinabi saakin agad?" taas-kilay kong tanong, dahilan para mapalunok siya.
"i'm telling you now. k- kanina lang kami nagkita." sabi niya at umiwas ng tingin.
"she didn't leave yet, baby. of course she wants to apologize to us, especially to you. bago siya umalis talaga." dagdag niya.
hindi ako makapagsalita. napansin niya siguro na natahimik ako dahil nag-aalala niyang pinagmasdan ang mukha ko.
"b- but- " i sighed. "can we meet her now?" tanong ko sakanya.
umiwas naman siya ng tingin, "we can't. she left already."
"i told you, she wants to apologize to you before she left but something came up, kaya kailangan niya ng umalis. pero may iniwan siya saakin, tzu."
may kinuha siya sa drawer niya na katabi lang nung kama na kinauupuan namin. isang letter, yun siguro tinutukoy niya na galing kay rose.
"open it." imabot niya ito saakin at dahan-dahan ko naman ito tinanggap. i sighed, habang binubuksan ko yung envelope.
dear tzuyu and jungkook,
hi! you're probably reading this
letter when i'm gone already.
i just want to say sorry sa mga nagawa ko sainyo, at sobrang pinagsisisihan ko yun. alam kong hindi ganun kadali at maiintindihan ko naman. sorry kung hindi na ako nakapagpaalam in person, kailangan kong bumalik agad sa america dahil doon ko balak na sayangin yung mga huling sandali ng buhay ko eh. yes, i'm dying. hindi ko na sasabihin kung paano at kung kailan. ayokong mag-alala pa kayo pag nalaman niyo.
sana talaga mapatawad niyo ako sa mga nagawa ko.
p.s i heard ikakasal na kayo,
congrats! best wishes to the both of you <3
nabitawan ko yung letter at napayakap ng mahigpit kay jungkook. napahagulgol ako sa iyak.
hinimas niya lang ang likod ko at napayakap din saakin ng mahigpit.
