"just spill it, rosé. anong kailangan mo saakin?" tanong ko sakanya. nagulat ako ng bigla siyang lumuhod sa harap namin ni mark oppa.
sila kuya lang ang nakakaalam kung nasaan ako. ayaw nila mommy na makasama ko pa sila ulit at dahil ako mismo ang humiling nito sakanila nito, na ayaw kong makita sila jeon.
i may sound selfish, pero sobrang akong nasaktan at dahil doon ayoko na muna silang makita o makausap sa ngayon. lalo na si jeon.
"i want to apologize."
"i- i'm so sorry, for everything." paghihingi niya ng tawad, habang umiiyak.
nagugulat ako sa nakikita ko ngayon. totoo ba ito? is she really- omg.
i'm speechless. hindi ko matukoy kung totoo ba ang pinagsasabi niya. napatitig nalang ako sakanya.
bigla akong nakaramdam ng hirap sa paghinga, "are you alright?" tanong ni kuya.
tumango ako at humarap kay rosé, magsasalita na sana ako pero biglang may pumasok sa condo.
"jungkook?" sabay na tanong namin ni rosé. nagkatinginan kami sa isa't isa at agad siyang umiwas ng tingin.
"what the fuck are you doing here? diba sinabihan na kita?" lumapit kay jungkook si kuya at sinuntok siya.
napasigaw naman kami ni rosé. napatingin ako sakanya at mukha naman na totoong natatakot siya.
hindi ko alam kung ano bang intensyon ng babaeng ito. basta, bahala na. sila kuya muna ang iisipin ko dahil nagsusuntukan na sila.
"hyung, i'm sorry- " naputol ang sasabihin ni jungkook ng ambahan ulit siya ng kuya.
"wala ng magagawa yung sorry mo, kook. nangyari na ang lahat. tigilan mo na yung kapatid ko."
sumakit yung ulo ko dahil sa salitang binitawan ni kuya. deja vu.
"tzuyu, anong nangyayari sayo?" hahawakan sana ako ni rosé pero agad kong iniwasan ang kamay niya.
"TZUYU !" sigaw nila oppa nung bumagsak ako sa sahig. then everything went black.
