In The Winter Snow (NL)

Deel 11: De Waarheid

"Ik hoop maar dat ze opneemt..." Al voor de zoveelste keer vandaag zitten we in een kring, afwachtend tot de telfoon overgaat. "Hallo?" Katrina's stem klinkt door de speakers. "We weten wat je hebt gedaan Katrina." Zegt Jayden boos. "We gaan het aan de pers vertellen, en Jane zal ons daarbij helpen." Voegt Jenna eraan toe. "Waar hebben jullie het in vredesnaam over?" Vraagt ze ontschuldig. "De blackmail tegen Jane? Het bedreigen? De leugens die je aan iedereen vertelt? Zegt je dat iets Katrina?" Vraag ik boos. "Eerlijk gezegt niet. Ik heb niet gedaan." Lachend voegt ze eraan toe: "Niets wat jullie kunnen bewijzen, althans."

"Hoezo zouden wij het niet kunnen bewijzen?" Vraagt Jenna. "Omdat Jane nooit gaat vertellen dat ik haar heb bedreigd. Ze is te bang. En dan blijft het voor altijd twee tegen een. Jullie verliezen, geen het toch op!" Dan begin in hard te lachen. "Oh, Katrina. Voor iemand die denkt dat ze zo slim is ben je echt dom." Ze begint te stamelen: "W-wat? Hoe-Hoezo? Wat hebben jullie gedaan!" Jayden begint met uitleggen. "We wisten dat je dit zou gaan doen, Katrina. We hebben dit alles opgenomen en gaan ermee naar de politie en uitgevers. Jouw reputatie gaat kapot zijn, en Jane zal niet meer worden bedreigd!" Even is het stil. "Hier ga je spijt van krijgen!" Sist ze, en hangt vervolgens op.

"Hebben jullie dat?" Vragen we aan de film-groep. Ze knikken en sturen het door naar de producenten, die er zowel meteen voor zorgen dat het viral gaat. "Zet het nieuws aan!" Roept Fred en ik ren snel naar de tv toe.

Hallo allemaal en welkom weer bij breaking news. We hebben net een video-opname binnengekregen van Jayden Micheals en een paar andere tegenover Katrina.

Ze spelen de opname af en daarna is de verslaggeefster weer in beeld.

Zoals jullie hebben gehoord heeft Katrina Jane bedreigd, en iedereen gemanipuleerd. Op dit moment word ze opgepakt. Ook hebben we op korte termijn Jane aan de lijn kunnen krijgen, waarmee ik nu een gesprek ga voeren over dit nieuws.

"Jane, wat is er allemaal gebeurd? Wat is het hele verhaal?" Jane slikt. "Toen ik nog samen was met Jayden was ik enorm gelukkig. Ik kende Katrina al wel, maar niet heel goed. Op een dag was Jayden met iets bezig en werd ik gebelt: het was Katrina die zei dat als ik het niet uit zou maken met Jayden, ze mijn leven zou ruïneren. Ik heb zoveel mogelijk uit de laatste dagen gehaald, en maakte het toen met hem uit. Een week later kreeg ik nog een telefoontje van Katrina. Ze zei dat ik die roddels moest vertellen, omdat ze anders mijn familie 'een bezoekje ging brengen'. Ik wist wat dit zou betekenen voor Jayden, maar ik dacht dat het wel zou overvliegen. Blijkbaar niet dus."

Jane haalt even diep adem en vertelt dan verder. "Jayden ging naar Katrina voor troost, wat ze me elke dag inwreef. Opgeven moment viel Jayden voor haar en Katrina liet het lijken alsof hij haar gebruikte. Jayden boeide het niet, zo is hij. Katrina werd steeds beroemder en kreeg medelijden van steeds meer mensen. En het moment dat ze uit de spotlight verdween, dwong ze Jayden om het uit te maken met haar door opeens rot te gaan doen tegen hem. Hij maakte het dus uit en omdat het dus net uit het nieuws was leek het er steeds erger op dat Jayden haar misbruikte."

De verslaggever knikt en Jane gaat verder. "Later realiseerde Katrina zich dat ze Jayden echt leuk vond, en vroeg hem terug. Jayden zei nee maar toch vertelde Katrina de verslaggevers dat ze samen waren. Toen Jayden zei dat het niet zo was dacht de pers dat ze kort samen waren geweest terwijl dat niet zo was. Uiteindelijk, waar we nu dus waren, kwam Katrina naar boven met dezelfde roddels zodat die realityshow van haar door kon gaan."

"Jullie horen het mensen! Een zeer spannend verhaal. Maar we hebben nog meer nieuws! De wegen zijn weer open, jullie kunnen allemaal naar huis!"

Er klinkt luid gejuich en iedereen is blij, behalve Jayden, die verdrietig kijkt. Ik loop naar hem toen en trek hem me de kleedkamers in, weg van de drukte. "Wat is er? Je kijkt zo verdrietig." Met mijn hand ga ik over zijn arm. "Nu ik het hele verhaal zo heb gehoort had ik dit moeten aan zien komen. Ik had dit moeten voorkomen. Ik ha-" Ik leg mijn vinger om zijn mond en geef hem een knuffel. "Je kon het niet weten." Fluister ik zacht. "Je kon er niets aan doen, het is niet erg." En zo blijven we een poosje staan.