Sarpişkom || Texting

O T U Z S E K İ Z

Omzumda hissettiğim acıyla yataktan fırlamam bir olmuştu.

"Geç kalacaksın kız kalksana!"

Annemin kulağımın dibinde öten gür sesi beni uykumdan ayırmayı başarmıştı. Gözlerimi açıp ona baktığımda kızgın bir şekilde bana bakıyordu. Normalde sabahları kendim kalkar ve okula giderdim. Ama ne halliceyse bu gün annem benden erkenci çıkmıştı. Dün gece heyecanımdan erken uyuyamadığım için uykumu alamamış gibi hissediyordum.

Yorganımı üstümden çekince annem kalkacağımı anlayıp odamdan ayrılmıştı. Yatağımdan kalkıp odamın yanındaki banyoya paytak paytak adımladım. Yüzümü yıkadığımda ayılan bilincimle odama geri döndüm. Direkt olarak dolabımdan çıkardığım okul formalarımı üstüme geçirmeye başlarken vücuduma çarpan soğuk beni titretmişti.

Formalarımı giydikten sonra saçımı tarayıp ceketimi ve ve çantamı alıp odadan ayrıldım. Eğer annem kalkmışsa kahvaltı hazırlamıştır diye umut ederek mutfağa ilerlerken bir anda telefonumu unuttuğumu hatırlayarak odama geri yöneldim. Telefonumu elime alırken aydınlanan ekranında bir çok bildirim arasında Sarpişkom ismini görmemle duraksadım

Sarpişkom: Günaydıın (06:43)

Sarpişkom: Hala uyanmadın mı sen? (07:02)

Sarpişkom: Ohooo bu ne uykuculuktur (07:05)

Sarpişkom: Uyansana lan okula geç kalma sakın! (07:54)

Mesajlarına gülerken en son bir kaç dakika önce mesaj attığını görmemle hemen parmaklarım klavyede hareketlendi.

Akşın: Uyandım

Akşın: Sanada günaydıın :)

Sarpişkom: Hele şükür

Sarpişkom: Bir an okula gelmeyeceğini sanıp triplere girdim kızım

Akşın: Ne yapayım duymamışım alarmları dkfkkd

Sarpişkom: İyi hadi çabuk çabuk gel okula djdjdj

Sarpişkom: Ben yaklaştım sayılır

Akşın: Tamam dmdksm

Suratıma oturan gülümseme bir türlü gitmezken telefonu kilitleyip cebime attım. Anam görürse öldürürdü çünkü. Hızla mutfağa gittiğimde annemin hazırladığı masadaki şeylerden ayak üstü ağzıma bir şeyler tıkmaya başladım. Aynı zamanda da konuşmaya çalışıyordum 

"Anno bon goç kalocom oturumom hiç gidiyom tammı"

Annem umarım beni anlamıştı. Odasından çıkıp mutfağa gelirken "ayaktan yeme kız otur iki dakka" diye kızmasına bakarsak anlamış olmalıydı. Bağırmasına karşılık ağzımı yutunca "bağır bağır sen sonra babam uyansın adam gece gündüz çalışıyor bir uyku uyutmuyoruz ona püü bize hadi ben kaçtım" annemin kafasını karıştırana kadar çoktan kapıya gitmiş ve ayaklarımı ayakkabılarıma sokup kapıyı kapamıştım. Arkamdan söylendiğini hala duyuyordum. Ayakkabılarımı tamamen giyince merdivenleri hızlı hızlı indim. Elimdeki telefondan saate bakarken otobüsümün kaçacağını anladığım an koşarak durağa yetişmeye çalıştım.

Maratonumun ardından en nihayetinde otobüse yetiştiğim için derin bir nefes alıp boş bir koltuğa oturdum. Hızlı nefesler alıp verirken telefonumu açtım. Sarp'tan bir mesaj yoktu. Bende okula varıncaya kadar instagramda dolaşmaya başladım.

Duran otobüsten indiğimde saate baktım. Kıl payı yetişebilmiştim. İçimde ki rahatlamayla binaya girip merdivenlere yöneldiğim sıra zil çalmıştı zaten. Sınıfımın bulunduğu kata gelip ilk sınıf olan 12/A ya girdim. Kapıdan girmemle bir ses yükseldi. Tüm sınıfın ortasında! Sarp! Bağırmıştı!