YapBar-Zıt Kutuplar {Tamamlandı}

Geçmiş olsun, ama gelecek de güzel...

Barış arkadan adama bir sopa ile vurmuştu. Ben ise elimi bıçaklandığım yerime bastırıyordum. Ve yanıma geldi:

-"Yaprak noldu sana!" Dedi ve ben elimi kaldırıp kanımı gösterdim. Ve o anda Barışın kollarına yığıldım.

Yazardan

Yaprak Barışın kollarına yığıldığında hastane hemen karşıdaydı. Hemen koşup Yaprağı hastaneye yetiştirdi. Doktorlar acil ameliyata aldı ve en son doktor:

-"Yaprak Ayvazın yakını siz misiniz?" Dedi Barışa adam.

Barış kafasıyla onayladı.

Barıştan

O an sanki kalbim yerinden çıkacak gibiydi. Ya Yaprağa bir şay olduysa!?

-"Hasta gayet iyi organlarda bir hasar yok vücut boşluğuna gelmiş sadece, geçmiş olsun."

İçimden derin bir oh çekip Yaprağın odasına duğru ilerlemeye başladım. Odaya girdiğimde Yaprağın yüzü bembeyazdı. Ben:

-"Yaprak..." dediğimde makineye bağlı kalbi bir anda kalbi hızlanmaya başladı ben ise içimden gülmüştüm.

Gözleri hafif aralanmıştı, evet ayılmıştı!

Yaprak iyileştiğinde

Yaprağı zar zor da olsa ikna ettikten sonra parkta bir banka oturduk:

-"Yaprak, iyi olduğuna emin misin?"

-"Hayır, değilim. Artık hayatımda tek kişi var, o da sensin."

-"Çete, ailen?"

-"Annem ve babam benim çeteden artık ayrılmamı ve ayrılmazsam de reddedeceklerini söylemişlerdi. Dediklerini de yaptılar. Reddedip evden kovdular. Çeteye gelince de..."

-"Eee?"

-"Gökhan ortaya bir laf atmış benimle sen sevgiligiz diye. Sonra herkes bana kızdı. Özellikle ve nedenini anlayamadığım şekilde de Ali... Sonra beni kovdular. Ben uzktan onları izleyince yanlarına bir kız geldi. Aynı benim yaptıklarımı yaptı. Herkese benim gibi kuşum diyip, Alinin gamzelerine parmaklarını bastırdı. Ben o an o on iki yılın çöp olduğunu hissettim o an benim kalbim olmadı sanki, o bir an... o bir an, benim çeteyi hayatımdan silmeme yetti... Ama sen beni bırakmazdın bırakamazdın diye geçirdim içimden ve... Ve artık hayatımın en sevdiğim ve tek kişisi sensin... Beni bırakma... Yani bırakmazsın di mi?"

O an sanki durdu benim için Yaprak bana aşık olmuştu... Ve bana bunları anlatabilecek kadar güveniyordu.

-"Asla!" Dedim ve ona sımsıkı sarıldım. O da bana sarıldı ve:

-"Aslında biliyor musun, bence Gökhan yalan söylememiş..."

-"Bence de."

Yanakları kızarmıştı , utanmıştı...

-"E madem her yerden kovulmuşdun ya, ama ben sana daima açığım eğer sen de istersen benim evime gidebiliriz..."

-"Ama, sana rahatsızlık vermem, di mi?"

-"Ne rahatsızlığı! İnsan sevgilisinden rahatsız olur mu sence?" Dediğim anda beni yanağımdan öptü. Bende onu.

-"E madem kabul ediyorsun hadi gidelim. Hem üşümüşsündür sen..." deyip ceketimi verdim.

Arabaya bindik , kısa sürede eve vardık:

-"Bu arada merak etme evde tekiz, babaannem bir iş içi Hollandaya gitti ve artık oraya yerleşeceğini söyledi, yani benim de hayatımın teki, Tuğçeden sonra son ve tek prensesi sensin."

-"Tuğçe???"

-"Otur da anlatayım."

-"Tuğçe benim ilk sevgilimdi." Demeye kalmadan Yaprağın yüzü buruşmaya başladı."Sen beni kıskandın mı biraz?" Dedim sırıtarak.

-"Burda şu an sana 'Ne kıskanıcam be!?' Demem lazım, ama şu an burda sana diyorum, sevgilim değil misin kıskanamaz mıyım?"

-"Yerim seni."

-"Neyse devam ediyim. Ben onunla çok mutluydum. Herkes bizi çok yakıştırırdı. Ve onunla 6 ay sevgili kaldıktan sonra ona evlenme teklidi edicektim. Onum da bunu çok istediğini biliyordum. Hatta yüzüğü bile almıştım. Onunla yemeye çıkacaktım. Evine sürpriz yapmaya gittiğimde kapıyı üstü çıplak bir erkek açtı. Ben inanamayıp yine de sormuştum ona Tuğçenin nesisiniz kimisiniz diye ve o da 'sevgilisiyim'eyince bir anda kalbim sanki yoktu yerinde. Sadece onun için çarpıcaktı ve çarpıyordu da kalbim. Ama o an sadece gittim." Dedim ve Yaprak ağlayarak yukarı çıktı ve kapısını kilitledi. Sanırım biraz kalbi kırılmıştı.

Yapraktan

Barış 'sadece onun için çarpacaktı ve çarpıyordu da kalbim.' Deyince birden gözlerim dolmaya başlamıştı. Ama o beni farketmeden devam etti, demek ki yanılmıştım kalbi benim için çarpmıyordu. Hikaye bittiğinde artık kendimi tutamayarak hıçkıra hıçkıra ağladım ve yukarı çıktım. Onun kapıdaki sesine aldırmadan hala ağlamaya devam ediyordum. O gün akşam yemeği yemeden yaptım sabahsa kahvaltı etmeden okula gittim.