Ξύπνησα από το φως που έμπαινε απο το παράθυρο του δωματίου μας. Η ζέστη αίσθηση από τα λευκά σεντόνια που υπήρχαν τριγύρω στο κρεβάτι ήταν υπέροχη.. προσπάθησα να γυρίσω πλευρό για να κοιτάξω αν είναι ακόμα και ο Κάρτερ αλλά δεν τα κατάφερα.
Σαν κάτι να με εμπόδιζε , κοίταξα κάτω στην κοιλιά μου και είδα δύο χέρια τυλιγμένα γύρω μου...
Ο θεε μου... κατάλαβα ότι ήταν του Κάρτερ γιατι μπορουσα να δω το μπράτσο του στον μικρό καθρέφτη που υπήρχε απέναντί μου.
Ήταν τόσο ακίνητος , τόσο γαλήνιος..
Ένα λεπτό αργότερα , ίσως γιατί τον αναστάτωσα με την αρχική μου προσπάθεια να γυρίσω , με έφερε πιο κοντά , τραβώντας με απαλά αλλα και τοσο εύκολα , σαν αντικείμενο!
Έτσι βρέθηκα κυριολεκτικά κολλημένη πάνω στο σώμα του , να μην μπορώ να κάνω τίποτα .... παρά να το απολαμβάνω.
Εε τι θα έκανες
Κοιτούσα τα χέρια του και τότε ήταν που παρατήρησα ένα μικρό τατουάζ που είχε σε ένα τα δάχτυλά του , ήταν ένα μικρό ζάρι.
Ποιος θα το πίστευε ποτέ ότι θα ήμουνα μακριά από το σπίτι μου , με έναν σχεδόν άγνωστο , με τατουάζ και σκουλαρίκια και το μόνο μεταφορικό μας μέσω μία μηχανή , για έναν προορισμό που ούτε ξέρω που και πως είναι..
Το μόνο σημαντικό είναι ότι είχα τελειώσει το λύκειο και είχα και πάρα πολύ καλούς βαθμούς Οπότε λογικά θα με δεχτούν στην πανεπιστημιούπολη στο οποίο θα με πάει ο Κάρτερ.
Ο Κάρτερ είναι 20 χρονών , ένα χρόνο μεγαλύτερος μου και η αλήθεια είναι πως το μόνο που ξέρω είναι ότι ζει σε μια πανεπιστημιούπολη της Ουάσιγκτον, μονο μια φορά μου είχε μιλήσει για αυτήν και για το ποσο εύκολα και χαλαρά ειναι να πραγματα εκεί. Είχε πει θα μου ταιριάξει πράγμα που με καθησυχάζει.Δεν έχω και πολλές επιλογές.
"Καλημεραα" Λέειδιακόπτοντας τις σκέψεις μου και βγάζοντας τα χέρια του από γύρω μου για να τεντωθεί..
Είναι πολύ ψηλός και φαίνεται ξεκάθαρα το ποσό γυμνασμένος είναι ..
"Κ-Καλημέρα , τι θα κάνουμε σήμερα;" Ρωτάω καθώς σηκώνομαι να πάω στο μπάνιο
"Ουοου κατσε τι βιάζεσαι" με κοιτάει και γελάει , μπηκε στο μπανιο και οταν επέστρεψε ειπε με ειρωνεία "Ακομα δεν πρόλαβα να ξυπνήσω κοπελιά" Λεει και τον αγριοκοιτάζω
"Μην με λες ετσι"
"Εντάξει Λουίζα"
Μου λέει και έρχεται πιο κοντά μου κάνοντάς με να ακουμπήσω πανω στην πόρτα του μπάνιου
YOU ARE READING
2019
Short Story"Το 2019 θα ειναι η χρονιά μου" είπε με τόση πίστη και ελπίδα, η 19χρονη Λουίζα καθώς έγραφε με πάθος στο σημειωματάριο με τους στόχους της για την νέα χρονιά Η Λουίζα ζει σε μια ξεχασμένη περιοχή του Τέξας με την οικογένεια της , και παρόλο που εχ...
