Μεσα στη βροχή που είχε αναγκαστήκαμε να σταματήσουμε διότι ο δρόμος γλιστρούσε υπερβολικά πολύ.
Το πρόβλημα όμως δεν ήταν μόνο αυτό αφού , λόγω της βροχής, ο Κάρτερ λογικά μπέρδεψε τους δρόμους και δεν γνωρίζαμε καν που ήμαστε.
"Βλέπω ένα υπόστεγο σε εκείνο το χωράφι , ίσως μπορούμε να πάμε εκεί!" μου φώναξε ο Κάρτερ. Κυριολεκτικά με το ζόρι τον άκουσα μίας και η βροχή δυνάμωνε.
Τρέξαμε και οι δύο προς το κιόσκι που μου έδειξε ο Κάρτερ. Εγώ κρατούσα τις τσάντες μας και αυτός έσπρωχνε την μηχανή μαζί μας.
Αφού φτάσαμε , άφησα τα πράγματα μας κάτω και έκατσα στο μοναδικό ξύλινο παγκάκι που υπήρχε , στο κέντρο από το κυκλικό κιόσκι. Ο Κάρτερ άφησε την μηχανή δίπλα σε ένα δέντρο λιγα μέτρα μακριά από το εδώ. Έπειτα ήρθε τρέχοντας.
Ευτυχώς δεν είχε καθόλου κρύο. Αντίθετα είχε υπερβολική ζεστή. Σηκώθηκα και έβγαλα το μπουφάν από πάνω μου, το οποίο ήταν μούσκεμα, και το πέταξα στο πάτωμα.
Ο Κάρτερ έκανε το ίδιο, κυριολεκτικά έπρεπε να ξεκολλήσει με δυσκολία το δερμάτινο από το σώμα του.
Κάτσαμε λίγα λεπτά χαζεύοντας έξω στην βροχή όπου γινόταν όλο και πιο δυνατή με το πέρασμα της ώρας. Πλέον το μόνο που ακουγόταν ήταν η δύναμη με ην όποια έπεφταν οι σταγόνες στην σκεπή του υπόστεγου όπου βρισκόμασταν.
"Είσαι καλά;" με ρώτησε πιάνοντας με για ακόμη μια φορά να τον μελετάω.
"Άψογα" απάντησα " Δεν νομίζω να σταματήσει μέχρι το πρωί" πρόσθεσα
"Και έτσι πιστεύω , θα πρέπει να μείνουμε εδώ απόψε"
Δεν είχα πρόβλημα με το να είμαι μόνη μου με τον Κάρτερ σε ένα μικρό χώρο για το βράδυ αλλά κάπου θα έπρεπε να αλλάξω κι όλας γιατί τα βρεγμένα ρούχα μου ήταν υπερβολικά ενοχλητικά.
Ξαφνικά βλέπω τον Κάρτερ να βγάζει την μπλούζα του χαρίζοντας μου την δυνατότητα να δω το γυμνασμένο σώμα του. Ύστερα χωρίς δισταγμό έβγαλε και το παντελόνι του!
Εδώ ήμαστε , βγάλτα όλα
ΜΑ...Μ-ΜΑ ΤΙ ΚΑΝΕΙ ;
"Εμ-Τι-τι ακριβώς κάνεις;" είπα καθώς είχε γίνει ΚΑΤΑΚΌΚΚΙΝΗ σίγουρα.
Ο Κάρτερ γέλασε στο σπάσιμο της φωνής μου.
"Συγγνώμη Λου αλλά πρέπει να αλλάξουμε κάπως και δεν έχουμε πολλά περιθώρια χώρου.." είπε και με κοίταξε γελώντας
YOU ARE READING
2019
Short Story"Το 2019 θα ειναι η χρονιά μου" είπε με τόση πίστη και ελπίδα, η 19χρονη Λουίζα καθώς έγραφε με πάθος στο σημειωματάριο με τους στόχους της για την νέα χρονιά Η Λουίζα ζει σε μια ξεχασμένη περιοχή του Τέξας με την οικογένεια της , και παρόλο που εχ...
