his obsession || suga

fourteen.

Σήκωσα το κεφάλι μου να δω ποιος είναι και το μόνο που κατάφερα να δω ήταν μια ομάδα από σκιές να με πλησιάζουν.

Σκούπισα βιαστικά τα μάτια μου με τα μανίκια από την ζακέτα μου και ξαναέστρεψα το βλέμμα μου προς τα εκεί,από όπου προέρχονταν τα βήματα.

Ήταν από μια παρέα τριών ατόμων,αγοριών αν μπορούσα να διακρίνω καλά από το μπόι και το σουλούπι,οι οποίοι φορούσαν όλοι μαύρα ρούχα και είχαν μια μαύρη κουκούλα,έτσι ώστε να μην γινόταν ορατό το πρόσωπό τους.

Και τότε συνειδητοποίησα κάτι.

Ότι θα συνέβαινε ξανά.

Άρχισα να πανικοβάλλομαι και αυτόματα πήδηξα κάτω από τον βράχο.

"Πάει να φύγει!" ακούστηκε ο ένας να φωνάζει και άρχισαν να τρέχουν προς το μέρος μου.

Πήγα να τρέξω και εγώ προς την αντίθετη κατεύθυνση,όμως ο ένας από αυτούς κατάφερε να με πιάσει από τον καρπό του χεριού μου.

Και τότε τσίριξα.

"Σκάσε βλαμμένη" είπε τότε κάποιος άλλος και έβαλε το χέρι του πάνω στο στόμα μου.

"Έφερες το σκοινί;" ρώτησε τότε ο τρίτος,του οποίου την φωνή δεν είχα ακούσει μέχρι τότε.

"Όχι" απάντησε.

"Ποιος ξεκινάει;" ρώτησε ο πρώτος,που φαινόταν να χάνει την υπομονή του.

"Εγώ!" φώναξε ο δεύτερος και πήρε το χέρι του από το στόμα μου.

Έτσι βρήκα την ευκαιρία να τσιρίξω όσο πιο δυνατά μπορούσα,για δεύτερη φορά σήμερα.

Τότε ο ένας από αυτούς με χαστούκισε,ενώ ο πρώτος με έπιασε από πίσω,έτσι ώστε να μην μπορώ να κουνηθώ καθόλου και μου έκλεισε το στόμα με το αριστερό του χέρι.

Στην συνέχεια,άρχισε να μου ξεκουμπώνει το παντελόνι μου.

Είχα καταλήξει στο ότι μόνο με ένα θαύμα θα σωζόμουν και άρχισα να κλαίω βουβά.

Η αλήθεια είναι ότι δεν είχα άλλα δάκρυα να αφήσω να τρέξουν.

Έκλεισα λοιπόν τα μάτια μου και ευχόμουν αυτό το θαύμα να γίνει.

"Ρε μόνο εγώ ακούω κάτι πίσω από τους θάμνους;" ρώτησε εκείνος που με είχε χαστουκίσει ο οποίος τόση ώρα καθόταν και μας κοιτούσε.

"Τι λες μωρέ;" απάντησε αυτός που με κρατούσε.

"NΙ,πάνε δες" είπε και σταμάτησε να μου ξεκουμπώνει το παντελόνι.