his obsession || suga

sixteen.

Still Y/N's POV. (six years later)

"Τι εννοείτε πρέπει να γυρίσω στην Κορέα;!" ρώτησα,λίγο πιο δυνατά από όσο θα έπρεπε στον διευθυντή μου.

"Υ/Ν,ξέρω ότι έχεις περάσει πολύ δύσκολα στην Κορέα,αλλά πρέπει να πας εσύ" απάντησε εκείνος,φτιάχνοντας τα γυαλιά του.

"Και γιατί πρέπει να εγκατασταθώ εγώ μόνιμα στη Κορέα; Μπορεί να πάει η Natalie ή η Jennifer" απάντησα προσπαθώντας να μην χάσω την υπομονή μου.

"Υ/Ν,είσαι η μόνη που γνωρίζει την Σεούλ και την Κορεάτικη διάλεκτο τόσο καλά" είπε ο διευθυντής Dallas.

"Επίσης,ξέρεις ότι είσαι μια από τις καλύτερες εδώ μέσα και σε εμπιστεύομαι περισσότερο από όλους,οπότε για αυτό εσύ αναλαμβάνεις το υποκατάστημα της εταιρείας στην Σεούλ της Κορέας. Αύριο φεύγεις,σου έχω κλείσει πτήση στις 12 τα μεσάνυχτα. Θα σου στείλω και σε ένα μήνυμα την διεύθυνση του σπιτιού που θα μένεις" συνέχισε.

"Σας ευχαριστώ πολύ" είπα και βγήκα έξω από το γραφείο του.

Προχώρησα στο δικό μου και τα νεύρα μου χτύπησαν κόκκινο.

Έκατσα στην καρέκλα μου και προσπάθησα να ηρεμήσω.

Ξέρω,άλλες θα πετούσαν από την χαρά τους αν άκουγαν αυτά τα λόγια από το αφεντικό τους,αλλά εγώ όχι.

Δεν με νοιάζει ούτε να είμαι η αγαπημένη του,ούτε να με εμπιστεύεται,αλλά ούτε και να είμαι η διευθύντρια ενός υποκαταστήματος.

Στην Κορέα.

Μάζεψα τα πράγματα μου και ξεκίνησα για το σπίτι μου.

Είχα αρκετά να ετοιμάσω,αν και δεν είχα πολλά πράγματα στο σπίτι μου,εδώ στη Νέα Υόρκη.

Έφτασα στο διαμέρισμα μου και άρχισα να πακετάρω όλα τα πράγματα μου.

Στις 11:30 το βράδυ ήμουν έτοιμη στο αεροδρόμιο και περίμενα υπομονετικά την πτήση μου.

"Θα μπορέσω να κάνω και εκείνη την έκπληξη που ήθελα τόσο καιρό να κάνω στους γονείς μου" είπα ουσιαστικά στον εαυτό μου,όταν μπήκα μέσα στο αεροπλάνο.

Κάθισα στην θέση μου και κοιτούσα έξω από το παράθυρο.

"Ελπίζω να μην συναντήσω πουθενά τον Yoongi,και αν το κάνω να μην με αναγνωρίσει..." ψιθύρισα και έκλεισα τα μάτια μου,όταν πλέον το αεροπλάνο είχε απογειωθεί.

{...}

Έφτιαξα τον γιακά από το πουκάμισο μου και χτύπησα το κουδούνι.