his obsession || suga

twenty.

"Χαίρομαι που σε ξαναβλέπω,Υ/Ν" είπε και ένιωσα την γη να χάνεται κάτω από τα πόδια μου.

Με κατάλαβε.

Χαμογέλασε με την αντίδραση μου.

"Δ-Δεν είμαι αυτή που ψάχνεις" είπα έντρομη.

"Ξέρω ότι είσαι εσύ,Υ/Ν" είπε και άρχισε να με πλησιάζει.

"Δεν ήρθα για σένα,Yoongi" είπα και τότε σταμάτησε να προχωράει και άρχισε να γελάει.

"Τότε γιατί ήρθες στο δωμάτιο που αλλάζω;" ρώτησε,κάνοντας με να σκαλώσω.

"Ε,εγώ..." έκανα να πω,αλλά με έχωσε στην αγκαλιά του.

Η καρδιά μου άρχισε να χτυπάει σαν τρελή.

"Μου έλειψες τόσο πολύ" ψιθύρισε και φίλησε την κορυφή του κεφαλιού μου,μυρίζοντας τα μαλλιά μου.

Η καρδιά μου μου έλεγε να τον αγκαλιάσω και εγώ και να του πω,πως είναι η αιτία που δεν έχω προχωρήσει στην ζωή μου.

Αλλά αντί αυτού,επέλεξα να κάνω αυτό που θεωρούσα σωστό.

Πάντα έβαζα την λογική πάνω από το συμπέρασμα.

Δεν θα άλλαζε εκείνη την μέρα,για αυτόν.

Κατέβασα τα χέρια του από πάνω μου και τον έσπρωξα.

Δεν το περίμενε και αυτό φάνηκε από την αντίδραση του.

Έδειχνε να ξαφνιάζεται.

"Γιατί το έκανες αυτό; Εγώ δεν σου έλειψα;" ρώτησε,χωρίς να έχει αλλάξει στάση.

Δεν απάντησα,αλλά αντιθέτως έκανα ένα βήμα προς το μέρος του.

"Δεν σου έλειψε ο κολλητός σου,Υ/Ν; Αυτός που ερωτεύτηκες;" ρώτησε με αποτέλεσμα οι καρδιακοί μου παλμοί να αυξάνονται.

"Πραγματικά,δεν ξέρω ποιος είναι αυτός για τον οποίο μιλάς. Σε ξέρω μόνο ως τον βιαστή μου" είπα και εκείνου το πρόσωπο χλώμιασε.

Κάθισε στην καρέκλα μπροστά από το γραφείο του και έβαλε το κεφάλι στα χέρια του.

Τον κοίταξα περίεργη για το τι θα απαντούσε.

Σήκωσε το κεφάλι του και κοίταξε μπροστά.

"Αλήθεια,δεν έχεις ιδέα γιατί το έκανα αυτό,Υ/Ν.." είπε και τον κοίταξα περιπαιχτικά.

"Εύχομαι να μην είχα περάσει ποτέ από εκείνο το στενό" είπα και ένιωσα ένα μαχαίρι να σκίζει το δέρμα μου.

Δεν θα είχε καλή κατάληξη όλο αυτό.

Το ήξερα.

Αλλά η επιθυμία μου να μείνω μαζί του,όσο περισσότερο μπορούσα,ήταν πολύ μεγαλύτερη.

"Δηλαδή εσύ νομίζεις ότι απλά σε είδα και μου γύρισαν τα λαμπάκια;" ρώτησε και γέλασε ειρωνικά. "Αχ Υ/Ν,δεν έχεις ιδέα"

Έμεινα σιωπηλή.

Αγωνιούσα να μάθω την αλήθεια,αλλά γνώριζα πως θα κατέληγα αργότερα εκείνη την μέρα αν μου την αποκάλυπτε.

Ότι θα αναγκαζόταν η Lexi και η Mirae,να με μαζεύουν από τους δρόμους στις 3 τα μεσάνυχτα.

"Υ/Ν,η γνωριμία μας δεν ήταν στο Λύκειο,όταν γύρισες ύστερα από δύο βδομάδες στο σχολείο" είπε και σηκώθηκε από την καρέκλα του και στάθηκε απέναντι μου.

"Ούτε τη μέρα που σε βίασα" συνέχισε.

Τον κοίταξα με το φρύδι σηκωμένο.

"Αν δεν ήταν ούτε στο Λύκειο,ούτε εκείνη την μέρα... Τότε ποτέ η-" πήγα να πω,αλλά σταμάτησα λίγο πριν σχηματίσω την τελευταία λέξη της πρότασης.

"Το είχες σχεδιασμένο από πριν" είπα και κούνησα το κεφάλι μου "το περίμενα" συνέχισα.

"Ξέρεις όμως γιατί;" ρώτησε,κοιτώντας με βαθιά στα μάτια.

"Θα έπρεπε;" ρώτησα ειρωνικά.

"Υ/Ν,είχα,έχω και θα έχω εμμονή μαζί σου"

"Είσαι άρρωστος,Yoongi" είπα και έκανα μεταβολή,προς την έξοδο.

Με έπιασε από το χέρι και με γύρισε,έτσι ώστε να τον κοιτάω.

"Είμαι όντως άρρωστος. Έχω διαγνωστεί ήδη" είπε και με άφησε.

"Φαίνεται κάπως" είπα και ξίνισα τα μούτρα μου.

"Είμαι άρρωστος,από την μέρα που σε είδα. Έχω εμμονή με εσένα." Μου είπε και με κοίταξε στα μάτια.

"Μπορεί η αρρώστια σου να είναι μεταδοτική,και δεν θέλω να κολλήσω" είπα εγώ,πήρα το βλέμμα μου από πάνω του και γύρισα την πλάτη μου.

Ακούμπησα το χέρι μου πάνω στο χερούλι της πόρτας. Έμεινα έτσι για λίγα δευτερόλεπτα,περιμένοντας να κάνει κάποια κίνηση όπως πριν,αλλά αμέσως συνειδητοποίησα πως δεν ήθελα ούτε να τον έχω μπροστά μου,πόσο μάλλον να με αγγίζει.

"Αντίο Yoongi" είπα και έφυγα από τον χώρο που γινόταν η συναυλία.

'Μην ξανακοιτάξεις πίσω Υ/Ν,ποτέ ξανά..'  είπα στον εαυτό μου,και έτσι έγινε,δεν κοίταξα πίσω..

Ποτέ ξανά..

-97.