Sister C.D.

3. Zakupy na Pokątnej

Ok. Miesiąc po moich urodzinach wybraliśmy się na ulicę Pokątną przez Świstokliki.

Osobiście nie nawidzę nimi podróżować, bo ZAWSZE się przewracam przy lądowaniu, ale tata i Cedrik go uwielbiają i postanowiłam się zgodzić.

-Heh. Wstawaj Cora, bo zaraz ktoś na ciebie nadepnie- Cedrik wystawił do mnie dłoń by pomóc mi wstać
-Już braciszku, wstaje. Nie mówisz się o mnie bać.-Oboje wybuchliśmy śmiechem

-Nie dobra. Ja i tata pójdziemy pozałatwiać parę rzeczy, a wy idźcie kupić rzeczy z kartek-powiedziała mama i pocałowała nas w czoła

=================

-Nowięc, najpierw zaprowadzę panią do Ollivandera, po najlepszą różdżkę na świecie-powiedział (oczywiście się śmiejąc) Cedrik i złapał mnie za rękę, bym nie zgubiła się w tłumie

-Dobrze, psze pana-odpowiedziałam ze śmiechem, ale wątpię, by mnie usłyszał, by był ogromny hałas

Byliśmy już pod sklepem z różdżkami, gdy spotkaliśmy przyjaciela Cedrika. Dobrze go znałam, by był u nas chyba że sto razy.

-Cześć - przywitał nas jego kumpel , a my odpowiedzieliśmy to samo.

Po krótkiej rozmowie weszliśmy do sklepu Ollivanderów kupić różdżkę dla mnie.

-Chym, może ta- powiedział Ollivandera wyjmójąc pudełko po

Zamachnęłam nią na krzesło, a ono zaczęło się uność.

-Tak, ta do ciebie pasuje. Drewno olchowe Feniks rdzeń piórowy 12 i 1/2 długości.

Cedrik zapłacił i wyszliśmy ze sklepu kierując się w stronę sklepu ze zwierzakami. Czułam jakby ktoś nas obserwował, a gdy się odwróciłam patrzyła się na nas jakaś dziewczyna o azjatyckiej urodzie. Za mną odwrócił się Cedrik i chyba również ją zobaczył. Zapytałam się kto to jest, a on odpowiedział

-Chyba, Cho z rawenclaw. Nawet nie wiem skąd ją znam.

-A spoko.- odpowiedziałam

Weszliśmy do sklepu ze zwierzętami i zobaczyłam różne koty, sowy, szczury, czy żaby. Osobiście nie lubię tych zwierząt, się c je wykluczyła.

-Ooo... Witam, witam!  W czym mogę pomóc
-Dzień dobry, chciałem kupić zwierzę dla mojej siostry. Takie które jest spokojne.
-Spokojne zwierzę...

W tym czasie, zobaczyłam piękną sowę. Była ona brązowa z lekkimi przebłyskami białych piór. Nie należała do największych, ale mała też nie była. Pociągnęła Cedrika zarękaw i wskazałam tą sowę

-Cedrik. Spójrz. A ta. Jest śliczna.
-Ale czy jest ona spokojna?
-Czemu te zwierze mówi być spokojne?!?
-Nie chce, by zrobiło i krzywdę
-Prosze. Zapytaj o nią.
-Zapytam.

Przytuliłam Cedrika w pasie, bo tylko do tąd mu dosięgałam. On odwzajemnił uścisk.

-Psze pani. A ta brązowa sowa?
-A sumie. Jest ona bardzo spokojna, oddana, a zarazem odważna.

-Ma cechy na których mi zależy, więc raczej ją weźmiemy-szepną mi na ucho

Cedrik postanowił kupić mi tą sowe. Jak już wyszliśmy ze sklepu. Uścisnęła go bardzo pocno i powiedziałam "Dziękuję" mu, na ucho.

Po skończonych zakupach, poszliśmy do baru na piwo kremowe. Uwielbiam je, choć mogę go pić mało, bo w końcu to piwo, a ja mam 11 lat.

Później, spotkaliśmy naszych rodziców. Załatwili oni swoje rzeczy, więc cała nasza 4 przeteportowała się do domu.