A Beauty And The Beast Lovestory

Chapter 18

Being hug by your bestfriend in one of your hurtful situation is very calming. Nakakakalma ng pakiramdam na kahit na mabigat at masakit ang pinagdadaanan mo ay napapakalma nito sa kaalamang may taong handang makisalo sa problema mo. Handang dumamay sayo, even if you didn't asked for it.

Patuloy lang ang mahinang paghikbi ko habang walang tigil ang paglandas ng mga luha ko sa aking mga mata. Kahit papaano ay napapakalma ng isang mainit na yakap ng aking pinakamatalik na kaibigan ang sakit na nararamdaman ko.

Nawalan na naman ako ng isang kaibigan, lalaking kaibigan. Why do i feel like the world is restricting me from having friends males or females. Most of it are males. Dahil ba babae ako. Hindi na ako pwedeng magkaroon ng lalaking kaibigan?

It's not that i don't like being with girls but i don't feel like their true to me, o hindi kaya talaga bang gusto nila akong maging kaibigan. And i don't even understand other girls kung bakit ayaw nila sa akin. It's not like i did something awful to them. Ni wala akong matandaang ginawan ko sila ng masama. I tried to be friend with them but they don't want to.

Si Mildred lang at si Mavy at si Dylan narin sana if.. Nevermind..

"C'mon, let's go home. Basang basa ka na." Mahinang sabi nito. Enough na para marinig ko.

I missed his voice.

He cupped my face. There i saw a man who looked so worried about me. His captivating brown orbs tells it. I smiled slighty saying,

"I missed you too." Before everything went black.

--

Nanginginig akong nagising kahit na balot naman ako ng aking comforter, i know i'm at my room. Pinagpapawisan rin ako ng malamig. I felt a throbbing pain in my head. Napakasakit! Sobra!

Hindi ako tanga para hindi malamang mataas ang lagnat ko.

"Maaaa--" halos mapaiyak ako sa sobrang sakit ng lalamunan ko ng sinubukan kong tawagin si Mama.

"Maa" napaluha ako ng sinubukan ko ulit magsalita. Ang sakit ng lalamunan ko.

Sinubukan kong bumangon pero mas lalong kumikirot ang ulo ko. Pakiramdam ko umiikot ang mundo ng sinubukan kong tumayo kung kaya't napaupo ako ulit. Adjusting my vision dahil maging ito ay lumalabo rin. I can't see things clearly.

With all my might, i shouted "Mamaaaaaaaa" before everything went black.

--

Mavy's POV

I got my white towel beside my gym bag saka ko pinunasan ang basa kong mukha.

Pagkatapos kong ihatid si Kendra sa bahay nila nung nahimatay sya ay binantayan ko muna sya saka ako umalis at dumiretso dito sa bahay, sa gym actually. I am on a bad mood. Kahit pa sabihing, sinabihan nya ng lalayo na sya kay Dylan. Hmp! Cute sya but di ko sya type. Babaero ee. I want a guy yung loyal at hindi soccer player. Ayoko like eww!

I feel like i'm the one who's responsible for what happened to her. Kung hindi ko sya nilalayuan while she's happy being with that Dylan guy. But i can't stand seeing her with other guy. I feel like i'm out of place whenever she's with him.

Ang nakakajirits pa is that, puro nalang si Dylan, si Dylan, ang Beast ko ang bukambibig nya like duh! Hindi ba pwedeng sambahin nya nalang itong kagandahan ng Dyosa ng kaibigan?! She's ugh!

But anyway, is she alright?

Binalikan ko ang punching bag. When i was about to hit it full blast, umalingawngaw sa buong gym ang aking mamahaling smartphone. Hmm, sino kayang abnormal ang tatawag sakin ng ganitong oras? Maybe one of my guys. Hihi