Dahil sa pangyayaring naganap kamakaylan, nag iba ang ihip ng hangin sa kapalaran ni Zyra.
Maraming natakot sa kung anong mero siya, marami rin ang na amazed sa kapangyarihan niya.
***
"kailan kaya siya magigising, 2 weeks na siyang tulog" nag aalalang sabi ni Mia habang pinag mamasdan niya ang kaniyang kaibigang mahimbing na natutulog.
"she will be okay." i know see will yan ang nasa isip ni Jerimaia habang kinocomfort niya si Mia.
Silang dalawa lang ang maylakas ng loob na magbantay sa dalaga bukod sa mga guro at ng kaniyang tito at tita.
Yes meron ang kaniyang tita Minerva at pinsan niyang si Orlando. Kaya medyo nag kakailangan ang panig ni Mia at ng kaniyang magulang at kapatid.
Pagkatapos buhayin ni Zyra ang kaniyang kaibigan, naubos ang lakas nito kaya ito napagod ng husto. She use her power kahit na hindi pa siya malakas at na train ng husto. She forced her limitations just to save her friend.
Knock! Knock!
Katok ng kung sino sa pintuan.
Binuksan ni Jerimaia ang pintuan upang mapapasok ang tita Minerva niya.
"magandang umaga Queen Minerva" bati ni Jerimaia kay Minerva.
"hmmm" tango ng reyna upang sagot sa binatilyo.
"nag meeting kaming lahat kanina" seryosong sabi ni Minerva.
"kung hindi pa gigising si Zyra hanggang bukas. Kailangang may mag prisintang kunin ang 'the tears of heaven' sa Mount Hargon na Malapit sa tahanan ng Ionian. Hindi magiging madali ang kanilang gagawin dahil dalikado ito." pag papaliwanag nito.
Mount Hargon is a peaceful place where fairies and enchantress live. But merong guardian ang place na ito which is the Zhemazia.
Alio is the Gate Keeper and protector of Mount Hargon.
" kaya ko to sinasabi sainyo dahil we decided na kayong dalawa ang pupuntang kukuha ng 'tears of heaven' dahil kayong dalawa ang matalik niyang kaibigan at ang kaniyang pangalawang pamilya."
Napasinghap si Mia sa sinabi ng kaniyang ina. "oww really? Kami lang talaga ang lupunta. Tinanong niyo na ba ang iba kung gusto rin ba nilang sumama?" naiiritang sabi
Alam ng kaniyang ina na hanggang ngayon ay galit parin ang kaniyang anak sakanya. Malungkot ito dahil alam niyang nabuhay mag isa ang anak niya kahit meron ang tatay nito.
Ngunit di niya ipinakita ang nararamdaman niya sa kaniyang anak.
"bago ko kayo pinuntahan sinabihan na namin ang nga istudyante kaso ayaw nila dahil delikado daw ito masyado. Kaya kayong dalawa nalang ang papapuntahin namin doon."
Tumalikod na si Minerva at aalis na ng nag salita ulit si Mia.
"alam niyo sawang sawa na ako. Pagod na akong umakto na malakas at matapang. Ma baka nakakalimutan mong napahamak at namatay ako. Tapos ngayong bumalik ka parang walang nangyari saakin. You never bother to ask me if im okay. Oo alam kong outcast ako sa pamilya natin kaso sana wag namang somobra yun kasi ang sakit na." lumuluhang sabi niya. "buti pa si Zyra pinapahalaan ninyo eh ako? NEVER!" Sigaw nito sa kaniyang ina.
"i madly want to ask you if you're alright. Kaso naunahan ako ng takot na itakwil mo ako. Oo pinapahalagaan ko si Zyra pero iba yung pag papahalaga ko sayo. Tinakwil kita sa pamilya it is because i want to save you. Alam kong ayaw mong mag pakasal kay Zander kahit na yun ang gusto ng lolo at lola mo."mahinahon kungunit may halong lungkot ang pagkasabi nito."you know i don't have the power to speak that time. Kaya kinausap ko si lola na palayasin ka nalang sa kingdom natin at dito nalang tumuloy dahil wala lang rin kaming mapapala sayo. Masakit para saakin na palayasin ka, sobra."
Tumahik ang paligid.
"i hope you forgive me." sabi nito at tuluyan ng umalis.
Pinanood lang ni Mia na umalis ang kaniyang ina.
"sa lahat ng nangyari. She still cares for me. All what she did is to save me." sabi ni Mia at hugalpak na sa iyak at sabay ngiti kay Zyra.
"hang in there. I will get that damn Tear to save you from sleeping forever. We will be back hindi ko na ipag bubukas ang pag punta" pinunas niya ang kaniyang luha at niyaya na si Jerimaia.
***
Zyra PoV:
Nakakasilaw ang liwanag nasan ba ako? Palinga linga ako sa paligid ko dalawang kulay ang meron ang madilim at maliwanag.
So weird.
"anak kamusta ka"
"sino yan?" tanong ko.
Biglang nag bago ang paligid ko. Naging isang mapakagandang garden ito. It was so beautiful.
"ako to anak, im your mother" sabi nito at unti unti siyang lumapit saakin at hinawakan ako sa pisngi. "dont choose, accept them both."
Biglang nag bago uli ang paligid ko. Its so dark but so comforting. Biglang nag karoon ng liwanag at ngayon naman ay napapalibutan ako ng mga matutulis na mga blades.
May nakita akong babaeng maganda. May mga lumulutang na blade sa likod nito at tila bang sumasayaw siya. Wait tinitigan ko siya ng matagal at na realise kong ako siya. Bakit iba ang kulay ng buhok ko kulay white ito, and im wearing a black dress with a gold linings.
And in have a golden feather in my ears, at merong gold na tela.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
She's dancing with her blades. Can i do that? If she can that means i can also.
Biglang nag iba muli ang aking paligid. Gulat na gulat ako sa nakita ko. Maraming bangkay sa aking paligid. Mas ikinagulat kong merong dugo ang aking kamay and also my dress.
Gusto ko mg magising sa bangungot na to. Im scared. Napaluhod ako sa kakaiyak. And all of a sudden nag dilim muli ang aking paningin.
