Çok korkuyorum şuan hikayenin beğenilmemesinden çok acemiyim o kadar hikaye okudum ki bunu yazmadan önce nerden başlasam nasıl yapsam diye çok düşündüm birkaç kişi tarafından bile okunsa benim için çok değerli olur.
"Umudum Ol"
Yağmur damlaları yüzüme değdikçe evden çıkarken şemsiye almadığım için içimden kendime Saydırmakla meşguldüm ama evden çıkmadan önce yağmur yağmıyordu ki iç sesimle kavga ederken diğer yandan hızlı adımlarla koşmaya çalışıyordum yoksa otobüsü kaçırıp daha da ıslanacağım yağmurun sertliği yüzünden önüme bakamıyordum ta ki o ağaca çarpıp kendimi yerde bulana kadar.
....
Sadece camdan yağmuru izliyordum o kadar huzur verici bir sesi vardı ki içimdeki hüzün yerini küçük bir mutluluğa bırakıyordu. yoldan geçenleri izlerken gözüm bu yağmurda şemsiyesiz gezen simsiyah saçlı o kıza takıldı ben ona bakarken oda önünde ki koca ağacı hiç görmemiş ki ona çarptı ve yere yığıldı. Kalkmasını bekledim ama kalkmadı etrafta yardım edecek kimse yoktu öylece yerde yatıyordu anneme seslendim ama evde yoktu yapamazdım dışarı çıkamazdım cama tekrar dondum kız hala yerde yatıyordu ve yağmur iyice hızlanmaya başlamıştı tuhaf bir şekilde onun yanına gitmeyi ve uyansın istedim kapının eşiğine gittim fakat yapamadım ve geri döndüm tekrar camdan baktım hala yerde yatıyordu derin bir nefes alıp kapıyı açtım içeri giren rüzgar yavaş yavaş bedenimi sararken kendimi bir an önce dışarıya atmaya çalıştım onu orda yerde bırakmamam gerekiyordu üşüdüm ve bir anda koşmaya başladım bahçe kapısını acar açmaz koşup yolun karsısında yerde yatan kıza baktım simsiyah saçları ve bembeyaz teni ile parlıyordu olduğum yere çöküp basını dizlerime koydum nefes almıyordu bayılmıştı herhalde kucağıma aldığım gibi bahçede ki çardağın altına getirdim mutfaktan bir bardak su ve kolonya alıp geri geldim suyu içirmeye çalışırken hala uyanmamıştı korktum ya uyanmazsa diye kar kadar beyazdı teni o kadar masumdu ki suyu yavas yavaş içirmeye çalıştım o sırada bahçe kapısında annemi gördüm tam o sırada kar çiçeği de yavaş yavaş acıyordu gözlerini beni gördü tekrar kapadı bende annemin bize yaklaştığını görünce kızı orda bırakıp odama geri dondum kapıyı kilitledim ve yatağımın içine gırdım en sevdiğim yerdi yatağım güvende hissettiğim tek yerdi.
Bir süre sonra kapı çaldı annem tuna diye seslendi ama cevap vermedim ardından hiç tanımadığım bir ses yankılandı kulaklarımda.
Tuna bey ses o kadar değdi ki yüreğime anlamadım ne olduğunu ama ses çıkarmadım tuna olgum aç kapıyı Azra hanım sana teşekkür etmek istiyor onu sen kurtarmışsın
Tuna bey teşekkür edecektim?
Sessizce yataktan çıkıp kapıya yanaştım ne konuştuklarını duymak için annem ona rahatsızlığımdan bahsediyordu evden odamdan çıkmadığım ve bunun bir ilk olduğundan bahsediyordu evet ben bugün ilk defa çıkmıştım evden bir kız için onu kurtarmak için çıkmıştım kız anneme teşekkürlerini sunarken bana seslendi.
Tuna bey çok teşekkür ederim hayatımı kurtardınız tekrar geleceğim umarım o zaman yüzünüzü görebilirim şimdi hoş çakalın.
Ama yüzümü görmüştü hatırlamıyor muydu yarı baygındı belki o yüzden hatırlamıyordur neden bunu dert ettim ki ben zaten kimsenin görmediği o zavallı Tuna mercan değil miyim...
