BÖLÜM 4

23 1 0
                                    

Uyandığımda bi hastane odasında kolumda serumla yatıyordum odada annem babam ve arkadaşlarım vardı uyandığımı görünce hepsi başıma üşüştü iyi olup olmadığımı sordular annem sürekli neden yaptığımı sordu anlatmadım annemle babamı odadan çıkarttım kızlara (Tuğçe,Elif,Gül,Ceren) Mustafayı sordum haberi olmadığını söylediler olmasın zaten dedim kızlar bana kızmaya başladı o sana bu kadar acı çektirirken neden hala bırakmıyosun vazgeç dediler ama 2 senede sevgili olmadakta bir sürü anımız olmuştu özellikle bu yaz flört halindeydik nerdeyse her gün konuşuyoduk benim tabi hiç bir şeyden haberim yoktu.
Sonunda doktor geldi psikiyatriye yönlendirdi dikkat etmemi söyledi ve taburcu olup eve geldim evde 2 gün dinlendim zaten araya hafta sonu giriyordu daha iyiyim şuanlık hala intihar etmemiştim Cumartesi Günü oldu sabahtan hazırlanıp evden çıktım önce kulaklığımı takıp yürüdüm sonrasında Cafeye gittim kahvaltı yapmamıştım Mehmet abi vardı Mustafa henüz gelmemişti neden Cafeye gelmediğimi sordu bişeyler uydurdum kahvaltı ettin mi diye sordu hayır dedim arka mutfakta iki tost yaptı birer bardakta çay koydu masaya oturduk karşılıklı benim sırtım kapıya dönük olduğu için gelenleri göremiyordum kapıdan birileri girdi Mehmet abi hoşgeldiniz dedi iki kişi hoşbulduk dedi ve güldüler o sesleri duyup arkamı dönmem bir oldu evet onlardı biri sevdiğim çocuğu elimden alan kız diğeri kolumdaki jilet izlerinin sahibi Mustafa beni gördü halime baktı çökmüştüm anlamıştı ama çaktırrmadı Melike denen kaşar beni gördüğüne sevinmemişti bende onlara ters ters bakmıştım kalktım masadan arka mutfağa gidip mutfağın kapısını kapattım ve sessizce ağlamaya başladım kendimi durduramıyordum çok kötü bi haldeydim yüzümü çeşmede yıkadım ve içeri geri döndüm üçü birden bana bakmıştı melike beninm sandalyemin yanındaki sandalyeye oturmuştu Mustafada onun karşısına yani Mehmet abinin yanına ben o tabloyu görünce çantamı aldım Mehmet abi noldu dedi işim vardı unutmuşum dedim ve Cafeden çıktım.
Ağlaya ağlaya yürümeye başladım o günkü parka geldim oturdum banka sakinleşmeye çalışıyordum ve o anda biri yanıma oturdu bu o günkü çocuktu beş karşıdan karşıya geçiren peçete verdi al ve akan makyajını sil böyle çirkin oluyosun dedi beni güldürmeye çalışıyordu ağlamayı kestim yine neden ağlıyosun dedi boşver dedim peki o zaman tanışalım dedi olur dedim
TANIŞMA FASLI FALAN :
+ Ben Büşra
- Bende Emre
+ Memnun oldum
- Bende öyle
+ Okuyo musun ?
- Hayır geçen sene üniye gidemedim şuan hazırlıktayım ya sen ?
+ Lise sonum
- Hm anladım iyiymiş ya
Falan diye konuştuk eve kadar bana eşlik etti numaralarımızı aldık konuşmak için bu ayrıldık .
Akşam yemeğinde az bişey yiyip odama çıktım annemler konuşmaya çalışıyordu ama ben istemiyordum ve istemiyorum yatağa uzandıgım an sakinleştiriciler yüzünden uyuyakalmışım.

İMKANSIZA AŞIĞIMHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin