Till My Heartaches End (COMPLETED)

THMAE Chapter 16

Hazel's POV

TATLONG araw na ang nakalipas ng dalin namin si Katt sa clinic at tatlong araw na din ang lumipas mula nang may maramdaman akong kakaiba.

Hindi ko alam kung bakit ganito nararamdaman ko pero feeling ko lahat ng taong nakapaligid sakin pinagkakaisahan ako.

"Ms. Ramirez."

"H-hazel.." bulong sakin ni Katt.

"Huh?" dahil lutang ang kaisipan ko hindi ko alam na tinatawag pala ako ng teacher ko.

"Ms. Ramirez.. kanina pa kita tinatawag at mukang wala sa loob ng klase ko ang atensiyon mo."

"Sorry po Ma'am." nakayuko kong sabi. At bumalik naman siya ulit sa pagtuturo. Ganun na ba ako ka busy sa kakaisip at di ko namalayan na uwian na pala.

"Okay class see you tomorrow. Class dismiss." ani ni ma'am sabay alis.

Pagkasabi nun ay agad ko na inayos ang gamit ko. Tatayo na sana ako ng may humawak sa kamay ko.

It was Vinee.

"What?" I asked.

"Can we talk?" He said. Ano naman kaya paguusapan namin.

"Naguusap na tayo."  I asked.

"Nah, In private actually."

"Okay.. hintayin mo na lang ako sa labas. May kukuhanin lang ako sa locker." I asked before I left the room.

Ano naman kaya paguusap namin nun. Di naman kami nagpapansinan minsan tapos maguusap kami. Baliw talaga.

Pagkalabas ko nakita ko agad siya sa labas ng gate nakasandal sa kotse niya.
Nang makalapit nako sa kanya saka niya ako pinagbuksan ng pinto at sumakay. San naman kaya kami pupunta nito.

Tahimik ang naging biyahe namin at tila nagpapakiramdaman lang kami sa isa't isa. Nakakabingi ang sobrang tahimik. Maya maya pa ay napansin kona naka labas na kami ng manila at parang papunta ito sa tagaytay. Ano naman gagawin namin dito? Napansin ko na  hininto niya na yung kotse sa isang p-park? sa tagaytay seryoso siya, ganu ba kahalaga ang paguusapan namin at dinala niya ako dito.

Pag kahinto ng kotse sa tabi dali ko inayos ang sarili ko at bumaba na.

"Anong meron?" naguguluhan kong tanung sa kanya.

"H-hazel.." malalim ang buntong hininga niya ng tumingin sakin."Hindi ko alam kung pano ko sisimulan ito pero Hazel gusto talaga kita di lang ata gusto mahal na kita." walang preno niyang sabi kasabay ng putok ng fireworks na galing sa taas. Sabay nung yung salitang nagpabilis ng tibok ng puso ko.

"Will you be my"

"Girl?" pagpapatuloy niya sabay abot ng bulaklak sakin.

I frozed.

Di ko alam kung ano ang sasabihin ko kung ano ang gagawin ko. Tila naguguluhan ako. Naguguluhan kasi alam ko nahuhulog na din ako. Vine!

"Will you be my girl H-hazel?" ulit niya.

Hindi ko maipaliwanag ang nararamdaman ko sa mga oras na'to. May saya kirot na nagtatalo pag nararamdaman ko na ganito siya. Mata sa mata ko siyang tinignan at inaalam kong totoo ba talaga itong nakikita ko sa mga mata niya.

"Bakit?" wala sa sarili kong tanung.

"Anong bakit?"

"Bakit nandiyan ka pa din kahit ilang beses na kita pinagtatabuyan? Bakit ang agresibo mo kahit ilang ulit na din kitang sinusungitan? Bakit?" sunod sunod ang patak ng luha ko ng sabihin ko yun.

"Dahil mahal kita.. matagal na. Hindi ko lang masabi dahil natatakot ako.. natatakot na baka layuan mo'ko once na umamin ako sayo. Kaya ko lang din naman nagawa ito dahil sa hindi ko na mapigilan ang sarili ko. Sa tuwing nakikita kita nagiging masaya ang araw ko." seryoso niyang sabi sabay pahid ng mga luha ko.

Masaya sa pakiramdam yung alam mo may nagmamahal sayo pero mas masaya din pa pala pag yung taong mahal mo mahal ka din pala.

"Masaya din ako pag nakikita kita. Yung pangungulit mo hinahanap ko. Yung laging pagsunod mo gustong gusto ko. Mahal din kita Vine." I said firmly.

"Wait.. tama ba ang rinig ko mahal mo din ako?" di makapaniwalang tanung niya.

I nodded.

"Yes. I love you hindi ko lang sinasabi dahil akala ko ako lang ang nakakaramdam at nagmamahal." seryoso kong sabi sa kanya.

"Yes! yes! Thank you Hazel. I love you so much." masaya niyang sabi sabay yakap sakin.

Real man knows how important you are. Iyan yung mga sandali na pakiramdam ko. Pakiramdam ko ang special ko mali man itanggi pero masaya ako.. masaya ako dahil dumating siya sa buhay ko.

PASADO alas dies na ng kami ng makauwe na sa tapat na kami ng bahay ko ng magsalita siya.

"Thank you."

"Para saan?"

"Thank you kasi mahal mo din ako. Thank you kasi dumating ka sa buhay ko.

"Ako nga dapat magpasalamat eh. Dahil kahit anong gawin ko pagtataboy sayo nandiyan ka pa din. Hindi mo ko sinukuan." I said.

Magaan sa pakiramdam pag nasabi mo sa isang tao na mahal mo siya. Parang may isang tinik na nabunot nung umamin ka. Yung tipong bawat segundo mahalaga na kahit pag pikit ng mga mata mo importanteng makita niya. There's a reason and purpose, reason in your happiness and purpose in your life. Ilan lang yan sa mga salitang alam kong may patutunguhan. Sana kung manyari man ay pwede pa. At sana..

Sana..

Sana..

Sana..

Sana talaga makaya namin dalawa.

A/N: Nagbabalik nanaman muli Bangerss. Maraming salamat sa inyo.
I love you guys. :*