Seni sevmem için hiçbir sebep yok artık. O kadar da güzel değilmiş gülüşün. Hiç de anlamlı, dolu dolu değilmiş bakışların. Yeni fark ediyorum... Hoş, ben bunlar içinde sevmiyordum ya seni. Yüreğin vardı o zamanlar. Güzelliğinden çok, karakterine aşık olmuştum ben senin. Seni sevmem için hiçbir sebep yok artık. Kaybetmiş saflığını yüreğin. Kimse durduk yere, boşu boşuna aşık olmaz. Bir özelliğini bulur, titrer yüreği. Öyle hisseder yüreğindeki sevgiyi. Ama sen, her şeyini yitirmişsin şimdi. Seni sevmem için bir sebep yok artık, üzgünüm. Çünkü bende yoruldum. Dibi görünmeyen o kuyuya defalarca düşüp çıkmaktan. Üstelik bir parça bile ümit yok artık. Attığım tek bir mesaja bile cevap verme zahmetinde bile bulunmayan bir insanı, hayatım için kurduğum hayallerin en güzel köşesine koyamıyorum artık. Gözüm mü açıldı, kalbim mi tıkandı bilmiyorum. Sen geride koskocaman bir yalan olarak kaldın. Bir Sezen AKSU şarkısında kaldın, "Eskidendi, çok eskiden". Bende isterdim böyle olmasın, bu kadar çıkmaza sürüklenmesin her şey. O kadar çok isterdim ki, seni sevmem için bir sebep olsun şimdi. Uzatayım elimi sana, inanayım eskisi gibi. Hayal kurayım, ümit edeyim, öpeyim tüm masumluğundan. Ama hiçbir şey kalmıyor eskisi gibi. Aşk bile... Ama sana söz veriyorum, yağmurun sesiyle uyandığım tüm sabahlarda, aç karnına içtiğim tüm sigaralarda, seni hatırlayacağım. Öpüyorum kimsesiz yüreğinden. Hoşça kal...
