Black Orchid

0.3

14.Kat
Öhm öncelikle bu bölümü neden bu kadar geç attım bilmiyorum ama here we go...

•

Thomas, arkadaşının baş ucuna eğildi ve eliyle saçlarını okşamaya başladı. Kızın onu duyamayacağını bilse bile konuştu.

"Her şey yoluna girecek Sum merak etme."

Kıymık Çıkarma operasyonu başarıyla tamamlanmıştı ve Ava, Summer'a bunu yapanların bulunmasını emretmişti.

Thomas, arkadaşının rahatça dinlenmesi için en az yarım saattir bulunduğu odadan çıktı ve kendi odasından daha çok gittiği gözlem odasına doğru yol almaya başladı.

Koridorda yürürken yanından koşuşturan iki çocuk geçti. Biri, Thomas'a çarptı ve dengesi bozuldu. Çocuk tam düşerken Thomas, kolundan tuttu. Çocuk kafasını çevirerek onu düşmekten kurtaran kişinin yüzüne baktı. Birkaç saniye kilitlenip onu baktıktan sonra kafasını çekip koşmaya devam etti

Thomas, gözlem odasını kapısına geldiğinde ağır bir şekilde kapı kolunu aşağıya doğru çekti ve kapıyı açtı. Çok yorulmuştu ve sadece Kayran'ı hatta belki de daha çok Newt'i izlemek istiyordu. 

Yine, yavaşça içeri girdi. İçerisi her zamanki gibi boştu. Koltuğuna oturdu ve Kayran'ı izlemeye başladı.

Yine Bıçak Böceklerinin seyrinde Newt vardı ama bu sefer koşucular olmadan tek başına Labirent'e giriyordu. Thomas, onu dehşetle izlemeye başladı.
Newt, bulabildiği en yüksek duvara tırmanmaya başladı.

Aslında duvarlar, bütün deneklerin gördüğünün aksine daha kısaydı ama beyinlerindeki Kıymık sayesinde duvarları olduğundan birkaç metre daha büyük görüyorlardı. İsyan garip gaddar ve kötü bir yerdi.

Sarışın oğlan en tepeye geldiğinde tedirgince aşağıya bakıyordu. Sanki atlamak ve atlamamak arasında gidip geliyor gibiydi. Thomas, o an çok korktu. Kendi kendine mırıldandı:

"Sanırım bunu yapmamam gerekiyor ama umurumda değil."

Masanın altındaki çekmeceden çıkardığı lüks mikrofonu birkaç yere bağladı ve ekranda beliren Kayranlılardan Newt'i seçti. Mikrofonu açtı ve Newt'in zihnine konuştu.

"Newt, bunu yapma"

Thomas, aynı anda kapıya bakıyordu. İlk cümlesini söyledikten sonra kalkıp koşarak kapıyı kilitledi. Geri geldiğinde Newt dehşete düşmüştü, korkuyordu ve şaşırmıştı ama buna rağmen ona gelen sese bağırarak yanıt verdi.

"BİZDEN NE İSTİYORSUNUZ?"

"Hey hey, hayır bağırma."

Bu durum Newt'in hoşuna gitmese de sonunda yaratıcılardan bir şey öğrenebilme umuduyla kabul etti. Bastıra bastıra, ağır ağır ama kızgın olduğunu belli edecek bir şekilde fısıldadı.

"Bizden. Ne. İstiyorsunuz?"

"Newt, bak bunu yapmam aslında yasak ama oradan atlamana izin veremezdim. Ben, senin düşündüğün kişilerden değilim. Yani bir şekilde Labirent'in kuruluşuna yardım etmiş olabilirim ama yine de bize yalan söylediler..."

"Siz?"

"Evet ben ve benimle birlikte çalışan arkadaşlarım. Hatta sen bile. Labirent'in kuruluşuna yardım etmemiş bile olsan biz çok yakın arkadaşlardık Newt. Sen, ben, Minho, Alby ve Summer."