Labirent Funfiction
Summer, gözlerini açtığında büyük karanlık bir kutunun içinde hızla yukarı çıkıyordu. Işığa doğru hızla ilerlerken kutu durdu. Yanına sarışın ve yakışıklı bir çocuk atladı.
"Çaylak bir kız!"
Herkes telaşla etrafına bakınıyordu, o...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
•••
Sarışın çocuk en sevdiği arkadaşının kendisiyle birlikte Labirent'e gelmeyeceğini öğrenince hayal kırıklığına uğramıştı. Üstüne üstlük arkadaşı, 'yapabileceğim bir şey yok' diyince tamamen mahvolmuştu. Ama sanki arkadaşı bunu bilerek söylememişti. Söylediği şeyden sonra yüzünde oldukça şaşırmış bir ifade belirmişti.
Labirent'e girmeden hemen önce doktorlardan kağıt ve kalem isteyip unutmak istemediği ve İSYAN'ın sorun etmeyeceğini düşündüğü bir şey yazdı.
___________________ Tom Ford - Black Orchid ___________________
Parfümünü.
Psikiyatriste sorduğunda sorun yaratmayacağını söylemişti. Bu yüzden de yazmaya karar verdi.
Yazdığı notu cebine sıkıştırarak son bir kez en yakın arkadaşına -Thomas'a- baktıktan sonra kendini Kıymık operasyonuna bırakacakken Thomas koşarak yanına geldi ve kolunu tutup onu kenara çekti.
"Newt. Lütfen beni affet az önce dediğim şeyi aslında ben söylemedim. -eliyle kafasını işaret etti- bana İSYAN söyletti. Lütfen bana inan. En kısa sürede yanınıza gelmek için her şeyi yapıcam. Kıymık operasyonuna girecek olsan bile unutma, bir gün Labirent'e benim gibi bir çıkıntı geldiğinde bil ki o benim."
"Çıkıntı mı? Bunu sevdim." Newt, yavaşça arkadaşının kulağına uzandı. "Sana inanıyorum ve seni asla unutmayacağım Tommy."
Hemşireler Newt'i çekmeden hemen önce Newt kağıdının arkasına bir şeyler karaladı.
Hemşire, Newt'i kolundan çekerken Newt, yazdığı son şeyin farkedilmemesi için dua etti. Thomas'a baktığında, Thomas ona gülümsüyordu. Newt de ona güzel gülümsemesini gösterdikten sonra sedyeyle yatırıldı.
Lizzy'i gördü, onunla birlikte oyunlar oynuyorlardı. Daha sonra bu anısı sanki eski bir porselenmiş gibi yüzlerce parçalara ayrıldı ve kayboldu. Newt biraz önce gördüğü şeyin ne olduğunu hatırlayamıyordu ve kalbinde bir boşluk hissi oluştu.
Bir başka anısında Thomas'ın kapısının önünde, Thomas ile ilk defa konuşuyordu. Bu anısı da param parça oldu.
Artık anıları teker teker değil, akın ederek gelip parçalanıyorlardı. Dr. Paige'den herkesin Kıymık sürecini farklı atlattığını duymuştu. Minho ve Alby'nin bu süreci nasıl atlattığını merak etti ama bu bir sorun olmayacaktı çünkü daha şimdiden Minho ve Alby'min kim olduğunu bilmiyordu.
Anılar gelmeyi bıraktığında heryer karardı ve Newt rahatladığını hissetti.
Gözlerini açtığında yaklaşık 50 tane çocukla aynı büyük bir kutunun içinde yukarı doğru hareket ediyorlardı. Hafızasının yerinde olmadığını farketti. Hiçbir şey hatırlamıyordu. Tek hatırladığı bir isimdi. Newt. Eliyle kendini yokladığında cebinde bir kağıt olduğunu farketti.
__________________ Tom Ford - Black Orchid __________________
Her ne kadar hafızası yerinde olmasa da bu markayı biliyordu. Neden bir kapıda parfüm markası yazdığını anlayamasa da bunu sorgulamadı. Muhtemelen kendi kullandığı parfüm markasıydı.
Daha sonra anlamdıracağını düşünerek kağıdı geri cebine koydu.
Etrafına bakındığında sadece Asya'lı bir çocuğun uyandığını gördü. Çocuk, etrafına bakıyordu ve onu farketti.
"Hey, nerede olduğumuzu biliyor musun?"
Newt, sorunun ona geldiğini anladı ve cevap verdi.
"Hayır dostum. Tek bildiğim bir isim. O da galiba adım oluyor."
"Minho. Yani galiba adım Minho."
"Benim de Newt. Tanıştığıma memnun oldum Minho."
Newt ayağa kalkıp yeni arkadaşının yanına gitti ve o da ayağa kalktı. Birlikte kutunun üstüne çıktılar ve etrafa bakmaya başladılar.
En az 10-15 futbol sahası genişliğinde büyük bir alan vardı. Bir kısmında çeşitli hayvanlar ve paketlenmiş tohumlar vardı. Bir kısmında da ağaçlar dikiliydi ve heryerde uzun tahta parçaları ve çivi, çekiç gibi malzemeler vardı. Etrafı uzun, yüksek duvarlar tarafından sarılmıştı. Sanki o duvarlar birkaç yüzyıllık gibiydi.
Yavaş yavaş herkes uyanıp kutudan dışarı çıktı. Bazıları bir köşede kıvrılıp ağlıyor, bazıları etrafta kaçacak bir yer arıyor bazıları da Minho ve Newt gibi etrafına bakınıp kafalarında bir mantık oturtmaya çalışıyorlardı. Minho öne çıktı ve konuştu.
"Gençler!" Herkes ona dönünce konuşmasına devam etti.
"Anladığım kadarıyla şu an hepimiz aynı durumdayız. Hafızalarımız korkutucu bir şekilde tamamen silinmiş ve bazılarımızın da zihninde tek bir isim var. Bu isimleri kendi ismimiz olarak benimseyip burayı anlamaya çalışmalıyız."
Etraftan alkış ve ıslık sesleri gelse de yine de çoğu kişi yanındaki ile fısıldaşıyordu.
"Sanıyorum ki, buraya bizi gönderen kişiler burada bir yerleşim yeri kurmamız için etrafa tahtalar bırakmışlar. Diyorum ki bir kaç grup oluşturalım. Meslek grupları gibi. Ve kendimize buradan çıkana kadar yerleşecek bir yer bulalım."
Herkesten onaylayan sesler geldiğinde Newt, yeni arkadaşının çok heyecanlı ve disiplinli olduğunu düşündü ama yine de destek olmak için arkadaşının konuşmasını devam ettirdi.
"O zaman meslek gruplarından biri İnşaatçılar olsun. Ne yaptıklarını açıklamama gerek yoktur herhalde. Başka biri Çiftçiler olsun. Gördüğünüz üzere etrafta bir sürü tohumlar var. Ve Kasaplar, Aşçılar, Tıpçılar."
Minho sözü devraldı.
"Dediğimiz gibi burada kendimize bir yaşam alanı kuralım. Kurallarımız olsun, buradaki düzen bozulmasın. Kurallara uymayanlar cezalandırılsın ki diğerleri ibret alsın."
Tartışmasız herkesten ıslık ve tezahürat sesi gelince Minho'nun göğsü kabardı. İyi bir iş çıkardıklarını düşündü. Newt, Minho'nun yanına geldi ve omzuna vurdu.
"Yeni bir hayat ha? Zor olacak ama güzel olacak."
•••
İzleme odasından Kayran'ı izleyen Thomas, en yakın arkadaşlarının lider ruhlarına her zaman güvenmişti ama bu kadar hızla alışacaklarını beklemiyordu. Ama yine de buna sevinmişti. Bir kaç yıl içinde mutlaka Labirent'e Kıymık'sız girip herkesi, en yakın arkadaşlarını kurtarmayı umutluyordu. Derin düşünceleri odaya giren kız ile dağıldı.
