Hundred Percent Meant To Be

Chapter 1

Hingal na hingal ako nang makarating sa rooftop gamit ang hagdan. Wala kasing kuryente ngayon kaya hindi gumagana yung elevator. 

Malas naman oh wooohhh ... inhale exhale I thought as I tried to catch my breath.

Kasalukuyang nandito ako ngayon sa isang 5 storey building na private hospital at sa 2nd floor nakaconfine ang lolo ko. 

Mag-dadalawang linggo narin akong pabalik balik sa ospital nato.. di lang para dalawin ang lolo ko kundi para narin makapagpahangin sa rooftop dito.

 

Rooftop atmosphere. haayy I murmured to myself as I feel the breeze of the wind touching my soul.

Minsan nga naisip ko na sana hindi nalang lumabas ng ospital si lolo para makakapunta parin ako dito.

Pero syempre joke lang haha. Ewan ko, but I feel free pag nandito ako.

Feeling ko dito ako nagiging ako at dito ako pwedeng maging AKO.

"Ang drama mo nanaman Silver ... para ka nanamang timang" I murmured. "MAGBAGO KANA NGA!" at sinigawan ko na yung sarili ko. psh. crazy

I am Silver Hannah Reyes. 17 years old. Nothing special.

Lumapit pa ako dun sa may gilid pa ng rooftop kung saan makikita mo yung view sa ibaba... sa lahat. Hindi naman talaga delikado kung di ka tatanga tanga.. at kung dika nila makikita. *smirks*

Sinimulan ko ng ituntong yung kaliwang paa ko sa ga baywang na pader na nagsisilbing harang para dika mahulog.

Hindi ka naman basta basta mahuhulog eh kasi may mga 2ft. na lapad pa na semento na sasalo sayo kaya may atleast 50% kapa para mabuhay bago mo tuluyang mahalikan ang lupa.

Then I suddenly felt a relief nang makatayo na ako ng diretso with my arms wide open at talagang nakapikit pa ang mata ko.

Feel na feel ko na yung aura ko eh. Hindi nako tumingin sa ibaba kasi alam ko naman na mataas yun.. no no let me rephrase it.. Sobrang taas nun.

"Miss wag!" a huge yet unfamiliar voice came over.

Ay kabayo kang lubusan! I shouted. Nagulat ako dun sa nasigaw kaya naman imbis na relax lang ako ay nawalan ako ng balance at napasway sway yung katawan ko.

Pinipilt kong ibalance yung sarili ko.

"Miss wag kang gagalaw please! Wag kang tatalon!"sa pagkakataong ito he pleaded.Oo. Lalaki siya. Yung totoo? Paano ako di gagalaw eh binabalance ko nga sarili ko? Siraulo o siraulo?

And ano daw?! Tingin ba niya magpapakamatay ako!? Like DUH? nasa wow mali ba ako? Yung totoo , sa ganda kong to why would I waste it? Konti na nga lang kami dito sa mundo babawasan ko pa? I thought as I turned to face him but...

"Ahhhhh!!!"sigaw ko.

"Mi----" .....

-

Sorry kung maikli :) salamat sa mga nagbasa *hearts everywhere* :)

Pakisabi po kung pangit.. Di po ako magagalit :)