Hundred Percent Meant To Be

Chapter 10

Silver's POV

Oh common! Takas ba sa mental itong lalaki nato? Siraulo ata to eh.

"Hoy! Anong sinasabi mo ha? Utang na loob Keiffel ang sagwa pakinggan" I told him and he chuckled. Ewan ko pero sa tingin ko harmless siya. Although given na yung pagkabipolar niya, and hindi ko siya kilala.

"Ang dumi talaga ng utak mo." he said casually na parang ilang beses na niya yun sinasabi at ang normal nalang para sakanya. Eh? ako pa ngayon?

"Ah basta hindi to date!" pagpupumilit ko. Aba! Ako manlilibre eh edi hindi mwahaha! Tsaka... strangers eh? kinaladkad nga lang ako dito. Tsaka bakit ko ba iniisip yun? Tss. Assuming ka talaga Silver.

"Dont worry may taste ako." ah may taste nama-- ANO DAW? aba loko to ah.

"ANO?!"

"Mam, sir, heto napo yung order niyo." sabi ni kuyang waiter. Timing talaga eh

Halos lumuwa naman daw yumg mata ko kasi halos mapuno yung lamesa namin ng pagkain. Halangya! Kaya ba gusto ng mokong nato eh maluwag? Nahiya naman daw ako sa inorder ko hano?

Nagsisimula na siya kumain habang ako nakatungo padin. Paano ko naman babayaran lahat ng to? Haayy...

"Ah eh pag ba may natira na hindi nagalaw pwede pa ibalik?" tanong ko sakanya sabay pitik nanaman sakin sa noo! "Aray!" T^T desperada na kung desperada. Jusko mga dre madami talaga.

"Crazy. Kumain kana." Eh?

Kinain ko nalang yung inorder ko. Mga wala pang 5 minutes ubos na at gutom na gutom padin ako. Waaaahhhh T^T

"Kumain kapa."utos niya. bibigyan niya ko?

"Eh? Pwede ba?" pakapalan na ng mukha!

"Yeah. Ikaw naman magbabayad eh." he answered without glaring at me. Nagising naman daw ako sa katotohanan. Oo nga pala. AKO NGA PALA MAGBABAYAD. Oh common! Laslas na friend.

Di nako umimik. Kumain nalang ako ng kumain kasi super mega ultra gutom na nga ako. Mamaya ko nalang iisipin yung bayad. Atleast fully loaded ako pag naghugas na ng pinggan.

Kumain lang kami ng kumain ni Keiffel without a word. Para kaming may sariling mundo. Yung mga inorder niya na akala ko eh sobrang dami ay sakto lang pala para sa mga gutom naming kaluluwa. Lol.

"Mam, here's your strawberry smoothie, enjoy." sabi ni kuyang waiter atsaka umalis ito agad. Inabot ko naman yun kay Keiffel kasi siya umorder nito kahit na sobrang naglalaway nako dun sa smoothie.

"Sayo na." narinig kong sabi niya nang iniaabot sakanya yung baso.

"Ha? Eh diba ikaw nag order nito?"

"I change my mind. Ayoko na pala niyan kaya sayo nalang." sabi niya na parang bored na.

"A-ah o-okay.. salamat." pagtapos nun ay hindi na siya umimik. Tahimik at mabagal kong iniinom yung smoothie ko habang nag iisip kung saan makakakuha ng pera. For sure kasi sa dami nito kulang na kulang yung dala ko.

"A-ah K-keiffel" tawag ko sakanya pero tiningnan niya lang ako atleast for milliseconds.

"A-ahmm ano .. sa tingin mo ba magkano estimate mo sa nakuha natin?"

"I dont know. Kukunin mo naba yung bill?" he asked but still hindi padin siya nakatingin sakin.

"Ah.. sa tingin mo ba more than... one thousand?"

"Yeah" Oh God! this cant be happening!

"A-ahmm.. K-keiffel.." tapos tumingin siya sakin.

"A-ahm..." Shit sasabihin ko ba? Punong puno nako sa kahihiyan ah.