Chapter 8

81 8 0
                                    

Sorry for being inactive. Nagkatrangkaso po si Cayra, at the same time exam week and thesis.

3 chapters for this update, makabawi manlang. :)

Enjoy :)

Comments are highly appreciated, Gusto ko maingay :)

Sorry for the mistakes// if any.

--

4 years. Apat na taong ginugol ni kuya ang buhay niya sa New York. Apat na taong nakahiwalay siya samin. At apat na taon niyang tinitiis ang sakit.

"Kuya kain tayo sa labas!" yaya ko kay kuya while his busy in his laptop habang nanonood ako ng tv.

" Sorry baby, I have an important appointment to attend to. Maybe next time." he answered shouting na hindi parin niya maalis yung attention niya sa laptop niya. Kahit sunday busy siya? I thought.

Nakakalungkot pero naiintindihan ko naman. He needs to work. Buti nalang at may connection siya dito from NY kaya mabilis siya nakahanap ng trabaho.

1 week nadin after niyang umuwi dito sa Pinas. So far so good. Pero di parin niya kayang magkwento.

"Okay. Sige si Nat nalang kuya. Ingat ka ah." I said smiling at him at umakyat nako ng kwarto.

I made a quick bath and dressed up. Mamaya ko nalang tatawagan si Nat pag nasa mall nako, for sure naman gora yun eh.

I was heading the entrance of the mall when I realized na madaming tao. Sunday nga pala ngayon and malapit nadin pasukan kaya madaming last minute shoppers. I thought as I groped for my cell phone inside my bag.

"Saan kaya masarap kumain?" I murmured as I dialed Natalie's number and she answered it quickly after merely 2 rings.

[Hello?]

"Hey bff! Date tayo! Nandito ko sa mall" I said cheerfully over the phone.

[Huh? Bff di tayo talo.]

"Anyeye.. tara na dali.. MY TREAT" ayan madalang lang ako manlibre kaya for sure di yan tatanggi. Narinig ko naman tumawa si Nat sa kabilang linya.

[Haha bff sorry hindi ako pwede. We're on our way to Baguio so pano kita masasamahan?]

"Haha korni neto. Tara na kasi, o gusto mo sunduin pa kita sainyo?" Jusme naman nitong si Natalie. Loner ang peg ko dito ngayon? Jusme.

[Bff Im serious. Haha. Selfdate ka nalang muna. Hanap ka boylets. Bye na bff. Take care! Loveyaah]

"Okay ano pa bang magagawa ko? ingat kayo. lovelots" I said then ended the call.

"So saan ako kakain?" I asked myself kasi gutom na talaga ko.

Madami pa namang tao at ramdam ko dahil naglalakad ako. Wrong timing.

Oh my gosh! sigaw ko deep inside kasi sobrang lamig nung tumapon sa likuran ko.

"Oh shit! Sorry miss!" I turned to face who's talking and end up seeing a very familiar face. May hawak siyang iced coffee from starbucks at halos mangalahati na ito.

"Sorry talaga miss. May bumunggo kasi sakin. Pasensiya na talaga." He apologetically said while he's rubbing his hanky over my back and I was more surprised when he get off his jacket at pinatong niya yun sa likod ko pero hindi parin niya ko tinitignan sa mukha.

"H-hala.. O-okay l-ang.." I told him kahit deep inside sobrang lamig at lagkit talaga. And UUWI AKO NG GANITO?

I was wearing a white shirt kaya naman halatang halata yung coffee stain. My ghaadd ANG LAMIIIGG! I wanted to say pero hila-hila na niya ko papunta sa restroom at sa ewan ko ba pero hindi ako makapagsalita. Hindi ba niya ko nakikilala?

Hundred Percent Meant To BeTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon