Uzaklardan Sarıldığım

Yabancı

Küçük bir kitleyle yolumuza devamm. Elbet bir gün bu yola herkes katılıp, duygularımı okuyacak. Umutsuzluk yok! Keyifli okumalar yoldaşlarım :)

2.Bölüm:Yabancı

“Sessizce, kimsesizce...”

053021*****:Özgür gibi gözüküp gökyüzüne mahkumdu uçurtmalar :)

Gözlerim gelen harflerin üzerinde gezdi ve dondum.

Düşünsenize yapayalnız bir hayatınız var ve her zorlukta yanınızda sadece kendiniz var. Ve akşam üzeri telefonunuza gelen sizi çok yakından tanıyıp takip eden birisi var.

Ne hissederdiniz? Sizi bilmem ama bu duruma hiç alışık olmayan ben ve içimdeki korku, merak, endişe gibi tüm olumsuz duygular vücudumun her zerresini kaplıyordu.

Telefonuma gelen titremeyle ekranda donmuş olan gözlerim harflerin üzerinde tekrardan gezecekken birden telefonumu kapattım.

Evet kapattım.

Ama işin böyle çözülmeyeceğini adım kadar iyi biliyordum. Telefonu açıp titreyen parmaklarımla gelen mesaja dokundum ve gözlerimi harflerle buluşturdum.

053021*****: Hava soğuk, kapıyı kapat, üşütmeni istemem. Ve... Benden korkma bilun.

Beni düşünüyordu. Korktuğumu biliyordu. Evin girişinde kapı açık bir şekilde ayakta beklediğimi de biliyordu. İsmimi de biliyordu.

Aman Allah'ım, beni belki de benden daha iyi tanıyordu ve beni takip ediyordu.

Hızlıca arkamı dönerken sokakta kimse yoktu. Biraz daha bakındıktan sonra sinirle telefona doğru döndüm.

Aklımda bir sürü soru vardı.

Kimdi bu?

Numaramı nereden bulmuştu?

Bana neden yazıyordu?

Seri bir katil miydi, yoksa sapık mıydı?

Seri bir katil olsaydı eğer çoktan ölmüştüm. Sapık olsaydı kimliğini belli ederdi. Geriye kalan üç sorudan en mantıklı olanını sormalıydım.

Bilun:Kimsin sen??

Bir saniye bile tereddüt etmeden sinirle gönder tuşuna dokundum. Mesaj gönderilmişti.

Bir süre cevap gelmeyince yazdığım mesajı görünce gözlerimi devirdim. Zaten kim olduğunu söylemek isteseydi en başında ismini söylerdi. Ama daha göndermiştim, iş işten geçmişti.

Evin kapısını kapatıp montumu çıkardım ve askılığa astım. Uçurtmayı da askılığın yanına koydum.

Koltuğa oturduğumda rahatlamak için gevşeyebildiğim kadar gevşemeye çalıştım.

Ama kafamda ki beni bir an bırakmayan düşünceler yetmezmiş gibi birde bu çıkmıştı.

Derin bir nefes alırken sıcak suyun birazda olsa beni rahatlatacağını düşünüyordum.

Kıyafetlerimi çıkarıp suyu sıcağa ayarladım. Anında ısınan suyun altına bedenimi sokup bir güzel yıkandım. Gevşeyince duştan çıkıp kıyafetlerimi giyindim.

Telefonun yanıp sönen ışığını görünce ya bloğumdan ya da ondan gelen bir bildirim vardı. Adını dahi bilmediğim yabancıdan. Eğer bakarsam uyuyamazdım.

Telefonu tamamen kapatıp çekmeceye koydum. Yatağa uzanırken günün verdiği yorgunluk ve korkuyla gözlerimi kapadım.

-Bölüm sonu-

Bölüm hakkında ki fikirlerinizi alayım 😄.