Çocukların seslenmeleriyle,eşimle birlikte gelen misafileri karşılamak üzere kapıya yöneldik,evet gelenler ablam ve yeğenlerimdi.Hoşgeldin ve halhatır sorma faslını yaptıktan sonra, ablam benim yüz ifademden yolunda gitmeyen birşler olduğunu anlamış ve bize
Ablam- Hayırdır birşeymi var neden öyle keyifsiz duruyorsunuz?demesinin üzerine herkez bizden gelecek cevaba pürdikkat kesildi.Eşim konuya girmekte hiç vakit kaybetmeden.
Eşim-Neolduğunu bende bilmiyorum,bugün Elif Emin'in tahlil socuları için hastaneye gitmişti geldiğinden bu yana böyle.Demesiyle bütün gözler bana çevrildi. Konuya nasıl başlayacağımı düşünürken,çocuklarında yanımızda olduğunu unutarak, kelimeler ağzımdan göz yaşlarımla birlikte tek tek dökülmeye başladı.Doktorun bana söylediği herşeyi bir bir anlattım.Ortam buz kesmişti bir ara eşime takıldı gözlerim ,nefes almakta zorlanıyor,o esmer yüzü bembeyaz oluyordu,sanki herkezin dudakları mürlenmiş gibi kimse tek kelime etmiyordu.Ablam bir hamle toparlayıp kendini.
Ablam-Yok canım olurmu öyleşey, bu iş bir tek doktorla olacak şey deyil birde özel doktora götürün sağlıklı bir çocuğa böyle bişey,bu mümkün deyil,demesiyle eşimin çocukların yanımızda olduğunu ve her kelimeye tanıklık ettiklerini görmesi bir oldu,konuyu hemen deyiştirip, yığılıp kaldığı yerden kalkarak Emin'i kucakladı ve ona,
Eşim-Babacığım bugün annenle birlikte hastaneye gitmiştiniz ya,annen orada birisiyle tanışmış onu anlatıyor,yani bahsettiği kişi sendeyilsin,bişeyciği yok benim aslan oğlum,anladın deyilmi benim aslanım diyerek Emin'i hoppa yapıp öptü.Emin se başını yukarı aşağı salladı anladım dercesine.Vaktin geç olduğunu farkeden ablamlar müsade isteyip kalktılar.Ben çocukları toparlayıp uyutmak üzere yataklarına götürdüm.Çocukların uyuduklarından emin olduktan sonra hala kapının önünde oturan eşimin yanına gittim.Gördüğüm manzara karşsında donup kalmıştım, çünki eşimi ilkdefa böyle görüyordum.Başını öne eymiş ellerini başının üstüne koymuş, yolun kaybetmiş savunmasız bir çocuk gibi hıçkıra hıçkıra ağlıyordu.O an eşime diyebilecek tek bir söz bulamıyor,ona teselliği olamıyordum,çünki en az kendimi bende onun kadar çağresiz hissediyordum.Bütün geceyi gözümüzü kırpmadan sabah ettik.Güneşin doğmasıyla eşim hastaneye belki bir yanlış anlaşılma olabilir umuduyla ,apar topar çıkıp gitti evden.Biraz zaman geçtikten sonra da,çocuklar uyandı.kahvaltılarını yapan çocuklar oynamak için evin bahçesine gittiler,Pencereden oynayan çocukları izlerken oturduğum yerde içim geçmiş uyuyup kalmışım,yan komşumun kapıyı tıklamasıyla uyandım.Kapıyı açınca komsum beni baştan aşağı süzdü.
Komşu-hayırdır Elif yenge hastamısın yüzün gözün şişmiş dedi.
Ben-Yok komşum yok keşke hasta olsaydım,dün akşam öyle bir hata yaptım ki sorma diyerek herşeyi onada anlattım.komşumun üzgün bir ses tonuyla
Komşu-Tam bende onun için gelmiştim Ayşe söyleyince çok üzüldüm.Ayşe komşumun en küçük kızıydı,Emin'inde en çok onunla oynamayı sevdiği arkadaşı.şaşkınlıkla
Ben-Ayşe nerden biliyomuş dedim
Komşu-Emin anlatmış,siz böyle ciddi konuları neden çocukların yanında konuşuyorsunuz duyunca tüylerim ürperdi vallahi
Ben-Emin ne anlatmış Ayşe'ye, komşumun söylerken bile rengi tuhaflaşıyordu.
Komşu-Ayşe sen biliyomusun büyüyünce ben yürüyemeycekmişim benim bacaklarımı keseceklermiş demiş
