From Darkness...To Light

အပိုင္​း-(၁)

မ်က္​​ေမွာင္​က်ံဳ႕ကာတစ္​စံုတစ္​ရာကိုု​ေတြး​ေတာ​ေနဟန္​ပံုရ​ေသာ​ေျကာင့္ ​အ​ေျဖ​ေလးသိလာႏိုးျငား​ေစာင္​့ဆိုင္​း​ေနၾက​ေသာ္​ျငား တစ္​ဦးကစိတ္​မ႐ွည္​​ေတာ့သည္​့ႏွယ္​ဟစ္​​ေကြၽးလာ​ေတာ့သည္​။

"အလင္​းတိုင္​းျပည္​ ​ေတာ​ေတာင္​​ေရ​ေျမတို႔ရဲ႕အ႐ွင္​သခင္​ ​ေ႐ွာင္​အိမ္​​ေတာ္​ရဲ႕တစ္​ဦးတည္​း​ေသာအတိုင္ပင္ခံ​​ပညာ႐ွိအမတ္​ ​ေ႐ွာင္​​ေဟြ႕ကြၽင္​း​ေလ မင္​းတကယ္​ႀကီးမသိတာ? "

သူကဘာမွထပ္​မေျပာဘဲခပ္​​ေအးသာသာပင္​ပုခံုးတြန္​႔ျပလိုက္​၏။

"မသိဘူး​ေလ ​ေ႐ွာင္​အိမ္​​ေတာ္​ရဲ႕သား​ေတာ္​ဆိုတိုင္​းလူတကာနဲ႔ရင္​းႏွီးကြၽမ္​းဝင္​​ေနရ​မွာလည္​းမဟုတ္​ "

လူငယ္​​ေလးမ်ားသည္​ မည္သို့မ်ွမတတ္နိုင္​ေ​​တာ့သည့္နွယ္ ​​​​အစီအရီပင္​သက္​ျပင္​းခ်မိ​ေလ​ေတာ့၏။ 

​ေ႐ွာင္​လီက်င္​း အားရပါးရရယ္​​ေမာရင္​း​ေျပာလိုက္​သည္​။

"စတာပါကြာ ဂိုဏ္းထဲမွာ​အဲ့ဒီ​ေလာက္​နာမည္​ႀကီး​ေနတဲ့သူကိုငါကမသိစရာလားလို႔ "

တစ္​ဦးကဝင္​​ေျပာလာသည္​။

"ဟမ္​? ငါတို႔​ေတာင္​မသိတာမင္​းကသိ​ေနတယ္​? ​ေျပာစမ္​းပါအံုး ဘာ​ေတြဘယ္​လိုမ်ားနာမည္​ႀကီး​ေနလို႔တုန္​း ဒီ​ေလာက္​သမာသမတ္​က်ၿပီးတည္​ၾကည္​တဲ့သူကအဆိုးဘက္​က​ေနနာမည္​ႀကီးတာ​ေတာ့မျဖစ္​​နိုင္​ေလာက္​ဘူး "

"ဟုတ္​တယ္​ မွန္​တယ္​ အတုိင္​ပင္​ခံအမတ္​ကဒီ​ေလာက္​သ​ေဘာ​ေကာင္​းၿပီးၾကင္​နာတတ္​တာ ​ေသခ်ာ​ေပါက္​အ​ေကာင္​းဘက္​ကပဲနာမည္​ႀကီး​ေလာက္​တယ္​ "

သူငယ္​ခ်င္​းဘက္​မပါဘဲ သူတို႔၏အမတ္​သာလ်ွင္​ႀကီးက်ယ္​ျမင္​့ျမတ္​​ေၾကာင္​းျမည္​တမ္​း​ေနၾက​ေသာ အ​ေပါင္​းအပါမ်ားကို​ျကည္​့ကာစိတ္​ထဲမွမ​ေက်နပ္​စြာဟစ္​​ေကြၽးလိုက္​သည္​။

: ဟြန္​း! မင္​းတို႔အ​ေပၚဘဲၾကင္​နာတတ္​တာ​ေနမွာပါ :

လူငယ္​​ေလးတစ္​ဦးသည္​အ​ေျဖကို​ေစာင္​့ဆိုင္​း​ေနရသည္​မွာသည္​းမခံႏိုင္​​ေတာ့သည္​့ႏွယ္​...