Troubled

Hoofdstuk 4 Skylar

De volgende morgen regende het pijpenstelen. Het was 10 September, het weer was nog lekker warm, Onze mentor had groot nieuws.

'Ze is laat,' zuchtte ik. Al tien minuten zaten we op mevrouw Dekkers te wachten, en iedereen rende door elkaar. Deze klas had hun kleuterjuf nodig, en snel. 'Inderdaad,' stemde David mee in, 'Die Pompoen moet echt opschieten.' 'Wacht, de Pompoen?' Ik barstte in lachen uit. David glimlachte verrast, 'Ja, ze lijkt een beetje op een Pompoen, toch?' 'Inderdaad, haha, nooit bij stil gestaan.' Op dat moment kwam ze binnen. Haar felgroene ogen even op mij gericht. Ik huiverde, en wendde meteen mijn blik af.

'Zoals jullie weten, gaat het vierde jaar altijd op excursie naar het buitenland,' begon de Pompoen. Langzaam werd de klas doodstil, dit wordt interessant. 'Dus volgende week gaat klas 4C naar het Oostenrijkse gebergte, op ski-trip.' Op dat moment werd de klas weer druk, en begon iedereen weer met elkaar te praten.

'Een ski-trip,' herhaalde ik op een lichte toon. 'Een ski-trip,' herhaalde David grinnikend. 'David, we gaan op ski-trip!' riep ik blij, en ik gaf hem een high-five.

Op dat moment betrok zijn gezicht. 'Wat is er?' vroeg ik. 'N-Niks, ik moet even iets regelen.'

•••

Hee Sky, ik moet vanavond op mijn zusjes passen. Kunnen we bij mij leren ? - David

David was aardig. Natuurlijk kon het ook bij hem, en dat sms'te ik hem terug. Toen we klein waren hadden we wel eens afgesproken, dus ik wist nog waar hij ongeveer woonde.

Nerveus belde ik aan.

Al snel verscheen David's vriendelijke gezicht. Onze ogen ontmoetten elkaar en met een glimlach groette hij me. Ik glimlachte terug en mocht mee naar binnen.

Zijn huis was leuk. Alles was heel geordent en netjes, precies zoals ik me herinnerde. Alleen had ik Madilyn, de jongste, alleen gezien op kraamvisite. Dus toen er ineens een nieuwsgierige peuter achter hem ging staan, besefte ik later pas dat dit Madilyn was.

Ik hurkte bij haar neer, zodat we op ooghoogte waren, 'Hoi,' zei ik vriendelijk, 'Ik ben Sky. Wie ben jij?' Maddilyn liet David's broek een beetje los, en antwoordde: 'Maddie.'

'Ze vind je aardig,' grinnikte David, waarop Maddie wegrende.

'Nou, ik niet.' We draaiden ons alletwee om naar Eva, zijn 11 jarige zusje. Boos keek ze me aan. Ik kon niet anders dan het peroonlijk opvatten. Op dat moment stond ze op en stampte ze de trap op.

'Sorry, ze bedoelt het niet zo,' zuchtte David en hij haalde zijn hand door zijn warrige, diepzwarte haar. 'Zullen we beginnen? Dan zijn we er in elk geval vanaf,' vervolgde hij. 'Het hoeft pas af te zijn na de reis in Oostenrijk,' herinnerde ik hem, 'Zullen we iets anders doen?' Verrast keek hij me aan, een geamuseerde glimlach sierde rond zijn lippen, 'Graag. Wat wil je doen?' 'Geen idee. Maar, zodra we terug zijn uit Oostenrijk gaan we alles snel afmaken, deal?' vroeg ik, en ik stak mijn hand naar hem uit. 'Deal.'

Maar toen we naast elkaar op de bank gingen zitten nestelde Maddie zich tussen ons in. 'Oh wacht eens even, jij moet naar bed kleintje,' grinnikte David, en hij nam Maddie in zijn armen, 'Ik ben zo terug.' Ik knikte, en wachtte geduldig. Hij was heel lief voor zijn zusjes.

'Sorry voor dit,' verontschuldigde hij zich. 'Nee, maakt niet uit,' zei ik geruststellend. Er bleef een ongemakkelijke stilte hangen, waardoor ik me begon af te vragen waarom ik hem vroeg om iets leuks te doen samen.

'Wat zullen we doen?' vroeg hij ineens. Ik dacht even na, 'We zouden ons alvast kunnen voorbereiden voor de trip naar Oostenrijk.' David's gezicht klaarde op, 'Ja, ik zal even de laptop pakken.'

Dus zo eindigden we, in plaats van leren, allebei lachend op de bank, pratend en lachend.

'Dit lijkt een mooie plek,' zei ik tevreden, en ik wees naar een foto van een club 3 kilometer van onze verblijfplek vandaan. 'Hou je van dansen?' vroeg David verrast. Ik knikte tegen zijn schouder, 'Jij niet?' Hij lachte en wendde zijn blik af, 'Ik ben er vreselijk in.' Ik begon te glimlachen, 'Zal ik het je leren?' David bloosde, maar zei glimlachend: 'Ik ben alleen wel heel slecht...' 'Maakt niet uit! Ik help je wel,' verzekerde ik hem.

Ik nam zijn laptop over en tikte een liedje in op YouTube. Het liedje was van Enrique Iglesias - Bailando. Dat is Spaans, voor dansen, dus dat leek me wel toepasselijk.

Daarna stond ik op, en stak mijn hand uit. David's ene mondhoek krulde omhoog, alsof hij stiekem wel zin in had om te dansen. Hij stond op en nam mijn hand aan.
Zijn vrije arm hing een beetje in de lucht. Ik grinnikte. 'Die moet hier', zei ik, en ik pakte zijn hand om deze vervolgens op mijn rug te plaatsen.

David lachte. 'Dat is al vooruitgang.'

'Waar zijn je ouders eigenlijk?' Ik voelde hoe David's spieren hard werden als staal, en zijn gezichtsuitdrukking plotseling serieus werd, 'Ze zijn uit eten.' 'Zal ik blijven tot ze terugkomen?' 'Heel lief, maar dat lijkt me geen goed idee,' antwoordde David afstandelijk.

Had ik iets verkeerds gezegd?

'O-oke, dan ga ik maar, denk ik,' zei ik aarzelend, en ik stond op. David hield me niet tegen, dus liep ik met een vreemd gevoel in mijn buik zijn huis uit.

'Sky, wacht,' hoorde ik plotseling. Ik draaide me om, 'Sorry dat ik...' Hij stopte, en wendde zijn blik naar de vloer. Ik liep weer naar hem toe, 'David, wat is er allemaal aan de hand?' David slikte even. Langzaam hief hij zijn hoofd weer, maar precies op het moment dat hij zijn mond opende, kreeg hij natte sneeuw in zijn gezicht.

Ed en Mikayla kwamen aangelopen, 'Hé, Sky, ik wist niet dat jij hier ook was!' riep Mikayla verrast. 'Verrassingsbezoekje,' grinnikte Ed, 'Kunnen we binnenkomen?'

Je raadt het al, dat werd dus een interessante nacht. Ed en David - het ene moment beste vrienden het volgende moment leken ze elkaar te haten. Ik en Mikayla waren samen natuurlijk extra lacherig. Het was een gezellig boel en we hebben al veel ideeën voor de ski-trip.'

Maar toch wist ik dat er iets niet klopte. Ik kende David sinds ik vier jaar was, hij was eerst zo gelukkig. Hij oogde toen veel gelukkiger dan nu, maar ik begreep niet waarom. We waren toen bevriend, en we hebben het eigenlijk altijd goed met elkaar kunnen vinden. Ik vind het leuk om met hem op te trekken, hij is anders dan andere jongens-vrienden die ik heb.

De rest van de week verliep rustig. Ik trok steeds meer met David op, en merkte dat hij echt een goede vriend was. Toen kwam Nadine aangelopen - een goede vriendin.

'Wie is dat?' vroeg ze nieuwsgierig. Ik keek achterom naar David, die met Ed praatte, 'Dat is David. Hij is een vriend, we zitten naast elkaar met natuurkunde.' 'Hij ziet er goed uit,' floot ze giechelend. Ik keek om. Ze had een punt, David zag er goed uit. Hij had ravenzwart haar wat een beetje door de war was gemaakt waardoor het iets over zijn voorhoofd zakte. Hij had hele lichte ogen en een bleke huid, waardoor alles in een scherp contrast werd gezet.

'Inderdaad,' gaf ik toe. 'Ho, jij hebt Mike al,' zei Mikayla. 'Weet ik, en ik zou niemand anders willen,' zei ik terug terwijl ik mijn boeken uit mijn kluisje wisselde. 'Het zal wel. Zin in de reis morgen?' Mijn gezicht klaarde op, 'Ja, heel veel,' antwoordde ik. 'Je weet dat we samen zitten met David en Ed, toch? In een huisje?' Ik keek haar verbaasd aan, 'O ja?' Ze knikte, 'Hoe zal Mike hierop reageren?' Ik zuchtte en haalde een hand door mijn rode haa, 'Geen idee.Ik heb hem al een week niet gezien. Hij reageert niet op mijn sms'jes en hij neemt zijn telefoon niet op.' Ze fronste, 'Wow dat is apart. Je weet dat je beter verdient, toch?' Ik rolde met mijn ogen, want dat was iets wat zoveel mensen zeiden de laatste tijd.

Maar één ding staat vast: niemand verpest dit uitstapje voor mij.