SESSİZ ÇIĞLIK

3.Bölüm- Yakut Gözler

Tik... Tak...

Tik... Tak...

Yelkovanın uğursuz sesi kulaklarımda yankılamaya devam ediyordu.

Oturduğum hastahane sandalyesinde öylece oturmuş boş gözlerle karşımda ki saate bakıyordum.

Off...

Olaylardan bir kaç saniye sonra o  kız bayılmış ve alelacele hastaneye getirmiştik. Ve hala müdahele odasında içeriden doktorun çıkmasını bekliyorduk.  Ben ve hala adını öğrenemediğim şoför amca doktoru ve gelecek olan iyi haberi bekliyorduk.

O garip olaydan sonra milyonlarca kez zihnimi yoklamış ve yine milyonlarca kez zihnimde o yakut gözlere ait birşey bulamamıştım. Olanlara bir anlam veremiyordum. Zaten kimse de vermemişti. Ki bu yüzden karşımdaki  şoför amca hala garip bi şekilde benden birşeyler bekler gibi bakıyordu.

Şahsen ben olsam bende kendimden birşey beklerdim.

Kesinlikle böyle birşeyi ne ben ne de oradakiler bekliyorduk. Eminim ki o kızda böyle birşey beklemiyordu. Gözümü her kapatışımda bana korku dolu bakan yakut gözler aklıma geliyordu.

Sıkıntıyla oflayıp başımı ellerimin arasına aldım. Ne yapmam gerektiği hakkında hiçbir fikrim yoktu. Şu an aklım tamamen içeride ki kızdaydı.

Benimle ne gibi bir bağlantısı olabilirdi ki...

Müdahele odasının kapısı açılınca birden yerimden fırladım. Ne olup bittiğini hemen öğrenmem gerekiyordu. Kapının kenarından içeri baktığımda gözleri ağlamaktan kızarmış donuk bir şekilde tavana bakan onu gördüm. Verdiği tek tepki hafifçe burnunu çekmekti. İceri girip onunla konuşmak istiyordum ama biraz önceki merakım onun bu halini görünce tamamen yok olmuştu.

Bir yandan içeri girmek bir yandan da girmemek arasında gidip geliyordum. Beni görünce tekrar aynı tepkiyi verebilirdi. Bu da şu an en son isteyeceğim şeydi.

Düsüncelerimden sıyrılıp şoför amcayla konuşan doktora döndüm ve konuştukları şeyleri dinledim.

" Ani bir şok yaşamış ve tansiyonu birden artmış. Bu yüzden de bayılmış. Nasıl bir olay yaşadı bilmiyorum ama onu çok derinden sarstığı belli. Bence psikolojik destek almalı. Uyandığından beri konuşmaya çalışıyorum ama yüzüme bile bakmadı. Neyse... Tekrardan çok geçmiş olsun. "

Doktorun söyledikleri kafama daha da karıştırmayı fazlaca yetmişti. Ne demek 'derinden sarstığı bir olay'

Bu kadar mahvolacak ne yaşamış olabilir ki?

Ve bunun benimle ne alakası vardı?

Düşüncelerimden sıyrılıp şoför amcaya döndüm. İkimizde birbirimize bakıyorduk.

Geldiğimizden beri bu adamın ve diğer insanların bakışları beni rahatsız ediyordu. Herkes benim bu kıza kötü bir şey yaptığımı düşünüyordu. Ama ben de bu kıza ne olduğunu bilmiyordum.

Daha fazla dayanamayacağımı anlayınca hızla odaya girdim. Gözlerim onu bulduğunda ifadesini değiştirmediğini gördüm. 

Acaba yanına gitmelimiyim ?

Ya beni görünce yine aynı tepkiyi verirse ?

Hayır !

Bu kızdan kesinlikle uzak durmalıyım. Ki onun da benden uzak duracağını biliyordum. Ama içimde ki merakı nasıl susturacaktım. Bu kızın ne yaşadığını ve bunun benimle ne ilgisi olduğunu deli gibi merak ediyorum ama onunla konuşmaya çalışırken ya yine aynı tepkiyi verirse ?

Bunu göze alamam. Üstelik hastanedeyiz ve kıza zarar vermeye çalıştığım düşünülebilir ve bu şu an da isteyeceğim en son şey bile değil. Zaten bu kız yüzünden yeterince dikkat çektim.

Allahım sen bana yardım et ...

Belirsizlik içinde öylece kapının kenarında karşımda bir ölü gibi yatan ve hiç bir tepki vermeyen kıza bakıyordum. Dudakları hafif aralık kesik kesik nefes alıyor ve gözyaşları durmaksızın akmaya devam ediyordu. Onu bu hale sokan şeyin ben olduğumu biliyorum ama ne yapmıştım ki?
Bu kızı daha önce görmedim beynimde ona ait en ufak bir anı yoktu. Gerçek olan bu. Ama karşılaşmamızda olan bu olaylar ve karşımdaki kızın bu hali...

Olaya şahit olan herkes başta adını hala bilmediğim şoför amca bu kız ve onun yaşadığı olayın -ki doktorun söylediğine göre - benimle bir alakası olduğunu düşüneceklerdi.

Düşünmeyi bırak şu an o insanların aklında kötü bir yer aldığıma eminim. Hatta herkese anlattıklarına da. Tek umudum bunu ailemin özellikle babamın duymamış  olması.

Lanet olsun!

Karşımdaki kız birden çıkagelmiş ve başıma büyük bela olmuştu. Zaten okuldaki insanların alayları ve küçük düşürmeleri bana hayatı yeterince zindan ediyordu. Şimdi de bu kız yüzünden sadece okulda olan sıkıntılara dışarıdaki insanlar da eklenmişti. Ne yaşadığı umrumda bile değildi. Onun yüzünden daha fazla baskıya katlanamam. Onunla konuşmaya kalkarsam yine aynı şey olacağını biliyordum bu yüzden bir daha karşıma çıkmamasını umarak bedenimi odanın dışına attım.

Koridorun başında bekleyen şoför amca beni görünce şüpheli bakışlarını tekrar üzerime saldı. Bu zaten öfkeli  halimin daha da harlanmasına neden oldu. İçeri de yatan ve kim olduğu hakkında kimsenin bir fikri olmayan kız yüzünden herkesin gözünde şüpheci bir imaj çizmiştim. Hızla yanına giderek büyük bir öfkeyle beklentili ve hala şüpheci gözlerle bana bakan adama karşılık olarak sinirle  " Bana bu şekilde bakmayı kesin. Inanin benimde ne olduğu hakkında hiç bir fikrim yok. Ne yaşadığını ve benimle ne ilgisi olduğunu bilmiyorum. Sizde lütfen üstüme gelmeyin. Bu konu burada kapansın. Çünkü ne olduğu belirsiz bir kız yüzünden başımı belaya sokmak istemiyorum. "

Karşımdaki adam hiç bir tepki vermeden öylece bana bakmaya devam etti . Daha önce konuştuğunu görmesem dilsiz olduğunu düşünecektim.  Kim bilir aklında benim hakkımda ne düşünüyordu. Daha fazla burada duramazdım. Hışımla sandalyenin üzerindeki çantamı aldım ve adamın yüzüne bakmadan çıkışa doğru yürüdüm. Ne bu adamı ne de o insanları bir daha görmek istemiyordum.

En çok da o yakut gözleri...

               Bölüm Sonu

Herkese merhabalar. Çok geç oldu farkındayım ama zaten çok da bekleyen yok bu yüzden acele etmedim. Bir hevesle bu kitaba başladım ve aklımdaki kurguyu yazmak istiyorum ama sanırım o heves artık yok herkes gibi benimde sorumluluğum var ve açıkçası ne yazacağımı da pek bilmiyorum.Ama yinede devam edeceğim. Görüşleriniz benim için çok önemli. Bu arada karakter seçimi için fikirleri olan varsa lütfen belirtin.

Hoşçakalın.

♥♥♥