De vrouw in het zwart

3. Een ongenode bezoeker

Een week later schrok Eva toen ze de voordeur  beneden hoorde opengaan. Was haar nieuwe huisgenoot eindelijk terug? Ze liep voorzichtig de trap af en pauzeerde halverwege omdat een man haar tegemoet kwam. Hoe was hij hier binnengekomen? Hij zag er net echt vertrouwd uit voor haar. Ze draaide zich haastig om op de trap en liet hem haar in de gang passeren. Was hij een inbreker? Twee dagen geleden waren de meubels en ander meubilair van Floris gearriveerd met televisie, muzieksysteem en een kleine zwarte kastje met een toetsenbord zoals de Underwood Giovanni had gebruikt om zijn zakelijke brieven te schrijven. Hij typte 's avonds vaak iets in en Eva had de foto's met verbazing gezien. Een hele bibliotheek met een galerie moest in kastje opgeborgen zitten. Ze had een paar leuke dagen gehad met toekijken hoe hij alles wegzette en opborg. En ze had een hele dag lang naar al deze nieuwe dingen en toestellen gekeken.

Nou, ze zou de vreemdeling zich laten doodschrikken als hij een van Floris spullen 'mee  zou nemen, besloot ze. Maar de man had een ander doel. Hij liep naar het einde van de gang en ging de kamer in. Enigszins aarzelend volgde Eva hem. Ze vond het niet leuk om de kamer te betreden waar ze was overleden.

De zwartharige man keek om zich heen en riep haar toen.

"Eva? Eva, bent je hier? Ik weet dat je bestaat....... Laat jezelf een keer aan mij zien. Alstjeblieft. Geef me een teken."

Nu wist Eva weer wie hij was. Een gek, een bezetene, die haar bang maakte. Jaar na jaar kwam hij dit huis binnen en riep haar als een hond en smeekte haar om zich aan hem te laten zien. En zoals elke keer bleef ze stil en keek gewoon naar hem. Zelfs als ze de afgelopen jaren  hevig naar gezelschap verlangde zou ze zich nooit laten zien aan deze man die haar zonder toestemming gewoon tutoyeerde.

Na een half uur was de ma nop de grond ineen gezaakt, precies waar Francisco haar Giovanni had gedood, en mompelde alleen maar rustig. Steeds weer de zelfde verzoeken, de zelfde pleidooien. Na nog een paar minuten wat voor Eva uren leek stond hij eindelijk op.

"Je kunt je niet voor altijd voor mij verstoppen, Eva. Ik zal weer komen en op een dag zal ik een teken van je ontvangen. Ik kom steeds weer terug tot ik mijn doel heb bereikt. We horen bij elkaar, Eva. Jij en ik. Ik maak van je huis een museum voor je. Ja, jouwe huis. Niemand heeft het recht om het van je af te pakken..... Tot ziens, mijn schoonheid".

Eva ademde een zucht van opluchting toen deze onaangename man eindelijk haar huis had verlaten. Maar waar bleef Floris?