De vrouw in het zwart

11. De afluisteraar

Wat er eerder is gebeurd:
Floris Wolfs, die net van Amsterdam naar Maastricht is verhuisd, koopt het beruchte spookhuis, een oud pensioen, om het te renoveren en vervolgens door te verkopen. Wat hij niet vermoedt of gelooft is dat hij daar niet alleen woont. Eva de Ponti, of de vrouw in het zwart zoals de Maastrichtenaren haar noemen, is de geest van een 100 jaar geleden vermoorde vrouw. Na een mislukt etentje met zijn vriendin, een journaliste die op jacht is naar het ene grote verhaal dat haar carrière naar de top katapulteert, moet Floris zich eindelijk realiseren dat hij zijn huis deelt met Eva, een zeer vrolijke geest die ook uitstekend kan koken. En als dat niet spannend genoeg zou zijn is er ook nog Frans Bauer, Mulder genoemd, ocultisme-onderzoeker, die absoluut wil bewijzen dat Eva meer is dan alleen maar een fantasiefiguur.

Mulder drukte zijn koptelefoon stevig tegen zijn oren en zat in zijn auto een paar honderd meter verder op in een zijstraat. Tot nu toe hebben de bugs, die hij in het huis verstopt had, elk klein geluid van het pensioen doorgegeven. Tegelijkertijd werden alle geluiden ook opgenomen. De batterijen zouden een week meegaan. Daar had hij aandacht aan besteed. Een dag, een nacht zou verre van voldoende zijn, wist hij, om Eva de Ponti te horen wanneer ze door het gebouw liep. Hij had  het merendeel van zijn financiële middelen uitgeput om de hoogwaardige microfoons in Amerika te kopen. En toen huiverde hij bij de gedachte aan wat voor soort louche zaken en slechte cafés hij de afgelopen maand had bezocht voor discrete navraag naar potentiële handlangers. Hij was in contact gekomen met een wereld die hij alleen van films en misdaadseries kende, bij voorkeur uit de VS. De werkelijkheid zag er heel anders uit. Hij paste niet in het milieu, sprak de taal niet, kende de regels van het spel niet, wat bewijst dat hij er niet thuishoorde. Overal werd hij met nieuwsgierig wantrouwen geconfronteerd, bedreigd, uitgezet en een keer zelfs overvallen en van zijn geld beroofd. Het was niet zo gemakkelijk als op de televisie om onopvallend iemand te vinden die zou inbreken voor geld. Natuurlijk waren er speciale omstandigheden in zijn geval. Eerst wilde hij inbreken in het huis van een rechercheur. Dat alleen al was voor de meesten afschrikwekkend genoeg. Het feit dat dit huis ook het spookhuis was, had zelfs de meest geharde Maastrichtse criminelen doen aarzelen....... eindelijk gaf een gastheer hem een hint. Het had zich waarschijnlijk verspreid in de scène dat Mulder op zoek was naar een inbreker, dat wil zeggen een deuropener. En misschien had zijn volharding bijgedragen aan zijn geloofwaardigheid. Hij had Joos eindelijk ontmoet in een vervallen coffeeshop. Joos was werkloos en had voor een slotenmaker gewerkt voordat hij aan de heroïne kwam. Mulder en Joos waren het snel over de prijs eens geworden en Mulder was ervan overtuigd, dat hij veel te veel moest betalen, maar hij was wanhopig. Hij wilde de bugs geïnstalleerd hebben voor Halloween. De helft voor de eerste keer en de andere helft zou hij betalen als Joos de deur weer open deed zodat Mulder zijn microfoons en lege batterijen kon verwijderen. Eigenlijk had hij graag een duplicaat van de huissleutel van Joos gehad, maar die weigerde na enig nadenken. Waarschijnlijk dacht hij dat hij met Mulder een betrouwbare bron van inkomsten had gevonden.

Hoe dan ook, Mulder had geen geld over, maar hij had hoge verwachtingen.Halloween, of eigenlijk Samhain, omdat hij er de voorkeur aan gaaf om de serieuze Keltische waarden van het op belachelijke wijze door de Amerikanen doorkruiste ritueel te verheffen en te eren, was de nacht waarin de muur tussen het rijk van de levend en en de doden het dunst was. En dus hoopte hij dat de kans om Eva te horen en op te nemen het grootst was. Strikt wetenschappelijk gezien was dit natuurlijk onzin, want tot nu toe was er niets fysiek meetbaar om aan te geven dat  er echt een leven na de dood was en Samhain was volgens de oorspronkelijke Keltische kalender in februari, maar hij was wanhopig en gedreven. De  gebeurtnissen,die Renée hem had verteld, de rapporten van de kinderen...... er was geen enkele twijfel in zijn hoofd over het bestaan van Eva en het was aan hem om het te bewijzen. Hij had het gevoel dat hij nog nooit zo dichtbij was geweest.

En dus wachtte hij in de auto, zijn koptelefoon stevig tegen zijn oorschelpen gedrukt, op dat ene geluid - het geluid van de kleren bijvoorbeeld, iets dat onthulde dat hij zijn tijd en geld niet had verspild en dat het huis niet zo leeg was als het had moeten zijn toen de menselijke eigenaar weg was.