De vrouw in het zwart

8. De ochtend erna

Eerst wil ik me verontschuldigen voor het lange schrijfverloop. Ik had oorspronkelijk beloofd om 1-2 keer per week bij te werken, maar helaas speelt het leven niet mee. Het spijkt me erg! Ook bedankt an Francaja 24 voor het proeflezen! Ik zou niet weten wat ik zonder haar moet.

8. De ochtend erna

Eva had de resten van het voedsel netjes ingepakt en opgeborgen in de te lege koelkast en vervolgens de tafel schoon gepoetst. Genietend snoof ze de geur van de bloemen op.Francisco had haar nooit bloemen gegeven tot die ene keer dat hij haar ten huwelijk vroeg. Hij was eenvoudigweg niet de man voor die kleine attenties. Giovanni mocht haar als een getrouwde vrouw geen bloemen geven, zelfs hoewel zij de vrouw van zijn beste vriend was.

Uren later ging ze naar boven en keek naar Floris. In het licht van haar kaars zag ze het beddengoed hij doorheen had liggen woelen. Het getuigde van een onrustige nacht. Hij was maar half bedekt van zijn deken. Voorzichtig trok ze de deken op en streelde zijn haar met de zachtste aanraking. Onrustig gooide hij zichzelf om en sliep verder.

Eva bracht de laatste uren van de nacht door terwijl ze zichzelf met pijnlijke vragen kwelde. Wat als Floris haar bestaan openbaar zou maken? Wat als Floris zou vertrekken en ze weer alleen werd gelaten? Wat zou ze kunnen doen opdat Floris haar zou accepteren? Zou hij haar toestaan om voor hem te zorgen? Zou hij haar hand opnieuw willen aanraken? Wat als hij haar niet altijd bij zich wilde hebben in huis? Wat als hij een priester er bij zou betrekken? Dat had ze jaren geleden in een filmpje gezien en ze was bang geworden. Ze wilde niet uitgedreven worden!

Ze wilde dat hij bij haar bleef. Ze wilde dat hij met haar praatte. Ze wilde graag naast hem op de bank blijven zitten en het nieuws zien.Er was zo veel veranderd in de wereld! De televisie stelde haar instaat om plaatsen te ontdekken waar ze nog nooit van had gehoord, waardoor ze kon delen in het lot van duizenden en miljoenen mensen, zodat ze zich dichter en meer verbonden voelde met de wereld van de levenden. De wereld was groot en mooi, maar ook dramatisch en gevaarlijk. Ze wilde met Floris naar zijn spannende filmpjes over de geschiedenis en home improvement documentaires blijven kijken en over zijn schoulder meelezen terwijl hij een interessant boek in zijn handen had. Ze wilde blijven deelnemen aan zijn leven.

Het was al licht toen Eva besloot dat ze voor Floris de best mogelijke geest van alle tijden zou zijn, zodat hij niet meer anders kon dan haar een vaste plek in zijn leven geven. Misschien was ze vreselijk zelfzuchtig, maar een geest zijn was niet leuk als je net zo alleen was als zij.

Tegen de tijd dat Floris de trappen naar de keuken afdaalde, had hij zichzelf al half overtuigd dat hij gisteren te veel gedronken had en dat de gebeurtenissen van de vorige avond slechts een alcoholische droom waren. Maar toen hoorde hij de ochtend DJ's vrolijk op de radio kletsen en het weer aankondigen voor die dag. De geur van verse koffie steeg op in zijn neus. En terwijl hij de laatste stap zette en de keuken in keek, realiseerde hij zich dat niets van wat er gisteravond was gebeurd, een droom was geweest. De vrouw in het zwart, Eva, stond in de keuken en bleek het ontbijt voor hem te maken. Hij voelde een hysterische lach in zijn keel opstijgen toen hij zag hoe ze de espressomachine met vertrouwen bediende.

„Koffiedik is een zeer goede meststof. Goedemorgen, Floris. Heb u ondanks alles goed geslapen? Uw ontbijt is al klaar", wees ze naar de gedekte tafel voor één persoon. Haar glimlach viel weg toen ze zijn uitdrukking zag.

"Oh, ik begrijp het. U wilt niet dat ik uw ontbijt maak. Het spijt me." Ze draaide zich om en verborg de opkomende tranen. Als ze niet voor hem mocht zorgen, wat zou ze dan kunnen doen om hem goed te laten voelen? Ze wilde wat broodkruimels opvegen, maar haar hand gleed erdoorheen.

Hulpeloos zag hij Eva neerzinken en besefte hij dat hij precies twee opties had. Of hij verloor zijn verstand vroeg of laat of hij negeerde gewoon dat Eva een geest was en begon haar als zijn huisgenoot te zien.

„Nee, nee. Ik ben gelukkig. Het is gewoon, ik had dit niet verwacht. Bedankt, Eva. Het ziet er prachtig uit. En ja, ik heb al met al vrij goed geslapen. En u?" Opgeluchtzag hij Eva weer opbloeien.

„Ja, dank u, ik had ook een goede nachtrust. Kom op, voordat de koffiekoud wordt... . " Ze ging zitten aan de mooi gedekte ontbijttafel en maakte een verwelkomend gebaar.

Floris ging zitten en keek naar zijn brood op het bord. Twee sneetjes brood, boter, ertussen een dikke plak ham. Precies zoals hij het lekker vond. Daarnaast een glas vers geperst sinaasappelsap en een espresso. Hoe wist ze dat ...? Maar natuurlijk! Ze had al die maanden bij hem gewoond en waarschijnlijk naar hem gekeken. Hoe kon ze anders weten hoe ze een espressomachine moest gebruiken? Ze had hem de hele tijd in de gaten gehouden ... altijd? Hij voelde zichzelf blozen toen hij nadacht over wat hij de afgelopen maanden in het huis allemaals gedaan had. Was ze in zijn slaapkamer geweest, in de badkamer toen hij onder de douche stond?!

„Is het niet lekker?" Rukte ze hem uit zijn gedachten. Waarom was hij rood geworden?

„Hmh? Oh... ik dacht net aan iets anders." Hij beet aarzelend in het brood en zijn ogen gingen wijd open. Dat was zijn brood, zijn boter, zijn ham uit de koelkast, maar opeens smaakte het zo veel beter! Hij nam een tweede hap ... deze boterham was heerlijk! Hij schaamde zich bijna voor zijn gulzigheid waarmee hij de rest van de boterham verslond.

Ook smaakte het glas sinaasappelsap meer naar zoete sinaasappel dan daarvoor en de koffie ... even geloofde hij dat dit de beste espresso van zijn leven was. Eva had dankbaar en glimlachend naar hem gekeeken. De koek in haar was blij als het een gast zo zichtbaar smaakte.

„Dat was ... geweldig. Hoe heb u dat gedaan?"

„Ik heb niets bijzonders gedaan. Ik ben een gastvrouw van een pension gewest en een koek, Floris. Misschien is het gewoon daarom?"

„Nou, als alles wat u maakt zo lekker is als dit ontbijt dan mag u altijd vanaf nu koken!" Flapte hij bewonderend uit. Eva straalde. De energie pulseerde door haar lichaam dat ze wilde gloeien.

„Ik zou graag voor u koken, Floris. U zou me heel blij maken als u me dat toestond."

„Dan mag u, Eva. Ik zou heel vereerd zijn", kreeg Floris over zijn lippen terwijl hij naar haar keek. Ze leek van binnenuit te schijnen hij was weer de onhandige 14-jarige, die voor het eerst een meisje vertelde dat hij haar leuk vond. Een beschamende stilte verspreidde zich tussen hen.

„Ik moet nu gaan. Nogmaals bedankt voor het ontbijt." Hij stond op. Ook zij stond op en voor de eerste keer hoorde hij het geruis van haar kleren.

„Wacht. Ik heb wat broodjes gemaakt voor uw lunch. Komt het goed uit voor u, als u de rest van het eten van gisterenavond zou eten? Ik ga een boodschappenlijstje voor u samenstellen voor vanavond."

„Een boodschappenlijstje?" Hij besefte dat hij niet echt helder kon denken, als zij zo keurig naar hem keek.

„Ja. De beste koek ter wereld kan niet koken zonder ingrediënten." De schalksheid was terug in haar ogen.

„Oh."

„Ja, oh." Ze gaf hem het pakje broodjes met een brede glimlach. Floris besloot nu echt te gaan, voordat hij een complete idioot van zichzelf maakte.

„Tot vanavond, Eva."

„Tot vanavond, Floris. Pas op u, alstublieft."